¹耶穌在本鄉遭人厭棄（太13:53~58；路4:16~30）耶穌離開那裡，來到自己的家鄉，他的門徒跟著他。

¹عیسی آنجا را ترک کرد و به شهر خود آمد، شاگردانش نیز بدنبال او آمدند.

²到了安息日，他開始在會堂裡教導人；很多人聽見了，都驚奇地說：“這個人從哪裡得來這一切呢？所賜給他的是怎麼樣的智慧，竟然藉著他的手行出這樣的神蹟？

²در روز سَبَت عیسی در کنیسه شروع به تعلیم دادن کرد. جمعیت زیادی که صحبت های او را شنیدند با تعجب می گفتند: «این چیزها را از کجا یاد گرفته است؟ این چه حکمتی است که به او داده شده، که می تواند چنین معجزاتی را انجام دهد؟

³這不是那木匠嗎？不是馬利亞的兒子，雅各、約西、猶大、西門的哥哥嗎？他的妹妹們不也在我們這裡嗎？”他們就厭棄耶穌。

³این مگر آن نجار، پسر مریم و برادر یعقوب و یوسف و یهودا و شمعون نیست؟ مگر خواهران او در بین ما نیستند؟» به این سبب آن ها از او روی گردان شدند.

⁴耶穌對他們說：“先知除了在自己的本鄉、本族、本家之外，沒有不受人尊敬的。”

⁴عیسی به آن ها فرمود: «یک نبی در همه جا مورد احترام است، جز در وطن خود و در میان خانوادۀ خویش.»

⁵耶穌不能在那裡行甚麼神蹟，只給幾個病人按手，醫好了他們。

⁵او نتوانست در آنجا هیچ معجزه ای انجام دهد. فقط دست خود را روی چند بیمار گذاشت و آن ها را شفا داد

⁶對於那些人的不信，他感到詫異。耶穌到周圍的鄉村去繼續教導人。

⁶و از بی ایمانی آن ها در حیرت بود. عیسی برای تعلیم مردم به تمام دهکده های آن اطراف رفت.

⁷差遣十二使徒（太10:1~14；路9:1~6）他把十二門徒叫來，差遣他們兩個兩個地出去，賜給他們勝過污靈的權柄；

⁷بعد دوازده شاگرد خود را فراخواند و آن ها را دو دو نفر فرستاد و به آن ها قدرت داد تا بر ارواح ناپاک پیروز شوند.

⁸吩咐他們說：“除了手杖以外，路上甚麼都不要帶，不要帶乾糧，不要帶口袋，腰袋裡也不要帶錢，

⁸همچنین به آن ها امر کرده گفت: «برای سفر به جز یک عصا چیزی برندارید ـ نه نان و نه خورجین و نه پول در کمربندهای خود ـ

⁹只穿一雙鞋，不要穿兩件衣服。”

⁹فقط چپلی به پا کنید و بیش از یک پیراهن نپوشید.»

¹⁰又對他們說：“你們無論到哪裡，進了一家就住在那家，直到離開那個地方。

¹⁰عیسی همچنین به آن ها گفت: «هرگاه شما را در خانه ای قبول کنند تا وقتی که در آن شهر هستید در آنجا بمانید

¹¹甚麼地方不接待你們，不聽你們，你們離開那地方的時候，就要把腳上的灰塵跺下去，作為反對他們的見證。”

¹¹و هرجا که شما را قبول نکنند و یا به شما گوش ندهند، از آنجا بروید و گرد پاهای خود را هم برای عبرت آن ها بتکانید.»

¹²門徒就出去傳道，叫人悔改，

¹²پس آن ها براه افتادند و در همه جا اعلام می کردند که مردم باید توبه کنند.

¹³趕出許多鬼，用油抹了許多病人，醫好他們。

¹³آن ها ارواح ناپاک زیادی را بیرون کردند و بیماران بسیاری را با روغن مسح کرده شفا دادند.

¹⁴施洗約翰被殺（太14:1~12；路9:7~9）當時耶穌的名聲傳揚出去，希律王也聽到了。有人說：“施洗的約翰從死人中復活了，所以他身上有行神蹟的能力。”

¹⁴هیرودیس پادشاه از این جریان باخبر شد، چون شهرت عیسی در همه جا پیچیده بود. بعضی می گفتند: «یحیای تعمید دهنده زنده شده است و به همین جهت معجزات بزرگی از او دیده می شود.»

