¹And it came to pass, as he went into the house of one of the chief Pharisees to eat bread on the sabbath day, that they watched him.

¹Ug nahitabo sa misulod siya sa balay sa usa sa mga punoan sa mga Fariseo sa adlaw nga igpapahulay sa pagkaon ug tinapay, nga sila nagabantay kaniya.

²And, behold, there was a certain man before him which had the dropsy.

²Ug ania karon, didto sa iyang atubangan may usa ka tawo nga nanghupong.

³And Jesus answering spake unto the lawyers and Pharisees, saying, Is it lawful to heal on the sabbath day?

³Ug si Jesus sa nagatubag kanila, misulti ngadto sa mga batid sa balaod ug sa mga Fariseo, nga nagaingon: Uyon ba sa balaod ang pag-ayo sa adlaw nga igpapahulay, kun dili?

⁴And they held their peace. And he took him, and healed him, and let him go;

⁴Apan sila mihilum. Ug iyang gikuptan siya, ug giayo siya, ug gipalakaw siya.

⁵And answered them, saying, Which of you shall have an ass or an ox fallen into a pit, and will not straightway pull him out on the sabbath day?

⁵Ug siya miingon kanila: Kinsa kaninyo nga kong may asno kun vaca nga mahulog sa usa ka atabay, ug dili dayon mokuha niini sulod sa adlaw nga igpapahulay?

⁶And they could not answer him again to these things.

⁶Ug sila wala na usab makatubag kaniya niining mga butanga.

⁷And he put forth a parable to those which were bidden, when he marked how they chose out the chief rooms; saying unto them.

⁷Ug misulti siya ug usa ka sambingay kanila nga mga dinapit, sa namatngonan niya nga sila nagpili sa mga nahaunang lingkoranan, nga nagaingon kanila:

⁸When thou art bidden of any man to a wedding, sit not down in the highest room; lest a more honourable man than thou be bidden of him;

⁸Kong pagadapiton ikaw ni bisan kinsa sa usa ka kombira sa kasal, ayaw paglingkod sa nahaunang lingkoranan, tingali unya nakadapit siya ug usa ka tawo nga labi pang dungganan kay kanimo;

⁹And he that bade thee and him come and say to thee, Give this man place; and thou begin with shame to take the lowest room.

⁹Ug siya nga nagadapit kanimo ug ang dinapit, moanha ug magaingon kanimo: Hatagi kining tawo ug dapit; ug unya ikaw magasugod sa pagkuha sa labing ubos nga dapit uban ang kaulaw.

¹⁰But when thou art bidden, go and sit down in the lowest room; that when he that bade thee cometh, he may say unto thee, Friend, go up higher: then shalt thou have worship in the presence of them that sit at meat with thee.

¹⁰Apan kong ikaw pagadapiton, umadto ug lumingkod ka sa labing ubos nga dapit; aron kong siya nga nagadapit kanimo moduol, mag-ingon siya kanimo: Abyan umuswag pa ikaw sa ibabaw nga dapit. Unya paghimayaon ka sa atubangan sa tanan nga nagalingkod sa pagkaon uban kanimo.

¹¹For whosoever exalteth himself shall be abased; and he that humbleth himself shall be exalted.

¹¹Kay ang tagsatagsa nga nagapataas, pagapaubson; ug ang nagapaubos, pagapatas-on.

¹²Then said he also to him that bade him, When thou makest a dinner or a supper, call not thy friends, nor thy brethren, neither thy kinsmen, nor thy rich neighbours; lest they also bid thee again, and a recompence be made thee.

¹²Ug siya miingon usab sa nagdapit kaniya: Kong ikaw magbuhat ug usa ka paniudto kun usa ka panihapon, ayaw pagdapita ang imong mga higala, kun ang imong mga igsoon, kun ang imong mga kabanayan, kun ang mga dato nga silingan; tingali unya sila usab magadapit kanimo, ug sila magabalus kanimo.

¹³But when thou makest a feast, call the poor, the maimed, the lame, the blind:

¹³Apan kong ikaw magabuhat ug usa ka kombira, dapita ang mga kabus, ang mga bakol, ang mga pi-ang, ang mga buta;

¹⁴And thou shalt be blessed; for they cannot recompense thee: for thou shalt be recompensed at the resurrection of the just.

¹⁴Ug ikaw mabulahan kay sila walay sarang ikabalus kanimo; ug ikaw pagabalusan tungod niini sa pagkabanhaw sa mga matarung.

¹⁵And when one of them that sat at meat with him heard these things, he said unto him, Blessed is he that shall eat bread in the kingdom of God.

¹⁵Ug sa nakadungog niining mga butanga ang usa kanila nga nagalingkod uban kaniya sa lamesa, miingon kaniya: Bulahan ang mokaon sa tinapay sa gingharian sa Dios.

¹⁶Then said he unto him, A certain man made a great supper, and bade many:

¹⁶Apan siya miingon kaniya: May usa ka tawo nga nagbuhat ug usa ka dakung panihapon, ug nagdapit siya ug daghang mga tawo.

¹⁷And sent his servant at supper time to say to them that were bidden, Come; for all things are now ready.

¹⁷Ug gisugo niya ang iyang ulipon sa takna sa tingpanihapon sa pag-ingon kanila nga mga gidapit: Umari kamo, kay ang tanang mga butang naandam na.

¹⁸And they all with one consent began to make excuse. The first said unto him, I have bought a piece of ground, and I must needs go and see it: I pray thee have me excused.

