King James Version

Breton: Gospels

Luke

19

1And Jesus entered and passed through Jericho.
1Jezuz, o vezañ aet e Jeriko, a dremene dre gêr.
2And, behold, there was a man named Zacchaeus, which was the chief among the publicans, and he was rich.
2Ha setu un den anvet Zake, a oa penn ar bublikaned ha pinvidik,
3And he sought to see Jesus who he was; and could not for the press, because he was little of stature.
3a glaske gwelout piv oa Jezuz; met ne c'helle ket abalamour d'ar bobl, rak gwall vihan e oa.
4And he ran before, and climbed up into a sycomore tree to see him: for he was to pass that way.
4Dre-se e redas a-raok, hag e pignas war ur wezenn-sikomor evit e welout, abalamour ma tlee tremen dre eno.
5And when Jesus came to the place, he looked up, and saw him, and said unto him, Zacchaeus, make haste, and come down; for to day I must abide at thy house.
5Jezuz, o vezañ deuet el lec'h-se, hag o sevel e zaoulagad, a welas anezhañ hag a lavaras dezhañ: Zake, diskenn buan, rak ret eo din lojañ hiziv ez ti.
6And he made haste, and came down, and received him joyfully.
6Eñ a ziskennas buan, hag en degemeras gant levenez.
7And when they saw it, they all murmured, saying, That he was gone to be guest with a man that is a sinner.
7An holl re a welas kement-se a grozmole, o lavarout e oa aet da lojañ e ti un den a vuhez fall.
8And Zacchaeus stood, and said unto the Lord: Behold, Lord, the half of my goods I give to the poor; and if I have taken any thing from any man by false accusation, I restore him fourfold.
8Met Zake en em zalc'has dirak an Aotrou, hag a lavaras dezhañ: Aotrou, reiñ a ran an hanter eus va madoù d'ar beorien, ha mar em eus noazet ouzh unan bennak en un dra bennak, e roan dezhañ peder gwech kement all.
9And Jesus said unto him, This day is salvation come to this house, forsomuch as he also is a son of Abraham.
9Jezuz a lavaras dezhañ: Ar silvidigezh a zo deuet hiziv en ti-mañ, abalamour ma'z eo hemañ ivez mab da Abraham.
10For the Son of man is come to seek and to save that which was lost.
10Rak Mab an den a zo deuet da glask ha da saveteiñ ar pezh a oa kollet.
11And as they heard these things, he added and spake a parable, because he was nigh to Jerusalem, and because they thought that the kingdom of God should immediately appear.
11Evel ma selaouent ar c'homzoù-se, Jezuz, o kenderc'hel, a ginnigas ur barabolenn, abalamour ma oant tost ouzh Jeruzalem, ha ma kredent ez ae rouantelezh Doue d'en em ziskouez prest.
12He said therefore, A certain nobleman went into a far country to receive for himself a kingdom, and to return.
12Lavarout a reas neuze: Un den a lignez uhel a yeas d'ur vro bell evit kemer ur rouantelezh dezhañ, ha distreiñ goude.
13And he called his ten servants, and delivered them ten pounds, and said unto them, Occupy till I come.
13O vezañ galvet dek eus e servijerien, e roas dezho dek minenn, hag e lavaras dezho: Lakait anezho da dalvezout, betek ma tistroin.
14But his citizens hated him, and sent a message after him, saying, We will not have this man to reign over us.
14Met tud e vro a gasae anezhañ, hag e kasjont ur c'hannadur war e lerc'h, evit lavarout: Ne fell ket deomp e renfe hemañ warnomp.
15And it came to pass, that when he was returned, having received the kingdom, then he commanded these servants to be called unto him, to whom he had given the money, that he might know how much every man had gained by trading.
15Erruout a reas eta, pa voe distroet goude bezañ kemeret e rouantelezh, ma c'hourc'hemennas lakaat degas e servijerien en devoa roet arc'hant dezho, evit gouzout pegement en devoa gounezet pep hini gantañ.