¹⁵又有人說：“他是以利亞。”還有人說：“他是先知，像古時先知中的一位。”

¹⁵دیگران می گفتند: «او الیاس است.» عده ای هم می گفتند: «او پیامبری مانند سایر پیغمبران است.»

¹⁶希律聽見就說：“是約翰，我砍了他的頭，他又活了！”

¹⁶اما وقتی هیرودیس این را شنید گفت: «این همان یحیی است که من سرش را از تن جدا کردم، او زنده شده است.»

¹⁷原來希律曾親自派人去捉拿約翰，把他捆鎖在監裡。他這樣作，是為了他弟弟的妻子希羅底的緣故，因為他娶了希羅底為妻，

¹⁷هیرودیس به درخواست زن خود هیرودیا امر کرد یحیای تعمید دهنده را دستگیر کنند و او را در بند نهاده به زندان بیندازند. هیرودیا قبلاً زن فیلیپُس برادر هیرودیس بود.

¹⁸而約翰曾對希律說：“你佔有你兄弟的妻子是不合理的。”

¹⁸یحیی به هیرودیس گفته بود: «تو نباید با زن برادر خود ازدواج کنی.»

¹⁹於是希羅底懷恨在心，想要殺他，只是不能。

¹⁹هیرودیا این کینه را در دل داشت و می خواست او را به قتل برساند اما نمی توانست.

²⁰因為希律懼怕約翰，知道他是公義聖潔的人，就保護他。希律聽了約翰的話，就非常困擾，卻仍然喜歡聽他。

²⁰هیرودیس از یحیی می ترسید؛ زیرا می دانست او مرد راستکار و مقدسی است و به این سبب او را بسیار احترام می کرد و دوست داشت به سخنان او گوش دهد. هرچند هروقت سخنان او را می شنید ناراحت می شد.

²¹有一天，機會來了。在希律生日的那一天，他為大臣、千夫長和加利利的要人擺設了筵席。

²¹بالاخره هیرودیا فرصت مناسبی به دست آورد. هیرودیس در روز تولد خود دعوتی ترتیب داد و وقتی تمام بزرگان و امرا و اشراف جلیل حضور داشتند،

²²希羅底的女兒進來跳舞，使希律和在座的賓客都很開心。王就對女孩子說：“你無論想要甚麼，只管向我求，我一定給你！”

²²دختر هیرودیا وارد مجلس شد و رقصید. هیرودیس و مهمانانش از رقص او بسیار لذت بردند به طوری که پادشاه به دختر گفت: «هرچه بخواهی به تو خواهم داد.»

²³並且對她再三起誓：“你無論向我求甚麼，就是我國的一半，我也一定給你！”

²³و برایش سوگند یاد کرده گفت: «هرچه از من بخواهی حتی نصف مملکتم را به تو خواهم داد.»

²⁴於是她出去問母親：“我該求甚麼呢？”希羅底告訴她：“施洗的約翰的頭！”

²⁴دختر بیرون رفت و به مادر خود گفت: «چه بخواهم؟» مادرش جواب داد: «سر یحیای تعمید دهنده را.»

²⁵她急忙到王面前，向王要求說：“願王立刻把施洗的約翰的頭放在盤子上給我！”

²⁵دختر فوراً پیش پادشاه برگشت و گفت: «از تو می خواهم که در همین ساعت سر یحیای تعمید دهنده را در داخل یک پطنوس به من بدهی.»

²⁶希律王非常憂愁，但是因為他的誓言和在座的賓客，就不願拒絕她。

²⁶پادشاه بسیار متأسف شد، اما بخاطر سوگند خود و به احترام مهمانانش صلاح ندانست که خواهش او را رد کند.

