¹非利士人集結在亞弗非利士人把他們所有的軍隊都聚集在亞弗，以色列人卻在耶斯列的泉旁安營。

¹A gdy się wrócił Dawid i mężowie jego do Sycelegu, był dzieó trzeci, jako Amalekitowie wtargnęli byli na południe, i do Sycelegu, a zburzyli Syceleg, i spalili go ogniem.

²非利士人的首領各率領百人或千人前進；大衛和跟隨他的人也跟在亞吉的後面前進。

²I pobrali w niewolę niewiasty, które były w nim; od najmniejszego aż do wielkiego, nie zabili nikogo, ale tylko pojmali, i odeszli drogą swą.

³非利士人的領袖說：“這些希伯來人在這裡作甚麼？”亞吉對非利士人的領袖說：“這人不是以色列王掃羅的臣僕大衛嗎？他已經在我這裡有好些年日了。自從他降服我的一天，直到今日，我未曾發現他有甚麼過錯。”

³A gdy przyszedł Dawid i mężowie jego do miasta, oto, spalone było ogniem, a żony ich, i syny ich, i córki ich w niewolę zabrano.

⁴眾首領疑忌大衛非利士人的領袖向亞吉發怒，對他說：“你叫這人回去，好讓他回到你為他安排的地方去。他不可與我們一同下戰場，免得他在戰場上成為我們的對頭。這人可用甚麼去得他主人的歡心呢？豈不是用我們這些人的頭嗎？

⁴Tedy podniósł Dawid, i lud, który był z nim, głos swój, i płakali, aż im siły do płaczu nie stało.

⁵這人不就是大衛嗎？從前以色列的婦女向他歌唱跳舞說：‘掃羅殺死千千，大衛殺死萬萬！’”

⁵Obiedwie też żony Dawidowe były wzięte w niewolą: Achinoam Jezreelitka, i Abigail, przedtem żona Nabalowa z Karmelu.

⁶亞吉命大衛回去亞吉把大衛叫來，對他說：“我指著永活的耶和華說，你是正直的人，你與我在軍中出入，我感到很滿意，因為自從你到我這裡來的那一天，直到今日，我未曾在你身上找到甚麼過失；只是各首領不喜歡你。

⁶I był utrapiony Dawid bardzo; bo się zmawiał lud ukamionować go, gdyż gorzkości pełna była dusza wszystkiego ludu, każdego dla synów swych, i dla córek swych; wszakże Dawid zmocnił się w Panu, Bogu swoim.

⁷現在，你可以回去，平平安安走吧！不要行非利士人的首領看為惡的事。”

⁷Tedy rzekł Dawid do Abijatara kapłana, syna Achimelechowego: Weźmij proszę dla mnie efod; i wziął Abijatar efod dla Dawida.

⁸大衛對亞吉說：“我作了甚麼呢？自從我來到你面前的那一天，直到今日，你在僕人身上找到甚麼，使我不能與我主我王的仇敵爭戰呢？”

⁸A tak się Dawid radził Pana, mówiąc; Mamli gonić to wojsko, i dogonięli go? A Pan mu rzekł: Goó; bo zapewne ich dogonisz, i zapewne odbijesz plon.

⁹亞吉回答大衛，說：“我知道你在我眼中是個好人，像　神的使者一樣；只是非利士人的領袖曾經說過：‘他不可與我們一同上戰場。’

⁹Szedł tedy Dawid, sam i one sześć set mężów, które miał z sobą, a przyszli aż do potoku Besor; a niektórzy pozostali.

¹⁰所以明天早晨，你和跟你來的人，就是你主人的僕人都要清早起來。你們明天早晨都要早起，天一亮你們就要離開。”

¹⁰I gonił je Dawid, sam i cztery sta mężów; bo pozostało było dwieście mężów spracowanych, a nie poszli za potok Besor.

