1亞伯拉罕因信稱義那麼，論到在血統（“血統”原文作“肉身”）上作我們祖先的亞伯拉罕所經驗的，我們可以說甚麼呢？
1پس در این صورت دربارۀ جد ما ابراهیم چه بگوئیم؟
2亞伯拉罕若是因行為稱義，就有可誇的，只是不能在 神面前誇口。
2اگر به وسیلۀ اعمال خود پیش خدا عادل شمرده می شد، دلیلی برای فخر می داشت اما او نمی تواند در پیشگاه خدا به خود فخر کند.
3經上怎麼樣說呢？“亞伯拉罕信 神，這就算為他的義。”
3زیرا نوشته شده است: «ابراهیم به خدا ایمان آورد و خدا آن ایمان را به عنوان عدالت به حساب او گذاشت.»
4作工的得工資，不算是恩典，是他應得的。
4شخصی که کار می کند مزد می گیرد و مزد او هدیه به حساب نمی آید؛ بلکه حق او است که باید به او پرداخت شود
5可是，那不作工而只信那稱不敬虔的人為義的 神的，他的信就算為義了。
5و اما مردی که کار نمی کند بلکه به خدائی که حتی شخص دور از خدا را عادل می گرداند ایمان می آورد، ایمان او عدالت شمرده می شود.
6大衛也是這樣說，那不靠行為而蒙 神算為義的人是有福的！
6حضرت داود دربارۀ خوشی شخصی که خدا بدون در نظر گرفتن اعمالش او را عادل می سازد چنین می فرماید:
7“過犯得蒙赦免，罪惡得到遮蓋的人，是有福的；
7«خوشا به حال کسی که سرکشی او آمرزیده
و گناه وی پوشیده شده است.
8主不算為有罪的，這人是有福的。”
8خوشا به حال کسی که خداوند گناه او را به حساب نمی آورد.»
9這樣看來，那有福的人，是指受割禮的呢，還是指沒有受割禮的呢？因為我們說：“亞伯拉罕的信算為他的義。”
9آیا این خوشی تنها متعلق به آنانی است که سنت شده اند، یا همچنین به کسانی که سنت نشده اند نیز تعلق دارد؟ چنانکه از کلام خدا نقل کردیم: «خدا ایمان ابراهیم را به عنوان عدالت به حساب او گذاشت.»
10那麼，是怎樣算的呢？是在他受割禮以後呢，還是在他受割禮之前呢？不是在他受割禮以後，而是他受了割禮以前。
10در آن زمان ابراهیم در چه حالت بود؟ آیا پیش از سنت شدن او بود یا بعد؟ البته پیش از سنت شدن
11他領受了割禮為記號，作他受割禮之前因信稱義的印證，使他作所有沒有受割禮而信之人的父，使他們也被算為義；
11و سنت اش علامتی بود برای اثبات اینکه به وسیلۀ ایمانش، خدا او را پیش از آنکه سنت شود، عادل شمرده بود. و از این رو ابراهیم پدر همۀ کسانی است که به خدا ایمان می آورند و عادل شمرده می شوند، حتی اگر سنت نشده باشند
12又作受割禮之人的父，就是作那些不僅受割禮，並且照著我們祖宗亞伯拉罕未受割禮時就信的那腳蹤而行之人的父。
12و همچنین پدر کسانی است که سنت شده اند، نه تنها بخاطر اینکه سنت شده اند بلکه به خاطر اینکه از ایمانی که ابراهیم در وقت نامختونی داشت، پیروی می کنند.
13 神應許的他必能成就原來 神給亞伯拉罕和他後裔承受世界的應許，並不是因著律法，而是藉著因信而來的義。
13خدا به ابراهیم و فرزندانش وعده داد که جهان از آنِ او خواهد بود. این وعده به علت اطاعت ابراهیم از شریعت نیست، بلکه برای این است که او ایمان آورد و ایمان او برایش عدالت شمرده شد،
14如果屬於律法的人才能成為後嗣，信就沒有作用，應許也就落空了。
14زیرا اگر وعده های خدا به کسانی داده شود که از شریعت پیروی می کنند دیگر ایمان آدمی بی معنی و وعدۀ خدا بی ارزش است،
15因為律法帶來刑罰，沒有律法，就沒有違背律法的事。
15زیرا شریعت، غضب خدا را به وجود می آورد اما جائی که شریعت نیست تجاوز از شریعت هم وجود ندارد.
16所以，成為後嗣是因著信，為的是要按著 神的恩典，使給所有後裔的應許堅定不移，不但臨到那屬於律法的人，也臨到那效法亞伯拉罕而信的人。亞伯拉罕在 神面前作我們眾人的父，
16پس این وعده به ایمان متکی است، تا آن بر فیض خدا استوار بوده و برای تمامی نسل ابراهیم اعتبار داشته باشد، نه تنها برای آنانی که از شریعت اطاعت می کنند، بلکه برای کسانی هم که مانند ابراهیم ایمان می آورند، زیرا ابراهیم پدر همۀ ماست.
17如經上所記：“我已經立了你作萬國的父。”他所信的，是叫死人得生命、使無變為有的 神。
17چنانکه نوشته شده است: «تو را پدر ملتهای بسیار ساخته ام.» از این رو این وعده در نظر خدائی که ابراهیم به او ایمان آورد استوار است، آن خدائی که مردگان را زنده می سازد و نیستی ها را هستی می بخشد.
18在他沒有盼望的時候，仍然懷著盼望去信，因此就成了萬國的父，正如 神所說：“你的後裔將要這樣眾多。”
18ابراهیم ایمان آورد و در آن هنگام که هیچ امیدی نبود، او امیدوار گشت و از این رو «پدر ملتهای بسیار» شد. همان طور که کلام خدا می فرماید: «فرزندان تو به این اندازه زیاد خواهند شد.»
19他快到一百歲的時候，想到自己的身體好像已經死了，撒拉也不能生育，他的信心還是不軟弱，
19ابراهیم تقریباً صد ساله بود، اما با توجه به وضع بدنی خودش که تقریباً مرده بود و اینکه ساره نمی توانست صاحب فرزندی شود، ایمان خود را سست نساخت،
20也沒有因著不信而疑惑 神的應許，反倒堅信不移，把榮耀歸給 神，
20و نسبت به وعدۀ خدا شک نکرد. بلکه در حالی که خدا را حمد می گفت، ایمانش او را تقویت می نمود،
21滿心相信 神所應許的， 神必能成就。
21زیرا اطمینان کامل داشت که خدا قادر است، مطابق آنچه وعده فرموده است، عمل کند.
22因此，這就算為他的義。
22به این دلیل است که ایمان ابراهیم «به عنوان عدالت شمرده شد.»
23“算為他的義”這一句話，不是單為他寫的，
23کلمات «شمرده شد» تنها بخاطر او نوشته نشد،
24也是為我們這將來得算為義的人寫的，就是為我們這信 神使我們的主耶穌從死人中復活的人寫的。
24بلکه همچنین برای ما نوشته شد که عادل شمرده شویم ـ ما به خدایی ایمان داریم که خداوند ما عیسی را پس از مرگ زنده ساخت.او بخاطر گناهان ما تسلیم مرگ گردید و زنده شد تا ما در پیش خدا عادل شمرده شویم.
25耶穌為我們的過犯被交去處死，為我們的稱義而復活。
25او بخاطر گناهان ما تسلیم مرگ گردید و زنده شد تا ما در پیش خدا عادل شمرده شویم.