¹Men, brethren, and fathers, hear ye my defence which I make now unto you.

¹Mga igsoon ug mga ginikanan, patalinghugi ninyo ang paglaban nga pagabuhaton ko sa inyong atubangan karon.

²(And when they heard that he spake in the Hebrew tongue to them, they kept the more silence: and he saith,)

²Ug sa pagkadungog nila nga siya nagsulti kanila sa pinulongan nga Hebreohanon, misamot ang ilang kahilum; ug miingon siya:

³I am verily a man which am a Jew, born in Tarsus, a city in Cilicia, yet brought up in this city at the feet of Gamaliel, and taught according to the perfect manner of the law of the fathers, and was zealous toward God, as ye all are this day.

³Ako, sa pagkamatuod, Judio, nga natawo sa Tarso sa Cilicia; apan gimatoto ako dinhi niining ciudara, ilalum sa pagdumala ni Gamaliel, giton-an ako sumala sa sibo nga paagi sa Kasugoan sa atong mga ginikanan, sanglit mainiton ako alang sa Dios sama kaninyo ngatanan niining adlawa.

⁴And I persecuted this way unto the death, binding and delivering into prisons both men and women.

⁴Ug gilutos ko kini nga Dalan hangtud sa kamatayon, nga ginapanggapus ug ginapamilanggo ko ang mga lalake ug ang mga babaye usab;

⁵As also the high priest doth bear me witness, and all the estate of the elders: from whom also I received letters unto the brethren, and went to Damascus, to bring them which were there bound unto Jerusalem, for to be punished.

⁵Ingon usab ang labawng sacerdote makasaksi kanako ingon man ang tanang mga anciano; nga gikan kanila usab nakadawat ako ug mga sulat nga alang sa mga igsoon, ug miadto ako sa Damasco sa pagdala nga ginapus niadto usab nga atua didto, ngadto sa Jerusalem, aron pagasilotan sila.

⁶And it came to pass, that, as I made my journey, and was come nigh unto Damascus about noon, suddenly there shone from heaven a great light round about me.

⁶Ug nahitabo nga, sa nagapanaw ako, ug sa nagakahaduol sa Damasco, sa kaudtohon ang adlaw, sa kalit misidlak sa libot nako gikan sa langit, usa ka dakung kahayag.

⁷And I fell unto the ground, and heard a voice saying unto me, Saul, Saul, why persecutest thou me?

⁷Ug napukan ako sa yuta, ug nadungog ko ang usa ka tingog nga nagaingon kanako: Saulo, Saulo, nganong ginalutos mo ako?

⁸And I answered, Who art thou, Lord? And he said unto me, I am Jesus of Nazareth, whom thou persecutest.

⁸Ug mitubag ako: Kinsa ba ikaw, Ginoo? Ug siya miingon kanako: Ako si Jesus nga Nazaretnon, nga ginalutos mo.

⁹And they that were with me saw indeed the light, and were afraid; but they heard not the voice of him that spake to me.

⁹Ug sila nga mga kauban nako, nakakita gayud sa kahayag; apan wala sila makadungog sa tingog kaniya nga nagsulti kanako.

¹⁰And I said, What shall I do, LORD? And the Lord said unto me, Arise, and go into Damascus; and there it shall be told thee of all things which are appointed for thee to do.

¹⁰Ug miingon ako: Unsay akong pagabuhaton, Ginoo? Ug ang Ginoo nag-ingon kanako: Tumindog ka ug umadto sa Damasco; ug didto igaingon kanimo ang tanang mga butang nga ginatudlo nga imong pagabuhaton.

¹¹And when I could not see for the glory of that light, being led by the hand of them that were with me, I came into Damascus.

¹¹Ug sa wala na ako makakita tungod sa mahimayaong sidlak niadtong kahayag, sanglit giagak ako sa mga nanguban kanako, nakaabut ako sa Damasco.

¹²And one Ananias, a devout man according to the law, having a good report of all the Jews which dwelt there,

¹²Ug usa nga si Ananias, tawo nga maampoon uyon sa Kasugoan, gidungog nga maayo sa tanang mga Judio nga nanagpuyo didto.

¹³Came unto me, and stood, and said unto me, Brother Saul, receive thy sight. And the same hour I looked up upon him.

¹³Miadto kanako, ug sa mibarug siya tupad kanako, miingon kanako: Igsoong Saulo, dawata ang imong igtatan-aw. Ug niadtong taknaa mitan-aw ako kaniya.

¹⁴And he said, The God of our fathers hath chosen thee, that thou shouldest know his will, and see that Just One, and shouldest hear the voice of his mouth.

¹⁴Ug siya miingon: Ang Dios sa atong mga ginikanan kanimo nagpili nga daan sa pag-ila sa iyang kabubut-on, ug sa pagtan-aw kaniya nga Matarung, ug sa pagpatalinghug sa tingog sa iyang baba.

¹⁵For thou shalt be his witness unto all men of what thou hast seen and heard.

¹⁵Kay ikaw mahimong saksi niya sa atubangan sa tanang mga tawo, mahitungod sa butang nga imong hingkit-an ug hingdunggan.