²⁷希律王立刻差遣一個侍衛，吩咐把約翰的頭拿來。侍衛就去了，在監裡斬了約翰的頭，

²⁷پس فوراً جلاد را فرستاد و امر کرد که سر یحیی را بیاورد. جلاد رفت و در زندان سر او را برید

²⁸把頭放在盤子上，拿來交給那女孩子，女孩子又交給她的母親。

²⁸و آن را در داخل یک پطنوس آورد و به دختر داد و دختر آن را به مادر خود داد.

²⁹約翰的門徒聽見了，就來把他的屍體領去，安放在墳墓裡。

²⁹وقتی این خبر به شاگردان یحیی رسید آن ها آمدند و جنازۀ او را برداشتند و در مقبره ای دفن کردند.

³⁰給五千人吃飽的神蹟（太14:13~21；路9:10~17；約6:1~13。參可8:1~9）使徒們回來聚集在耶穌跟前，把他們所作和所教導的一切都報告給他聽。

³⁰رسولان پیش عیسی برگشتند و گزارش همه کارها و تعلیمات خود را به عرض او رسانیدند.

³¹耶穌對他們說：“來，你們自己到曠野去休息一下。”因為來往的人多，他們甚至沒有時間吃飯。

³¹و چون آمد و رفت مردم آنقدر زیاد بود که آن ها حتی فرصت غذا خوردن هم نداشتند، عیسی به ایشان فرمود: «خود تان تنها بیایید که بجای خلوتی برویم تا کمی استراحت کنید.»

³²他們就悄悄地上了船，到曠野去了。

³²پس آن ها به تنهایی با کشتی بطرف جای خلوتی رفتند،

³³群眾看見他們走了，有許多人認出了他們，就從各城出來，跑到那裡，比他們先趕到。

³³اما عدۀ زیادی آن ها را دیدند که آنجا را ترک می کردند. مردم آن ها را شناختند و از تمام شهرها از راه خشکی به طرف آن محل دویدند و پیش از آن ها به آنجا رسیدند.

³⁴耶穌一下船，看見一大群人，就憐憫他們，因為他們好像羊沒有牧人一樣，就開始教導他們許多事。

³⁴وقتی عیسی به خشکی رسید، جمعیت زیادی را دید و دلش برای آن ها سوخت چون مثل گوسفندان بی چوپان بودند. پس به تعلیم آنها شروع کرد و مطالب زیادی بیان کرد.

³⁵天晚了，門徒前來對他說：“這裡是曠野的地方，天已經很晚了，

³⁵چون نزدیک غروب بود شاگردانش نزد او آمده گفتند: «اینجا بیابان است و روز هم به پایان رسیده است.

³⁶請叫他們散開，好讓他們往周圍的田舍村莊去，自己買點東西吃。”

³⁶مردم را رخصت بده تا به مزرعه ها و دهکده های اطراف بروند و برای خود شان خوراک بخرند.»

³⁷耶穌回答他們：“你們給他們吃吧！”門徒說：“要我們去買兩百銀幣的餅給他們吃嗎？”

³⁷اما او جواب داد: «خود تان به آن ها خوراک بدهید.» آن ها گفتند: «آیا می خواهی برویم و تقریباً دوصد دینار نان بخریم تا غذایی به آن ها بدهیم؟»

³⁸耶穌說：“去看看你們有多少餅！”他們知道了，就說：“五個餅，還有兩條魚。”

³⁸عیسی از آن ها پرسید: «چند نان دارید؟ بروید ببینید.» شاگردان تحقیق کردند و گفتند: «پنج نان و دو ماهی.»

³⁹耶穌吩咐他們叫大家分組坐在青草地上。

³⁹عیسی امر کرد که شاگردانش مردم را دسته دسته روی علف ها بنشانند.

⁴⁰他們就一排一排地坐了下來，有一百的，有五十的。

⁴⁰مردم در دسته های صد نفری و پنجاه نفری روی زمین نشستند.

⁴¹耶穌拿起這五個餅、兩條魚，望著天，祝謝了；然後把餅擘開，遞給門徒擺在群眾面前，又把兩條魚也分給群眾。

⁴¹بعد عیسی پنج نان و دو ماهی را گرفت، چشم به آسمان دوخت و خدا را شکر نموده نانها را پاره کرد و به شاگردان داد تا بین مردم تقسیم کنند. او همچنین آن دو ماهی را میان آن ها تقسیم کرد.