¹¹於是大衛和跟隨他的人清早起來，一早就離開，回到非利士人的地去。非利士人也上耶斯列去了。

¹¹I znaleźli męża Egipczanina na polu, a przywiedli go do Dawida, i dali mu chleba, i jadł; dali mu też wody, i pił;

¹²Dali mu także i wiązankę fig i dwie gronie rodzynków. Jadł tedy, i wrócił się duch jego weó; bo nie jadł chleba, ani pił wody przez trzy dni i przez trzy nocy.

¹³I rzekł do niego Dawid: Czyjeś ty? a skądeś? Który odpowiedział: jestem rodem z Egiptu, sługa męża Amalekity, i zostawił mię pan mój, żem się rozniemógł dziś trzeci dzieó.

¹⁴Wtargnęliśmy byli na południe do Cerety i do Juda, i na południe do Kaleb, i spaliliśmy Syceleg ogniem.

¹⁵I rzekł mu Dawid: Mógłżebyś mię dowieść do tego wojska? Który rzekł: Przysięż mi przez Boga, iż mię nie zabijesz, ani mię wydasz w rękę pana mego; tedy cię nawiodę na to wojsko.

¹⁶Nawiódł go tedy; a oto, oni leżeli po wszystkiej onej ziemi, jedząc i pijąc, i weseląc się ze wszystkich korzyści wielkich, które byli zabrali z ziemi Filistyóskiej, i z ziemi Judzkiej.

¹⁷Przetoż bił je Dawid od wieczora aż do wieczora dnia drugiego, tak iż z nich żaden nie uszedł, oprócz czterech set młodzieóców, którzy wsiadłszy na wielbłądy, uciekli.

¹⁸A tak odjął Dawid wszystko, co byli pobrali Amalekitowie, i dwie żony swoje odjął też Dawid;

¹⁹Tak iż im nic nie zginęło od mała aż do wiela, i aż do synów, i córek, i do korzyści, i aż do wszystkiego, cokolwiek im zabrali, wszystko zasię przywiódł Dawid.

²⁰Przytem zabrał Dawid wszystkie trzody i stada, które gnano przed bydłem jego, i mówiono: Toć jest korzyść Dawidowa.

²¹I przyszedł Dawid do onych dwóch set mężów, którzy byli spracowani, że nie mogli iść za Dawidem, którym był kazał zostać u potoku Besor, którzy wyszli przeciw Dawidowi i przeciw ludowi, który z nim był; a przystąpiwszy Dawid do ludu, pozdrowił je spokojnie.

²²A odpowiadając wszyscy mężowie źli i niepobożni, którzy chodzili z Dawidem, rzekli: Ponieważ ci nie chodzili z nami, nie damy im z łupów, któreśmy odjęli, tylko każdemu żonę jego, i syny jego; te wziąwszy, niech odejdą.

²³Tedy rzekł Dawid: Nie uczynicie tak, bracia moi, z tem, co nam dał Pan, który nas strzegł, a podał wojsko, które było wyszło przeciwko nam, w ręce nasze.

²⁴I któż was w tem usłucha? Bo jaki dział tego, który wyszedł na wojnę, taki dział i tego, który został przy tłomokach; równo się podzielą.

²⁵I stało się od onego dnia i napotem, że uchwalono to prawo i ten zwyczaj w Izraelu, aż do dnia tego.

²⁶A tak przyszedł Dawid do Sycelega, i posłał z onego łupu starszym w Juda, przyjaciołom swym, mówiąc: Oto macie błogosławieóstwo z korzyści nieprzyjaciół Paóskich:

²⁷Tym, co byli w Betel, i co w Ramacie na południe, i co byli w Gieter,

²⁸I co byli w Aroer, i co byli w Sefamot, i co byli w Estamo;

²⁹I co byli w Racha, i co byli w miastach Jerameel, i co byli w miastach Ceni,

³⁰I co byli w Horma, i co byli w Chorasan, i co byli w Atach,

³¹I co byli w Hebronie, i co byli na wszystkich miejscach, kędy przemieszkiwał Dawid, sam i mężowie jego.