¹⁶And now why tarriest thou? arise, and be baptized, and wash away thy sins, calling on the name of the Lord.

¹⁶Ug karon, nganong magalangan ka? Tumindog ka ug magpabautismo, ug maghugas ka sa imong mga sala, nga magatawag sa iyang ngalan.

¹⁷And it came to pass, that, when I was come again to Jerusalem, even while I prayed in the temple, I was in a trance;

¹⁷Ug nahitabo nga sa nahibalik ako sa Jerusalem, ug sa nagaampo ako sa templo, nakita ko ang usa ka panan-awon sa Espiritu,

¹⁸And saw him saying unto me, Make haste, and get thee quickly out of Jerusalem: for they will not receive thy testimony concerning me.

¹⁸Ug nakita ko siya nga nagaingon kanako: Dumali ka, ug pumahawa ka gilayon sa Jerusalem; kay sila dili modawat gikan kanimo sa pagpamatuod mahatungod kanako.

¹⁹And I said, Lord, they know that I imprisoned and beat in every synagogue them that believed on thee:

¹⁹Ug miingon ako: Ginoo, nanghibalo sila, sa ilang kaugalingon nga ginabilanggo ug ginahampak ko sa tagsa ka sinagoga ang mga mingtoo kanimo.

²⁰And when the blood of thy martyr Stephen was shed, I also was standing by, and consenting unto his death, and kept the raiment of them that slew him.

²⁰Ug sa giula ang dugosa imong saksi nga si Esteban, nagatambong usab ako, ug giuyonan ko ang iyang kamatayon, ug gibantayan ko ang mga bisti sa mga nagapatay kaniya.

²¹And he said unto me, Depart: for I will send thee far hence unto the Gentiles.

²¹Ug siya miingon kanako: Lumakaw ka, kay pagasugoon ko ikaw sa halayo ngadto sa mga Gentil.

²²And they gave him audience unto this word, and then lifted up their voices, and said, Away with such a fellow from the earth: for it is not fit that he should live.

²²Ug sila nagapatalinghug kaniya hangtud niining pulonga; ug mingsinggit sila nga nagaingon: Wad-a sa yuta ang maong tawo; kay dili angay nga siya mabuhi.

²³And as they cried out, and cast off their clothes, and threw dust into the air,

²³Ug sa nagsinggit sila, ug sa ginasalibay nila ang ilang mga kupo, ug nagasaliyab ug abug ngadto sa hangin,

²⁴The chief captain commanded him to be brought into the castle, and bade that he should be examined by scourging; that he might know wherefore they cried so against him.

²⁴Ang pangulong capitan nagsugo nga pagadad-on siya sa kuta, ug nagahangyo nga pagasusihon siya pinaagi sa hampak, aron hisayran gayud niya ang hinungdan sa ilang labihan nga pagsinggit batok kaniya.

²⁵And as they bound him with thongs, Paul said unto the centurion that stood by, Is it lawful for you to scourge a man that is a Roman, and uncondemned?

²⁵Ug sa ilang nahiktan siya sa mga gihay nga panit, miingon si Pablo sa capitan nga nagatambong: Uyon ba sa balaod alang kaninyo ang paghampak sa usa ka tawo nga Romanhon, ug wala pa mahukmi?

²⁶When the centurion heard that, he went and told the chief captain, saying, Take heed what thou doest: for this man is a Roman.

²⁶Ug sa hingdunggan kini sa centurion, miadto siya sa pangulong capitan, ug nagsugilon kaniya sa pag-ingon: Unsa ba ang pagabuhaton mo? Kay kining tawohana Romanhon.

²⁷Then the chief captain came, and said unto him, Tell me, art thou a Roman? He said, Yea.

²⁷Ug miabut ang pangulong capitan, ug nag-ingon kaniya: Igaasoy mo kanako, Romanhon ba ikaw? Ug siya miingon: Oo.

²⁸And the chief captain answered, With a great sum obtained I this freedom. And Paul said, But I was free born.

²⁸Ug mitubag ang pangulong capitan: Gipalit ko sa dakung bili kining pagkalungsoranon. Ug si Pablo miingon: Apan ako natawo nga Romanhon.

²⁹Then straightway they departed from him which should have examined him: and the chief captain also was afraid, after he knew that he was a Roman, and because he had bound him.

²⁹Unya, sila nga buot magsusi kaniya, namahawa gilayon kaniya; ug ang pangulong capitan nahadlok usab sa pagkasayud niya nga si Pablo Romanhon, kay siya man ang naggapus kaniya.

³⁰On the morrow, because he would have known the certainty wherefore he was accused of the Jews, he loosed him from his bands, and commanded the chief priests and all their council to appear, and brought Paul down, and set him before them.

³⁰Apan sa misunod nga adlaw, kay buot siya masayud sa katinoan sa gipasikaran sa sumbong sa mga Judio batok kaniya, iyang gibuhian siya, ug nagsugo nga magtigum ang mga pangulong sacerdote, ug ang tibook nga Sanhedrin; ug gipakanaug si Pablo, ug gipaatubang kanila.