¹⁸Ug silang tanan, satingub, misugod sa pagpamalibad. Ang nahauna miingon kaniya: Nakapalit ako ug usa ka lunang yuta, ug kinahanglan moadto ako sa pagtan-aw; nagapangaliyupo ako nga imo akong pabalibaron.

¹⁹And another said, I have bought five yoke of oxen, and I go to prove them: I pray thee have me excused.

¹⁹Ug ang usa miingon: Nakapalit ako ug lima ka pares nga mga vaca, ug moadto ako sa pagsulay kanila; gipangaliyupo ko kanimo nga imo akong pabalibaron.

²⁰And another said, I have married a wife, and therefore I cannot come.

²⁰Ug ang usa miingon: Nangasawa ako, ug busa dili ako makaadto.

²¹So that servant came, and shewed his lord these things. Then the master of the house being angry said to his servant, Go out quickly into the streets and lanes of the city, and bring in hither the poor, and the maimed, and the halt, and the blind.

²¹Ug ang ulipon mipauli ug misugilon sa iyang agalon niining mga butanga. Unya ang pangulo sa panimalay, sanglit nasuko, miingon sa iyang ulipon: Lumakaw ka gilayon sa mga kadalanan ug mga agianan sa lungsod, ug dad-a nganhi ang mga kabus, ug ang mga bakol, ug ang mga buta, ug ang mga pi-ang.

²²And the servant said, Lord, it is done as thou hast commanded, and yet there is room.

²²Ug ang ulipon miingon: Ginoo, ang tanan nga imong gisugo natuman, ug bisan pa, aduna gihapon ing dapit.

²³And the lord said unto the servant, Go out into the highways and hedges, and compel them to come in, that my house may be filled.

²³Ug ang agalon miingon: Umadto ka sa kadalanan ug sa mga siniklatan, ug pagapiliton mo sila sa pagpasulod, aron mapuno ang akong balay.

²⁴For I say unto you, That none of those men which were bidden shall taste of my supper.

²⁴Kay nagaingon ako kaninyo nga walay bisan kinsa niadtong mga tawo nga gidapit makatilaw sa akong panihapon.

²⁵And there went great multitudes with him: and he turned, and said unto them,

²⁵Karon may nanguyog kaniya nga mga dagkung panon sa katawohan, ug siya milingi ug miingon kanila:

²⁶If any man come to me, and hate not his father, and mother, and wife, and children, and brethren, and sisters, yea, and his own life also, he cannot be my disciple.

²⁶Kong may bisan kinsa nga moanhi kanako, ug dili magdumot sa iyang kaugalingong amahan, ug inahan, ug asawa, ug mga anak, ug mga igsoong lalake, ug mga igsoong babaye, oo, ug sa iyang kaugalingong kinabuhi usab, dili siya mahimo nga akong tinon-an.

²⁷And whosoever doth not bear his cross, and come after me, cannot be my disciple.

²⁷Bisan kinsa nga dili magpas-an sa iyang kaugalingong cruz, ug magsunod kanako, dili siya mahimoong tinon-an ko.

²⁸For which of you, intending to build a tower, sitteth not down first, and counteth the cost, whether he have sufficient to finish it?

²⁸Kay kinsa kaninyo nga nagatinguha sa pagtukod usa ka torre, dili ba siya molingkod una ug mag-isip sa gasto, kong aduna ba siyay ikapahuman niini?

²⁹Lest haply, after he hath laid the foundation, and is not able to finish it, all that behold it begin to mock him,

²⁹Tingali unya, kong makabutang na siya ug patukoranan, ug dili makahimo sa paghuman, ang tanan nga magatan-aw magasugod sa pagbiaybiay kaniya,

³⁰Saying, This man began to build, and was not able to finish.

³⁰Nga magaingon: Kining tawohana nagsugod sa pagtukod, ug wala makahimo sa paghuman.

³¹Or what king, going to make war against another king, sitteth not down first, and consulteth whether he be able with ten thousand to meet him that cometh against him with twenty thousand?

³¹Kun, kinsa nga haria, nga sa moadto siya sa pagpakiggubat batok sa usa ka hari, dili ba molingkod una ug magtolotimbang kong makahimo ba siya sa pag-asdang uban ang napulo ka libo batok kaniya nga nagaabut uban ang kaluhaan kalibo?

³²Or else, while the other is yet a great way off, he sendeth an ambassage, and desireth conditions of peace.

³²Kun sa laing pagkaagi, samtang ang usa atua pa sa halayo, siya magapadala ug usa ka sinugo, ug magapangayo ug mga pakigsabutsabut sa pakigdait.

³³So likewise, whosoever he be of you that forsaketh not all that he hath, he cannot be my disciple.

³³Busa, bisan kinsa diha kaninyo nga dili mobiya sa tanan nga anaa kaniya, dili siya mahimo nga tinon-an ko.

³⁴Salt is good: but if the salt have lost his savour, wherewith shall it be seasoned?

³⁴Ang asin maayo: apan bisan pa ang asin kong mawad-an sa iyang lami, unsa pa may iasin?

³⁵It is neither fit for the land, nor yet for the dunghill; but men cast it out. He that hath ears to hear, let him hear.

³⁵Kini dili magapulos alang sa yuta, bisan sa kasagbutan; ang mga tawo magsalibay niini sa gawas. Ang mga may igdulungog sa pagpatalinghug, magpatalinghug.