¹人生在世多有愁苦“人在世上怎能沒有勞役呢？你的日子不像雇工的日子嗎？

¹Heeft niet de mens een strijd op de aarde, en zijn zijn dagen niet als de dagen des dagloners?

²正如僕人切慕暮影，又像雇工盼望工價。

²Gelijk de dienstknecht hijgt naar de schaduw, en gelijk de dagloner verwacht zijn werkloon;

³照樣，我有空虛的歲月，也有勞苦的黑夜為我派定。

³Alzo zijn mij maanden der ijdelheid ten erve geworden, en nachten der moeite zijn mij voorbereid.

⁴我躺下的時候，就說：‘我甚麼時候起來？’然而，長夜漫漫，我輾轉反側，直到黎明。

⁴Als ik te slapen lig, dan zeg ik: Wanneer zal ik opstaan, en Hij den avond afgemeten hebben? En ik word zat van woelingen tot aan den schemertijd.

⁵我的肉體以蟲子和土塊為衣裳，我的皮膚裂開又流膿。

⁵Mijn vlees is met het gewormte en met het gruis des stofs bekleed; mijn huid is gekliefd en verachtelijk geworden.

⁶我過的日子比梭還要快，在毫無盼望之中而結束。

⁶Mijn dagen zijn lichter geweest dan een weversspoel, en zijn vergaan zonder verwachting.

⁷求你記念我的性命不過是一口氣，我的眼必不再看見福樂。

⁷Gedenk, dat mijn leven een wind is; mijn oog zal niet wederkomen, om het goede te zien.

⁸看我的，他的眼再也看不到我，你的眼要看我，我已經不在了。

⁸Het oog desgenen, die mij nu ziet, zal mij niet zien; uw ogen zullen op mij zijn; maar ik zal niet meer zijn.

⁹雲彩怎樣消散逝去，照樣，人下陰間也不再上來。

⁹Een wolk vergaat en vaart henen; alzo die in het graf daalt, zal niet weder opkomen.

¹⁰他不再回自己的家，故鄉再也不認識他。

¹⁰Hij zal niet meer wederkeren tot zijn huis, en zijn plaats zal hem niet meer kennen.

¹¹因此，我不再禁止我的口，我要說出靈裡的憂愁，傾訴心中的痛苦。

¹¹Zo zal ik ook mijn mond niet wederhouden, ik zal spreken in benauwdheid mijns geestes; ik zal klagen in bitterheid mijner ziel.

¹²埋怨　神待他過嚴我豈是洋海或是海怪，你竟然設守衛防備我？

¹²Ben ik dan een zee, of walvis, dat Gij om mij wachten zet?

¹³我若說：‘我的床必安慰我，我的榻必減輕我的苦情’，

¹³Wanneer ik zeg: Mijn bedstede zal mij vertroosten, mijn leger zal van mijn klacht wat wegnemen;

¹⁴你就用夢驚擾我，又用異象驚嚇我，

¹⁴Dan ontzet Gij mij met dromen, en door gezichten verschrikt Gij mij;

¹⁵以致我寧可窒息而死，也不肯保留我這一身的骨頭。

¹⁵Zodat mijn ziel de verworging kiest; den dood meer dan mijn beenderen.

¹⁶我厭惡自己，不願永遠活下去。任憑我吧，因為我的日子都是空虛的。

¹⁶Ik versmaad ze, ik zal toch in der eeuwigheid niet leven; houd op van mij, want mijn dagen zijn ijdelheid.

¹⁷人算甚麼，你竟看他為大，又把他放在心上；

¹⁷Wat is de mens, dat Gij hem groot acht, en dat Gij Uw hart op hem zet?

¹⁸每天早晨你都鑒察他，每時每刻你也試驗他。

¹⁸En dat Gij hem bezoekt in elken morgenstond; dat Gij hem in elken ogenblik beproeft?

¹⁹你到甚麼時候才轉眼不看我，任憑我咽下唾沫呢？

¹⁹Hoe lang keert Gij U niet af van mij, en laat niet van mij af, totdat ik mijn speeksel inzwelge?

²⁰鑒察世人的主啊！我若犯了罪，跟你有甚麼關係呢？你為甚麼把我當作箭靶，使我以自己為重擔呢？

²⁰Heb ik gezondigd, wat zal ik U doen, o Mensenhoeder? Waarom hebt Gij mij U tot een tegenloop gesteld, dat ik mijzelven tot een last zij?

²¹你為甚麼不赦免我的過犯，除去我的罪孽呢？現在我快要躺臥在塵土中，那時你尋找我，我卻不在了。”

²¹En waarom vergeeft Gij niet mijn overtreding, en doet mijn ongerechtigheid niet weg? Want nu zal ik in het stof liggen; en Gij zult mij vroeg zoeken, maar ik zal niet zijn.