¹大衛在隱．基底不傷掃羅掃羅追趕非利士人回來的時候，有人告訴他說：“看哪，大衛在隱．基底的曠野。”（本節在《馬索拉抄本》為24:2）

¹W tem umarł Samuel. A zebrawszy się wszyscy Izraelczycy, płakali go, i pogrzebli go w domu jego w Ramacie. Tedy wstawszy Dawid, poszedł na puszczę Faran.

²掃羅就從以色列人中選出三千精兵，帶領他們到野羊磐石去搜索大衛和跟隨他的人。

²A był niektóry mąż w Maon, który miał majętność na Karmelu; a on mąż był możny bardzo, mając owiec trzy tysiące, a tysiąc kóz; i trafiło się, że strzygł owce swoje na Karmelu.

³到了路旁的羊圈，那裡有一個洞，掃羅進去大解；那時，大衛和跟隨他的人正坐在洞裡的深處。

³A było imię męża onego Nabal, a imię żony jego Abigail, która niewiasta była mądra, i piękna; ale mąż jej był nieużyty i złych postępków, a był narodu Kalebowego.

⁴跟隨大衛的人對他說：“耶和華曾應許你說：‘我要把你的仇敵交在你的手裡，你可以隨意待他。’看哪！今天就是時候了。”於是大衛起來，悄悄地割下掃羅外袍的衣邊。

⁴A usłyszawszy Dawid na puszczy, iż Nabal strzygł owce swoje,

⁵事後，大衛為了割下掃羅的衣邊，心中自責，

⁵Posłał dziesięciu sług, i rzekł im: Idźcie do Karmelu, a przyszedłszy do Nabala, pozdrówcie go imieniem mojem spokojnie,

⁶就對跟隨他的人說：“我在耶和華面前絕對不能這樣對待我主耶和華的受膏者，我絕對不能動手攻擊他，因為他是耶和華的受膏者。”

⁶A mówcie tak: Żyj, a niech będzie tobie pokój, i domowi twemu pokój, i wszystkiemu, co masz, pokój!

⁷大衛用這些話阻止了跟隨他的人，不讓他們起來攻擊掃羅。掃羅起來，出了山洞，繼續走他的路去了。

⁷A teraz słyszałem, że masz te, coć owce strzygą; a pasterze twoi bywali z nami, niebyliśmy im przykrymi, i nic im nie zginęło po wszystkie dni, których byli w Karmelu;

⁸大衛向掃羅表白隨後，大衛也起來，離開了山洞，在掃羅背後呼叫，說：“我主！我王！”掃羅回頭向後看的時候，大衛就臉伏於地，向他叩拜。

⁸Spytaj sług twoich, a powiedząć. Przetoż niech znajdą słudzy łaskę w oczach twoich, gdyżeśmy w dobry dzieó przyszli; daj proszę cokolwiek znajdzie ręka twoja, sługom twoim, i synowi twemu Dawidowi.

⁹大衛對掃羅說：“你為甚麼聽信人的話，說：‘大衛想要害你’呢？

⁹A tak przyszli słudzy Dawidowi, i mówili do Nabala wszystkie one słowa imieniem Dawidowem, i przestali.

¹⁰現在你親眼看到，今天耶和華在山洞裡，把你交在我手裡。有人叫我殺你，我卻愛惜你。我說：‘我不敢下手傷害我主，因為他是耶和華的受膏者。’

¹⁰A odpowiadając Nabal sługom Dawidowym, rzekł: Cóż jest Dawid? a co zacz syn Isajego? dziś się namnożyło sług, którzy uciekają od panów swoich.

¹¹我父啊，請看，你外袍的衣邊在我手中。我割下了你外袍的衣邊，卻沒有殺你。你從此可以知道，也可以看出我手中沒有邪惡，也沒有過犯。我雖然沒有得罪你，你卻要獵取我的性命。

¹¹I wezmęż ja chleb mój, i wodę moję, i mięsa bydła mego, którem pobił dla tych, którzy strzygą owce moje, a dam mężom, których nie znam, skąd są?

