¹The words of the Preacher, the son of David, king in Jerusalem.

¹Ang mga pulong sa Magwawali, ang anak nga lalake ni David, hari sa Jerusalem.

²Vanity of vanities, saith the Preacher, vanity of vanities; all is vanity.

²Kakawangan sa mga kakawangan, nagaingon ang Magwawali; kakawangan sa mga kakawangan, ang tanan kakawangan man.

³What profit hath a man of all his labour which he taketh under the sun?

³Unsay makuha sa tawo gikan sa tanan niyang bulohaton, diin nagabuhat siya ilalum sa adlaw?

⁴One generation passeth away, and another generation cometh: but the earth abideth for ever.

⁴Usa ka kaliwatan moagi, ug ang lain nga kaliwatan moabut; apan ang yuta mopabilin sa walay katapusan.

⁵The sun also ariseth, and the sun goeth down, and hasteth to his place where he arose.

⁵Ang adlaw usab mosilang, ug ang adlaw mosalop, ug magadali ngadto sa iyang dapit diin siya mosilang.

⁶The wind goeth toward the south, and turneth about unto the north; it whirleth about continually, and the wind returneth again according to his circuits.

⁶Ang hangin mopadulong sa habagatan, ug mobalik paingon sa amihanan; kini nagatuyok sa kanunay sa iyang alagianan, ug ang hangin mobalik pag-usab sa iyang mga libutanan.

⁷All the rivers run into the sea; yet the sea is not full; unto the place from whence the rivers come, thither they return again.

⁷Ang tanan nga mga suba nagabaha paingon sa dagat, apan ang dagat wala mapuno; sa dapit diin ang mga suba nagapadulong, didto mobalik sila pag-usab.

⁸All things are full of labour; man cannot utter it: the eye is not satisfied with seeing, nor the ear filled with hearing.

⁸Ang tanang mga butang nangapuno sa kalaay; ang tawo dili makapamulong niini ; ang mata dili matagbaw sa pagtan-aw, ni mapuno ang igdulungog sa pagpamati.

⁹The thing that hath been, it is that which shall be; and that which is done is that which shall be done: and there is no new thing under the sun.

⁹Ang namao kaniadto mamao ugma ; ug ang nahimo kaniadto pagahimoon man ugma ; ug walay butang nga bag-o ilalum sa adlaw.

¹⁰Is there any thing whereof it may be said, See, this is new? it hath been already of old time, which was before us.

¹⁰Aduna bay usa ka butang nga arang mo ikaingon: Tan-awa, kini bag-o man? namao kini sa kanhing panahon, sa mga katuigan nga nanghiuna kanato.

¹¹There is no remembrance of former things; neither shall there be any remembrance of things that are to come with those that shall come after.

¹¹Walay handumanan sa unang mga kaliwatan ; ni may handumanan sa ulahing mga kaliwatan nga umalabut, sa taliwala niadtong mga mosunod unya.

¹²I the Preacher was king over Israel in Jerusalem.

¹²Ako nga Magwawali, nahari sa Israel didto sa Jerusalem.

¹³And I gave my heart to seek and search out by wisdom concerning all things that are done under heaven: this sore travail hath God given to the sons of man to be exercised therewith.

¹³Ug gisingkamotan sa akong kasingkasing ang pagpangita ug ang pagsusi pinaagi sa kaalam, mahatungod sa tanang nahimo ilalum sa langit: malisud kaayo nga bulohatona ang gihatag sa Dios sa mga anak nga lalake sa mga tawo aron managhago tungod niini.

¹⁴I have seen all the works that are done under the sun; and, behold, all is vanity and vexation of spirit.

¹⁴Nakita ko ang tanang mga buhat nga nangahimo ilalum sa adlaw; ug, ania karon, ang tanan lonlon kakawangan ug mao ang paghakop ug hangin.

¹⁵That which is crooked cannot be made straight: and that which is wanting cannot be numbered.

¹⁵Kadtong baliko dili na matul-id; ug kadtong nakulangan dili na maisip.

¹⁶I communed with mine own heart, saying, Lo, I am come to great estate, and have gotten more wisdom than all they that have been before me in Jerusalem: yea, my heart had great experience of wisdom and knowledge.

¹⁶Ako nakigsulti sa akong kaugalingong kasingkasing, nga nagaingon: Ania karon, nakabaton ako ug dakung kaalam labaw niadtong tanan nga nanghiuna kanako sa Jerusalem; oo, ang akong kasingkasing may dakung kasinatian sa kaalam ug kahibalo.

¹⁷And I gave my heart to know wisdom, and to know madness and folly: I perceived that this also is vexation of spirit.

¹⁷Ug gisingkamotan sa akong kasingkasing ang pag-ila sa kaalam, ug ang pag-ila sa kabuangan ug tinonto: ako nakasabut nga kini usab mao ang paghakop ug hangin.

¹⁸For in much wisdom is much grief: and he that increaseth knowledge increaseth sorrow.

¹⁸Kay diha sa hilabihan nga kaalam anaa ang hilabihang kasakit; ug kadtong nagapadugang sa kahibalo nagapadugang sa kasubo.