⁴²大家都吃了，並且吃飽了。

⁴²همه خوردند و سیر شدند

⁴³他們把剩下的零碎撿起來，裝滿了十二個籃子，

⁴³و شاگردان دوازده سبد پُر از باقی ماندۀ نان و ماهی جمع کردند.

⁴⁴吃餅的人，男人就有五千。

⁴⁴در میان کسانی که از نانها خوردند پنج هزار مرد بودند.

⁴⁵耶穌在海面上行走（太14:22~33；約6:15~21）事後耶穌立刻催門徒上船，叫他們先渡到對岸的伯賽大去，等他自己叫眾人散開。

⁴⁵بعد از این کار، عیسی فوراً شاگردان خود را سوار کشتی کرد تا پیش از او به بیتسَیدا در آن طرف بحیره بروند تا خودش مردم را رخصت بدهد.

⁴⁶他離開了他們，就上山去禱告。

⁴⁶پس از آنکه عیسی با مردم خداحافظی کرد، برای دعا به بالای کوهی رفت.

⁴⁷到了晚上，船在海中，耶穌獨自在岸上，

⁴⁷وقتی شب شد، کشتی به وسط بحیره رسید و عیسی در ساحل تنها بود.

⁴⁸看見門徒辛辛苦苦地搖櫓，因為風不順。天快亮的時候（“天快亮的時候”原文作“夜裡四更天”），耶穌在海面上向他們走去，想要趕過他們。

⁴⁸بین ساعت سه و شش صبح بود که دید شاگردانش گرفتار باد مخالف شده و با زحمت زیاد پارو می زنند. پس قدم زنان در روی آب بطرف آن ها رفت و می خواست از کنار آن ها تیر شود.

⁴⁹門徒看見他在海面上走，以為是鬼怪，就喊叫起來；

⁴⁹وقتی شاگردان او را دیدند که روی آب راه می رود خیال کردند که یک سایه است و فریاد می زدند،

⁵⁰因為他們都看見了他，非常恐懼。耶穌立刻對他們說：“放心吧！是我，不要怕。”

⁵⁰چون همه او را دیده و ترسیده بودند. اما عیسی فورأ صحبت کرده فرمود: «جرأت داشته باشید، من هستم، نترسید.»

⁵¹於是上了船，和他們在一起，風就平靜了。門徒心裡十分驚奇，

⁵¹بعد سوار کشتی شد و باد ایستاد و آن ها بی اندازه تعجب کردند.

⁵²因為他們還不明白分餅這件事的意義，他們的心還是遲鈍。

⁵²ذهن آن ها کند شده بود و از موضوع نانها هم چیزی نفهمیده بودند.

⁵³治好革尼撒勒的病人（太14:34~36）他們渡過了海，就在革尼撒勒靠岸，

⁵³آن ها از بحیره گذشتند و به سرزمین جنیسارت رسیده و در آنجا توقف کردند.

⁵⁴一下船，眾人立刻認出耶穌來，

⁵⁴وقتی از کشتی بیرون آمدند، مردم فوراً عیسی را شناختند

⁵⁵就跑遍那一帶地方，把有病的人放在褥子上，聽見他在哪裡，就抬到哪裡。

⁵⁵و با عجله به تمام آن حدود رفتند و مریضان را بر روی بستر های شان به جایی که می شنیدند عیسی بود بردند.به هر شهر و ده و مزرعه ای که عیسی می رفت، مردم بیماران خود را به آنجا می بردند و در سر راه او می گذاشتند و از او التماس می کردند که به بیماران اجازه دهد، دامن لباس او را لمس کنند و هرکس که لمس می کرد شفا می یافت.

⁵⁶耶穌無論到甚麼地方，或村莊，或城市，或鄉野，眾人都把病人放在街上，求耶穌准他們摸他衣服的繸子，摸著的人就都好了。

⁵⁶به هر شهر و ده و مزرعه ای که عیسی می رفت، مردم بیماران خود را به آنجا می بردند و در سر راه او می گذاشتند و از او التماس می کردند که به بیماران اجازه دهد، دامن لباس او را لمس کنند و هرکس که لمس می کرد شفا می یافت.