¹²願耶和華在你我之間判斷是非；願耶和華在你身上為我伸冤。我的手卻不敢傷害你。

¹²A obróciwszy się słudzy Dawidowi w drogę swoję, wrócili się, i przyszli a powiedzieli mu wszystkie te słowa.

¹³正如古時的格言：‘惡事出於惡人。’所以，我的手不敢傷害你。

¹³Tedy rzekł Dawid mężom swym: Przypaszcie każdy miecz swój; przypasał też i Dawid miecz swój, i szło za Dawidem około czterech set mężów, a dwieście zostało przy rzeczach.

¹⁴以色列的王出去追捕誰呢？你現在追趕誰呢？不過是追趕一條死狗，一隻跳蚤吧了！

¹⁴Ale Abigaili, żonie Nabalowej, oznajmił to jeden czeladnik z sług Nabalowych, mówiąc: Oto przysłał Dawid posły z puszczy, aby błogosławili Panu naszemu, lecz on je sfukał.

¹⁵願耶和華在你我中間施行審判，斷定是非；願他鑒察，為我的案件伸冤，救我脫離你的手。”

¹⁵A mężowie ci dobrzy nam byli bardzo, i nie przykrzyli się nam; nic nam nie zginęło po wszystkie dni, pókiśmy z nimi chodzili, będąc na polu;

¹⁶掃羅認錯大衛對掃羅說完了這些話，掃羅就說：“我兒大衛啊，這是你的聲音嗎？”於是掃羅放聲大哭，

¹⁶Miasto muru byli nam, tak w nocy jako we dnie, po wszystkie dni, pókiśmy przy nich trzody paśli.

¹⁷對大衛說：“你比我公義，因為你以良善待我，我卻以惡待你。

¹⁷Przetoż teraz obacz, a rozmyśl się, co masz czynić; boć już gotowe nieszczęście na pana naszego, i na wszystek dom jego; lecz on jest człowiekiem niezbożnym, że z nim trudno mówić.

¹⁸今天你所作的說明了你以良善待我，因為耶和華把我交在你手裡，你卻沒有殺我。

¹⁸Pospieszyła się tedy Abigail, i wzięła dwieście chleba, i dwie łagwi wina, i pięć owiec oprawnych, i pięć miar prażma, i sto wiązanek rodzynków, i dwieście funtów fig, a włożyła to na osły;

¹⁹如果人遇見仇敵，怎會讓他平平安安離去呢？願耶和華因你今天對我所作的報答你。

¹⁹I rzekła sługom swoim: Idźcie przedemną, a ja pojadę za wami; ale mężowi swemu Nabalowi nie oznajmiła.

²⁰現在我知道你必要作王，以色列的王國必在你手裡堅立起來。

²⁰I stało się, że jadąc na ośle, i zjeżdżając głębią góry, oto też Dawid i mężowie jego zjeżdżali przeciwko niej, i spotkała się z nimi.

²¹現在你要指著耶和華向我起誓，不剪除我的後裔，也不從我父家消滅我的名。”

²¹(A Dawid był rzekł: Zaprawdę darmom strzegł wszystkiego, co ten miał na puszczy, że nic nie zginęło ze wszystkiego, co ma; bo mi oddał złem za dobre.

²²於是大衛向掃羅起誓，掃羅就回自己的家去了，大衛和跟隨他的人也上山寨去了。

²²To niech uczyni Bóg nieprzyjaciołom Dawidowym, i to niech przyczyni, jeźli co do zarania zostawię ze wszystkiego co ma, aż do najmniejszego szczenięcia).

²³Tedy ujrzawszy Abigail Dawida, pospieszyła się, i zsiadła z osła, i upadła przed Dawidem na oblicze swoje, i ukłoniła się aż do ziemi;

²⁴A upadłszy do nóg jego, mówiła: Niech będzie na mnie, panie mój, ta nieprawość, a niech mówi proszę służebnica twoja do uszu twoich, i posłuchaj słów służebnicy twojej.

²⁵Niech się proszę nie obraża pan mój na mężą tego bezbożnego Nabala, gdyż według imienia swego takim jest. Nabal jest imię jego, i głupstwo jest przy nim; alemci ja służebnica twoja nie widziała sług pana mego, któreś był posłał.