16Then came the first, saying, Lord, thy pound hath gained ten pounds.
16An hini kentañ, o vezañ deuet, a lavaras: Aotrou, da vinenn he deus gounezet dek all.
17And he said unto him, Well, thou good servant: because thou hast been faithful in a very little, have thou authority over ten cities.
17Eñ a lavaras dezhañ: Mat eo, servijer mat, abalamour ma'z out bet feal e nebeud a draoù, ez po ar galloud war dek kêr.
18And the second came, saying, Lord, thy pound hath gained five pounds.
18An eil a zeuas hag a lavaras: Aotrou, da vinenn he deus gounezet pemp all.
19And he said likewise to him, Be thou also over five cities.
19Eñ a lavaras ivez da hemañ: Ha te, az pez ar galloud war bemp kêr.
20And another came, saying, Lord, behold, here is thy pound, which I have kept laid up in a napkin:
20Hag unan all a zeuas, hag a lavaras: Aotrou, setu da vinenn am eus miret paket en ul lienenn;
21For I feared thee, because thou art an austere man: thou takest up that thou layedst not down, and reapest that thou didst not sow.
21rak da zoujañ a ran, gouzout a ran penaos out un den garv, e kemerez e-lec'h na'c'h eus lakaet netra, hag e vedez e-lec'h na'c'h eus ket hadet.
22And he saith unto him, Out of thine own mouth will I judge thee, thou wicked servant. Thou knewest that I was an austere man, taking up that I laid not down, and reaping that I did not sow:
22Eñ a lavaras dezhañ: Servijer fall, da varn a rin dre da gomzoù da-unan; gouzout a ouies ez on un den garv, a gemer e-lec'h na'm eus lakaet netra hag a ved e-lec'h na'm eus ket hadet.
23Wherefore then gavest not thou my money into the bank, that at my coming I might have required mine own with usury?
23Perak eta ne'c'h eus ket lakaet va arc'hant en ti-bank, hag em distro, em bije e zilamet gant ar c'hampi?
24And he said unto them that stood by, Take from him the pound, and give it to him that hath ten pounds.
24Hag e lavaras d'ar re a oa eno: Lamit digantañ ar vinenn-se, ha roit hi d'an hini en deus dek minenn.
25(And they said unto him, Lord, he hath ten pounds.)
25Int a lavaras dezhañ: Aotrou, dija en deus dek minenn.
26For I say unto you, That unto every one which hath shall be given; and from him that hath not, even that he hath shall be taken away from him.
26Me a lavar deoc'h, e vo roet d'an neb en deus; met an hini n'en deus ket, e vo lamet digantañ memes ar pezh en deus..
27But those mine enemies, which would not that I should reign over them, bring hither, and slay them before me.
27E-keñver va enebourien, ar re ne felle ket dezho e renjen warno, degasit int amañ, ha lazhit int dirazon.
28And when he had thus spoken, he went before, ascending up to Jerusalem.
28Goude bezañ lavaret kement-se, e pignas da Jeruzalem, o vont a-raok ar bobl.
29And it came to pass, when he was come nigh to Bethphage and Bethany, at the mount called the mount of Olives, he sent two of his disciples,
29O vezañ tostaet ouzh Betfage hag ouzh Betania, tost d'ar menez anvet Menez an Olived, e kasas daou eus e ziskibien,
30Saying, Go ye into the village over against you; in the which at your entering ye shall find a colt tied, whereon yet never man sat: loose him, and bring him hither.
30o lavarout: It d'ar vourc'h a zo dirazoc'h, ha pa viot aet enni, e kavot un azenig stag, ma n'eus bet c'hoazh pignet den warnañ; distagit eñ, ha degasit eñ din.
31And if any man ask you, Why do ye loose him? thus shall ye say unto him, Because the Lord hath need of him.
31Ha mar goulenn unan bennak ouzhoc'h: Perak e tistagit anezhañ? C'hwi a lavaro dezhañ: abalamour m'en deus an Aotrou ezhomm anezhañ.
