1我自己決定了，到你們那裡去的時候，不再是憂愁的。
1پس در این مورد تصمیم گرفتم که اگر آمدن من باعث رنجش و اندوه شما شود، دیگر پیش شما نیایم؛
2如果我使你們憂愁，除了那因我而憂愁的人以外，誰能使我快樂呢？
2زیرا اگر من شما را برنجانم، دیگر چه کسی باقی می ماند که به من دلخوشی دهد؟ جز همان کسانی که من رنجانیدم!
3我寫了這樣的信，免得我來的時候，應該使我快樂的人反而使我憂愁；我深信你們眾人都以我的喜樂為你們的喜樂。
3به این جهت آن رساله را نوشتم تا در وقت آمدن من آن کسانی که باید مرا خوشحال کنند، مایۀ رنجش و اندوه من نشوند. اطمینان دارم که شادمانی من همۀ شما را نیز شادمان خواهد ساخت.
4我從前心裡痛苦難過，流著眼淚寫信給你們，並不是要使你們憂愁，而是要你們知道我是多麼愛你們。
4من آن رساله را با قلبی بسیار اندوهگین و پریشان و با اشک های فراوان به شما نوشتم. منظورم رنجانیدن شما نبود، بلکه می خواستم شما را از محبت خاصی که به شما دارم، خاطر جمع سازم.
5饒恕犯罪的弟兄如果有人使人憂愁，他不是使我憂愁，而是使你們眾人都有一點憂愁；我只說有一點，是避免說得過分。
5اگر کسی در میان شما باعث رنجش و اندوه شده است، نه فقط مرا رنجانیده است، بلکه تا حدی همۀ شما را نیز! (در این مورد نمی خواهم بیش از حد سختگیری کنم.)
6這樣的人受了許多人的責備，也就夠了，
6جزای که اکثر شما نسبت به شخص مقصر روا داشتید، برای او کافی است.
7倒不如饒恕他，安慰他，免得他因憂愁過度而受不了。
7پس اکنون شما باید او را ببخشید و دلداری دهید مبادا غم و اندوه زیاد، او را از پای درآورد.
8所以，我勸你們要向他確實顯明你們的愛心。
8بنابراین من از شما خواهش می کنم که محبت خود را دوباره به او ثابت کنید.
9為這緣故，我寫了那封信，要考驗你們是不是凡事都順從。
9زیرا من آن رساله را نوشتم تا شما را آزمایش کنم. من می خواستم ببینم که آیا در هر موردی از تعالیم من اطاعت می کنید یا نه.
10你們饒恕誰，我也饒恕誰；我所饒恕了的（如果我饒恕過甚麼），是為了你們在基督面前饒恕的，
10هرگاه شما کسی را ببخشید، من نیز او را می بخشم و اگر لازم باشد که من هم او را ببخشم، باید بگویم که من او را در حضور مسیح و به خاطر شما بخشیده ام.
11免得撒但有機可乘，因為我們並不是不曉得他的詭計。
11ما نمی خواهیم شیطان از این فرصت استفاده کند؛ زیرا ما از نقشه های او بی خبر نیستیم.
12基督的馨香從前我為基督的福音到了特羅亞，雖然主給我開了門，
12وقتی به ترواس رسیدم که بشارت مسیح را بدهم، فرصت خوبی برای خدمت خداوند داشتم،
13我心裡仍然沒有安寧，因為見不到提多弟兄。於是我辭別了那裡的人，到馬其頓去了。
13اما چون برادرم تیطُس را در آن جا نیافتم، فکرم پریشان بود. پس از حضور ایشان رخصت شده، به مقدونیه رفتم.
14感謝 神，他常常在基督裡，使我們這些作俘虜的，列在凱旋的隊伍當中，又藉著我們在各地散播香氣，就是使人認識基督。
14سپاس به خدائی که ما را در مسیح، در صف پیروزمندان قرار داده و هدایت می کند. مثل عطر خوشبوی در همه جا پخش می شویم تا بوی خوش معرفت خدا را به همه برسانیم.
15因為無論在得救的人或滅亡的人中間，我們都是基督的馨香，是獻給 神的。
15زیرا ما مانند بُخُور خوشبویی هستیم که مسیح به خدا تقدیم می کند و بوی خوش آن هم بین آنانی که نجات می یابند و همچنین بین آنانی که هلاک می گردند، پخش می گردد.
16對於滅亡的人，這是死亡的氣味叫人死；對於得救的人，這卻是生命的香氣使人活。這些事誰夠資格作呢？
16این بو برای کسانی که در راه هلاکت هستند، بوی کشنده ای است که مرگ را به دنبال دارد و برای آنهایی که در طریق نجات روانند، بوی زندگی بخش می باشد. پس کیست که لیاقت این کار و خدمت را داشته باشد؟ما کلام خدا را نمی فروشیم، چنانکه بسیاری می کنند، بلکه ما آن را با صمیمیت، مانند کسانی که از جانب خود خدا وظیفه دارند و در حضور او خدمت می کنند و در مسیح هستند، بیان می کنیم.
17我們不像那許多的人，為了圖利而謬講 神的道。相反地，我們講話，是出於真誠，出於 神，是在 神面前、在基督裡的。
17ما کلام خدا را نمی فروشیم، چنانکه بسیاری می کنند، بلکه ما آن را با صمیمیت، مانند کسانی که از جانب خود خدا وظیفه دارند و در حضور او خدمت می کنند و در مسیح هستند، بیان می کنیم.