²⁶Przetoż teraz panie mój, jako żywy Pan, jako żywa i dusza twoja, że cię zawściągnął Pan, abyś nie szedł na rozlanie krwi, i żeby się nie mściła ręka twoja; a teraz niech będą jako Nabal nieprzyjaciele twoi, i którzy szukają złego panu memu.

²⁷Teraz tedy to błogosławieóstwo, które przyniosła służebnica twoja panu swemu, niech będzie dane sługom, którzy chodzą za panem moim.

²⁸Przepuść proszę występek służebnicy twojej, gdyż zapewne uczyni Pan panu memu dom trwały, ponieważ walki Paóskie pan mój odprawuje, a złość nie jest znalezina w tobie aż dotąd.

²⁹A choćby powstał człowiek, coby cię prześladował, i szukał duszy twojej, tedy będzie dusza pana mego zachowana w wiązance żywiących u Pana, Boga twego; lecz duszę nieprzyjaciół twoich Bóg jako z procy wyrzuci.

³⁰A gdy uczyni Pan panu memu wszystko, co mówił dobrego o tobie, a zlecić, abyś był wodzem nad Izraelem:

³¹Tedyć nie będzie to ku zachwianiu, ani ku urazie serca pana mego, jako gdyby rozlał krew niewinną, i gdyby się sam pomścił pan mój. Gdy tedy dobrze uczyni Pan panu memu, wspomnisz na służebnicę twoję.

³²I rzekł Dawid do Abigaili: Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, który cię dziś posłał przeciwko mnie.

³³Błogosławiona wymowa twoja, i błogosławionaś ty, któraś mię zawściągnęła dzisiaj, żem nie szedł na rozlanie krwi, a żem się sam nie mścił krzywdy swojej.

³⁴A zaprawdę, jako żywy Pan, Bóg Izraelski, który mię zawściągnął, abym ci nic złego nie uczynił: bo gdybyś się była nie pospieszyła, a nie zajechała mi drogi, nie zostałoby było Nabalowi aż do świtania, i najmniejszego szczenięcia.

³⁵A tak przyjął Dawid z ręki jej, co mu była przyniosła, i rzekł do niej: Idź w pokoju do domu twego: otom usłuchał głosu twego, i przyjąłem cię łaskawie.

³⁶Tedy się wróciła Abigail do Nabala; a on miał ucztę w domu swoim, jako ucztę królewską, a serce Nabalowe było wesołe w nim, a był pijany bardzo; i nie oznajmiła mu najmniejszej rzeczy aż do poranku.

³⁷Ale nazajutrz, gdy wytrzeźwiał Nabal z wina, oznajmiła mu żona jego te rzeczy: i zmartwiało w nim serce jego, i stał się jako kamieó

³⁸A gdy wyszło jakoby dziesięć dni, uderzył Pan Nabala, i umarł.

³⁹A usłyszawszy Dawid, iż umarł Nabal, rzekł: Błogosławiony Pan, który się pomścił pohaóbienia mego nad Nabalem, a sługę swego zatrzymał od złego, a złość Nabalowę obrócił Pan na głowę jego. Tedy posłał Dawid wskazując do Abigaili, że ją sobie chce wziąć za żonę.

⁴⁰I przyszli słudzy Dawidowi do Abigaili do Karmelu, i rzekli do niej, mówiąc: Dawid posłał nas do ciebie, aby cię sobie wziął za żonę.

⁴¹Która wstawszy, pokłoniła się obliczem do ziemi, i rzekła: Oto, służebnica twoja niech będzie sługą, aby umywała nogi sług pana mego.

⁴²Przetoż pospieszywszy się wstała Abigail, i wsiadła na osła z pięcioma panienkami swemi, które z nią chodziły; i tak jechała za posłami Dawidowymi, a była mu za żonę.

⁴³Ale i Achinoamę wziął Dawid z Jezreel, i były mu te dwie za żony.

⁴⁴Albowiem Saul dał był Michol, córkę swoję, żonę Dawidowę, Faltemu, synowi Laisowemu, który był z Gallim.