¹This second epistle, beloved, I now write unto you; in both which I stir up your pure minds by way of remembrance:

¹Mga hinigugma, kini mao na ang ikaduha nga sulat, nga gisulat ko kaninyo; niining duha giagda ko ang inyong lunsay nga panghunahuna pinaagi sa pagpahinumdum kaninyo;

²That ye may be mindful of the words which were spoken before by the holy prophets, and of the commandment of us the apostles of the Lord and Saviour:

²Aron hinumduman ninyo ang mga pulong nga gisulti kaniadto sa mga balaang manalagna, ug ang sugo sa Ginoo ug Manluluwas pinaagi sa inyong mga apostoles;

³Knowing this first, that there shall come in the last days scoffers, walking after their own lusts,

³Sa hibaloan ninyo una kini, nga sa katapusan nga mga adlaw, mangabut ang mga mayubiton nga may pagyubit, nga magasunod sa ilang kaugalingong mga kailibgon,

⁴And saying, Where is the promise of his coming? for since the fathers fell asleep, all things continue as they were from the beginning of the creation.

⁴Nga nagaingon: Hain na ang saad sa iyang pag-anhi? Kay sukad sa adlaw nga nangatulog ang mga ginikanan, ang tanang mga butang nagapadayon ingon sa gihapon gikan sa sinugdan sa pagbuhat sa langit ug yuta.

⁵For this they willingly are ignorant of, that by the word of God the heavens were of old, and the earth standing out of the water and in the water:

⁵Kay kini ginakalimtan nila pagtuyo, nga may mga langit sukad sa daan pa nga panahon, ug yuta nga giumol gikan sa tubig ug sa kinataliwad-an sa tubig, pinaagi sa pulong sa Dios;

⁶Whereby the world that then was, being overflowed with water, perished:

⁶Nga tungod niana, ang kalibutan nga kaniadto gilunopan sa tubig, nawala.

⁷But the heavens and the earth, which are now, by the same word are kept in store, reserved unto fire against the day of judgment and perdition of ungodly men.

⁷Apan ang mga langit nga mao karon ug ang yuta, pinaagi sa maong pulong, gitagana alang sa kalayo sa adlaw sa paghukom, ug sa paglaglag sa mga tawo nga dili-diosnon.

⁸But, beloved, be not ignorant of this one thing, that one day is with the Lord as a thousand years, and a thousand years as one day.

⁸Apan, mga hinigugma, ayaw ninyo paghikalimti kining usa ka butang, nga ang usa ka adlaw sa atubangan sa Ginoo, ingon sa usa ka libo ka tuig, ug ang usa ka libo ka tuig ingon sa usa ka adlaw.

⁹The Lord is not slack concerning his promise, as some men count slackness; but is longsuffering to us-ward, not willing that any should perish, but that all should come to repentance.

⁹ang Ginoo dili magalangan mahitungod sa iyang saad, ingon sa paglangan sa gihunahuna sa uban; apan siya may pagkamapailubon alang kaninyo, sanglit dili buot nga may bisan kinsa nga mawala, kondili nga ang tanan makadangat sa paghinulsol.

¹⁰But the day of the Lord will come as a thief in the night; in the which the heavens shall pass away with a great noise, and the elements shall melt with fervent heat, the earth also and the works that are therein shall be burned up.

¹⁰Apan ang adlaw sa Ginoo moabut ingon sa usa ka kawatan; nga unya ang mga langit moagi sa daku gayud nga dinagook; ug ang mga butang sa kalangitan mangatunaw sa hilabihang kainit sa siga, ug pagasunogon ang yuta ug ang mga buhat nga ania niini.

¹¹Seeing then that all these things shall be dissolved, what manner of persons ought ye to be in all holy conversation and godliness,

¹¹Sanglit kay pagatunawon kining tanang mga butang, unsa man ang pagka-kinahanglan gayud nga magpuyo kamo sa balaan nga kinabuhi ug pagka-diosnon.

¹²Looking for and hasting unto the coming of the day of God, wherein the heavens being on fire shall be dissolved, and the elements shall melt with fervent heat?

¹²Nga magapaabut kamo ug magatinguha kamo sa tinud-anay gayud sa pag-abut sa adlaw sa Dios; nga sa maong adlaw, nga tungod niini ang mga langit nga nagadilaab mangatunaw ug ang mga butang sa kalangitan mangatunaw sa hilabihang kainit sa siga?

¹³Nevertheless we, according to his promise, look for new heavens and a new earth, wherein dwelleth righteousness.

¹³Apan, sumala sa iyang saad, nagapaabut kita sa bag-ong mga langit ug sa bag-ong yuta, nga niini nagapabilin ang pagkamatarung.

¹⁴Wherefore, beloved, seeing that ye look for such things, be diligent that ye may be found of him in peace, without spot, and blameless.

¹⁴Tungod niini, mga hinigugma, kay nagapaabut man kamo niining mga butanga, maninguha kamo sa kakugi gayud nga makakaplag kamo diha sa pakigdait, sa walay mansa ug walay ikasaway sa iyang atubangan.

¹⁵And account that the longsuffering of our Lord is salvation; even as our beloved brother Paul also according to the wisdom given unto him hath written unto you;

¹⁵Ug ilhon ninyo nga ang pagkamapailubon sa atong Ginoo mao ang kaluwasan, sumala usab sa gisulat kaninyo sa atong hinigugmang igsoon nga si Pablo, sumala sa kaalam nga gihatag kaniya;

¹⁶As also in all his epistles, speaking in them of these things; in which are some things hard to be understood, which they that are unlearned and unstable wrest, as they do also the other scriptures, unto their own destruction.

¹⁶Ingon man sa tanan niyang mga sulat, nga kanila ginapamulong niya kining mga butanga; nga ang uban kanila mga malisud nga sabton, nga ginatuis sa mga burong ug mga mahuyang, ingon sa ginabuhat usab nila sa uban nga mga kasulatan ngadto sa ilang kaugalingong pagkalaglag.

¹⁷Ye therefore, beloved, seeing ye know these things before, beware lest ye also, being led away with the error of the wicked, fall from your own stedfastness.

¹⁷Busa kamo, mga hinigugma, sa nahibaloan ninyo kini nga daan, magmatngon kamo aron dili kamo madala sa kasaypanan sa mga masupilon, ug mahulog kamo gikan sa inyong kaugalingong kalig-on.

¹⁸But grow in grace, and in the knowledge of our Lord and Saviour Jesus Christ. To him be glory both now and for ever. Amen.

¹⁸Apan managtubo kamo diha sa gracia ug sa pag-ila sa atong Ginoo ug Manluluwas nga si Jesucristo. Kaniya ang himaya, karon ug ingon man sa walay katapusan. Amen.