1约伯咒诅自己的生日
1Sa tapus niini mibungat si Job sa iyang baba, ug gipanghimaraut ang iyang adlaw.
2约伯说：
2Ug si Job mitubag ug miingon:
3“愿我生的那日泯灭，人说怀男胎的那夜灭没。
3Wagtanga ang adlaw nga akong gikatawohan, Ug ang gabii nga miingon: Adunay usa ka bata nga lalake nga gipanamkon.
4愿那日变成黑暗，愿 神不从上面眷顾，愿光明不照耀在其上。
4Ngitngita kanang adlawa; Ayaw ipapangita kana sa Dios ka kahitas-an, Ni pagpasidlakon ang kahayag sa ibabaw niana.
5愿黑暗与死荫索讨那日，愿密云停留在上面，愿白天的昏黑惊吓它。
5Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon sa pag-angkon niana nga ilang kaugalingon; Ang panganod papuy-a sa ibabaw niana; Kadtong tanan nga nagahimog itum sa adlaw pahadloka niana.
6愿那夜被幽暗夺去，不让它连在平日之中，列入月数之内。
6Mahitungod nianang gabhiona, ipasakup kana sa mabaga nga kangitngit: Ayaw kana pagpalipaya uban sa mga adlaw sa tuig; ayaw kana pag-ilakip pag-isip uban sa mga bulan.
7愿那夜没有生育，也没有欢乐的声音。
7Ah, himoang awa-aw kanang gabhiona; Ayaw pagpasudla dinha ang tingog nga malipayon.
8那些咒诅日子、善于惹动海怪的，愿他们咒诅那夜。
8Ipatunglo sila nga tigtunglo sa adlaw, Nga andam sa pagpalihok sa leviathan?
9愿那夜黎明的星星变成黑暗，愿那夜等候发光却不亮，见不到清晨的曙光。
9Pangitngita ang mga bitoon sa pagkasalumsom: Papangitaa kana sa kahayag, apan ayaw pagtunghai; Ni pagpatan-awon kana sa banag-banag sa kabuntagon:
10因为那夜没有把我母胎的门关闭，也没有把苦难隐藏，使我看不见。
10Tungod kay wala man tak-umi niana ang mga ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan , Ni pagtagoan ang kasamok gikan sa akong mata.
11切愿夭折我为什么不一离母胎就死去？我为什么不一出母腹就断气？
11Ngano nga ako wala mamatay sa tagoangkan? Ngano nga sa pag-anak kanako sa akong inahan wala mabugto ang akong gininhawa?
12为什么有膝承接我？为什么有乳哺养我？
12Ngano nga ang mga tuhod mingdawat kanako? Kun sa unsa ang mga dughan nga akong pagasus-an?
13不然，我早已躺下安息，
13Kay karon nakahigda na unta ako ug nahilum; Ako nakatulog na unta; nan ako nakapahulay na unta,
14与世上那些为自己建造陵墓的君王和谋士同睡，
14Uban sa mga hari ug mga makinaadmanon sa kalibutan, Nga nanagtukod alang sa ilang kaugalingong mga dapit nga kamingawan;
15或与那些拥有黄金，房屋装满银子的王侯同眠。
15Kun uban sa mga principe nga may mga bulawan, Nga gipuno sa salapi ang ilang kabalayan:
16我为什么不像暗中流产的胎，未见天日的婴孩，归于无有呢？
16Kun ngano nga wala ako katagoi ingon sa natawo sa dili panahon, Sama sa mga magagmayng bata nga wala gayud makakitag kahayag.
17在那里，恶人止息搅扰，筋疲力尽的得安息；
17Didto ang dautan dili na makasamok; Ug didto ang mga gikapuyan nagapahulay,
18被囚的同享安宁；听不见督工的声音；
18Didto ang mga binilanggo magapahulay ug tingub; Kanila dili mabati ang tingog sa magsusukot sa buhis.
19老少尊卑都在那里，奴仆脱离主人的辖制。
19Ang mga ubos ug ang mga bantugan atua didto: Ug ang mga binatonan gawas sa iyang agalon.
20厌恶生存为什么有光明赐给劳碌的人，有生命赐给苦命的人呢？
20Busa ang kahayag gihatag kaniya nga anaa sa kaalaut, Ug ang kinabuhi ngadto sa mga mapait ug kalag;
21他们想死却死不了，找死胜于找宝藏；
21Nga nangandoy sa kamatayon, apan kini wala moabut, Ug nagapangita niini labi pa kay sa mga bahanding tinagoan;
22他们找到坟墓就高兴，非常欢喜快乐。
22Nga nagakalipay ug daku uyamut, Ug mahimayaon, kong ang lubnganan ilang hikaplagan?
23为什么有生命赐给前途茫茫，又被 神四面围困的人呢？
23Ngano nga ang kahayag gihatag sa tawo kinsang dalan tinagoan, Ug nga sa Dios ginakutan?
24我以叹息代替食物，我唉哼的声音如水涌出。
24Kay ang akong pagpanghupaw magauna sa akong pagkaon, Ug ang akong pag-agulo ginabubo sama sa tubig.
25我所惧怕的临到我，我所惊恐的向我而来。
25Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako, Ug ang akong gikalisangan miabut kanako.
26我不得安逸，不得安静，也不得安息，却有搅扰来到。”
26Wala na kanako ang kalinaw, ni ania kanako ang kahilum, ni ania kanako ang pahulay; Apan ang kasamok moabut man.