32And they that were sent went their way, and found even as he had said unto them.
32Ar re gaset a yeas, hag a gavas pep tra evel m'en devoa lavaret dezho.
33And as they were loosing the colt, the owners thereof said unto them, Why loose ye the colt?
33Evel ma tistagent an azenig, e vistri a lavaras dezho: Perak e tistagit an azenig-se?
34And they said, The Lord hath need of him.
34Hag e respontjont: An Aotrou en deus ezhomm anezhañ.
35And they brought him to Jesus: and they cast their garments upon the colt, and they set Jesus thereon.
35Hag e tegasjont anezhañ da Jezuz; o vezañ lakaet o dilhad war an azenig, e lakajont Jezuz da bignat warnañ.
36And as he went, they spread their clothes in the way.
36Evel ma tremene, kalz a astenne o dilhad war an hent.
37And when he was come nigh, even now at the descent of the mount of Olives, the whole multitude of the disciples began to rejoice and praise God with a loud voice for all the mighty works that they had seen;
37Ha pa oa o tostaat d'an diskenn eus Menez an Olived, an holl vandenn diskibien, karget a levenez, en em lakaas da veuliñ Doue a vouezh uhel evit an holl virakloù o devoa gwelet.
38Saying, Blessed be the King that cometh in the name of the Lord: peace in heaven, and glory in the highest.
38Hag e lavarent: Benniget ra vo ar Roue a zeu en anv an Aotrou! Peoc'h en neñv, ha gloar el lec'hioù uhel meurbet!
39And some of the Pharisees from among the multitude said unto him, Master, rebuke thy disciples.
39Hiniennoù eus farizianed ar vandenn a lavaras dezhañ: Mestr, kroz da ziskibien.
40And he answered and said unto them, I tell you that, if these should hold their peace, the stones would immediately cry out.
40Eñ a respontas hag a lavaras dezho: Me a lavar deoc'h, mar tav ar re-mañ, ar vein a grio.
41And when he was come near, he beheld the city, and wept over it,
41Pa voe tost da gêr, o welout anezhi, e ouelas warni, hag e lavaras:
42Saying, If thou hadst known, even thou, at least in this thy day, the things which belong unto thy peace! but now they are hid from thine eyes.
42O! Ma ez pije anavezet, te ivez, da vihanañ en deiz-mañ a zo roet dit, an traoù a sell ouzh da beoc'h! Met bremañ, kuzhet int da'z taoulagad.
43For the days shall come upon thee, that thine enemies shall cast a trench about thee, and compass thee round, and keep thee in on every side,
43Rak deizioù a zeuio warnout, ma raio da enebourien fozioù en-dro dit, hag e kelc'hint ac'hanout, hag e waskint ac'hanout a bep tu.
44And shall lay thee even with the ground, and thy children within thee; and they shall not leave in thee one stone upon another; because thou knewest not the time of thy visitation.
44Hag e tiskarint ac'hanout, te ha da vugale a zo en da greiz, ha ne lezint ket ennout maen war vaen, abalamour na'c'h eus ket anavezet an amzer ma'z out bet gweladennet.
45And he went into the temple, and began to cast out them that sold therein, and them that bought;
45Neuze, o vezañ aet en templ, en em lakaas da gas kuit ar re a werzhe [hag a brene] e-barzh,
46Saying unto them, It is written, My house is the house of prayer: but ye have made it a den of thieves.
46o lavarout dezho: Skrivet eo: Va zi a vo un ti a bedenn. Met c'hwi hoc'h eus graet anezhañ ur c'havarn laeron.
47And he taught daily in the temple. But the chief priests and the scribes and the chief of the people sought to destroy him,
47Hag e kelenne bemdez en templ. Ar veleien vras, ar skribed, ha pennoù ar bobl a glaske e lakaat d'ar marv.
48And could not find what they might do: for all the people were very attentive to hear him.
48Met ne ouient ket petra d'ober, rak an holl bobl en em stage ouzh e gomzoù.