¹Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, thou art very great; thou art clothed with honour and majesty.

¹Dayegon mo si Jehova, Oh kalag ko. Oh Jehova nga Dios ko, daku ka sa hilabihan; Ikaw nabistihan sa kadungganan ug sa pagkahalangdon:

²Who coverest thyself with light as with a garment: who stretchest out the heavens like a curtain:

²Nga nagatabon sa imong kaugalingon sa kahayag ingon nga bisti; Nga nagabuklad sa kalangitan ingon sa usa ka tabil;

³Who layeth the beams of his chambers in the waters: who maketh the clouds his chariot: who walketh upon the wings of the wind:

³Nga nagapahaluna sa mga sagbayan sa iyang mga lawak diha sa katubigan; Nga nagahimo sa mga panganod nga iyang carro; Nga nagalakaw sa ibabaw sa mga pako sa hangin;

⁴Who maketh his angels spirits; his ministers a flaming fire:

⁴Nga nagahimo sa kahanginan ingon nga mga sinugo; Mga siga sa kalayo maoy iyang mga alagad;

⁵Who laid the foundations of the earth, that it should not be removed for ever.

⁵Nga mao ang nagpahaluna sa mga patukoranan sa yuta, Aron kini dili na gayud matarug sa walay katapusan.

⁶Thou coveredst it with the deep as with a garment: the waters stood above the mountains.

⁶Gitabonan mo siya sa kahiladman ingon nga usa ka bisti; Sa ibabaw sa kabukiran anaa ang katubigan.

⁷At thy rebuke they fled; at the voice of thy thunder they hasted away.

⁷Sa imong pagbadlong nangalagiw sila; Sa tingog sa imong dalugdog managdali sila

⁸They go up by the mountains; they go down by the valleys unto the place which thou hast founded for them.

⁸(Minggimaw ang kabukiran, nangahugno ang mga walog) Ngadto sa dapit nga gitukod mo alang kanila.

⁹Thou hast set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth.

⁹Gibutangan mo sila ug utlanan aron sila dili makalabang; Aron dili sila managbalik sa pagtabon sa yuta.

¹⁰He sendeth the springs into the valleys, which run among the hills.

¹⁰Siya nagapadala sa mga tuboran ngadto sa mga walog; Nga nanagpahot-pahot sa taliwala sa kabukiran;

¹¹They give drink to every beast of the field: the wild asses quench their thirst.

¹¹Nanagpainum sila sa tagsatagsa ka mananap sa kapatagan; Niini ang mga asno nga ihalas nanagtagbaw sa ilang kauhaw.

¹²By them shall the fowls of the heaven have their habitation, which sing among the branches.

¹²Pinaagi kanila ang mga langgam sa kalangitan nanaghimo sa ilang puloy-anan; Sa taliwala sa mga sanga nanag-awit sila.

¹³He watereth the hills from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works.

¹³Siya nagabubo sa kabukiran gikan sa iyang mga lawak: Sa bunga sa imong mga buhat napuno ang yuta.

¹⁴He causeth the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man: that he may bring forth food out of the earth;

¹⁴Siya nagapatubo sa balili alang sa kahayupan, Ug sa bunglayon alang sa paghago sa tawo; Aron siya makahimo sa pagkuha ug makaon gikan sa yuta,

¹⁵And wine that maketh glad the heart of man, and oil to make his face to shine, and bread which strengtheneth man's heart.

¹⁵Ug sa vino nga makalipay sa kasingkasing sa tawo, Ug lana nga makapasinaw sa nawong, Ug sa tinapay nga makapalig-on sa kasingkasing sa tawo.

¹⁶The trees of the LORD are full of sap; the cedars of Lebanon, which he hath planted;

¹⁶Ginapuno sa yamog ang kakahoyan ni Jehova, Ang mga cedro sa Libano nga iyang gitanum;

¹⁷Where the birds make their nests: as for the stork, the fir trees are her house.

¹⁷Diin didto nanagsalag ang kalanggaman: Ang hatag-as nga mga kahoyng haya mao ang balay sa langgam nga tabon.

¹⁸The high hills are a refuge for the wild goats; and the rocks for the conies.

¹⁸Ang hatag-as nga kabukiran maoy alang sa mga kanding nga ihalas; Ang mga pangpang nga lungib maoy dalangpanan sa mga conejo.

¹⁹He appointed the moon for seasons: the sun knoweth his going down.

¹⁹Gibuhat niya ang bulan alang sa mga panahon: Ang adlaw nahibalo sa iyang pagsalop.

²⁰Thou makest darkness, and it is night: wherein all the beasts of the forest do creep forth.

²⁰Ginabuhat mo ang kangitngit, ug nahimo ang kagabhion, Diin nanagkamang ang tanang mga mananap sa lasang.

²¹The young lions roar after their prey, and seek their meat from God.

²¹Ang mga gagmay nga leon nanagngulob sa ilang tulokbonon, Ug nangita sa ilang makaon gikan sa Dios.

²²The sun ariseth, they gather themselves together, and lay them down in their dens.

²²Nagasubang ang adlaw, kini ginatigum nila, Ug gipahamutang nila kini sa ilang mga lungib.

²³Man goeth forth unto his work and to his labour until the evening.

²³Mogula ang tawo padulong ngadto sa iyang buhat Ug sa iyang bulohaton sa uma hangtud sa kahaponon.

²⁴O LORD, how manifold are thy works! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.

²⁴Oh Jehova, pagkadaghan sa imong mga buhat! Sa kaalam gibuhat mo silang tanan: Ang yuta napuno sa imong mga bahandi.

²⁵So is this great and wide sea, wherein are things creeping innumerable, both small and great beasts.

²⁵Sa unahan mao ang dagat, daku ug halapad, Diin atua ang mga dili maisip nga mga butang nanagkamang, Mga mananap nga magagmay ug dagku.

²⁶There go the ships: there is that leviathan, whom thou hast made to play therein.

²⁶Didto nagapanaw ang mga sakayan; Didto anaa ang leviathan nga gibuhat mo aron magdula niana.

²⁷These wait all upon thee; that thou mayest give them their meat in due season.

²⁷Ngatanan kini nanaghulat kanimo, Aron pagahatagan mo sila ug makaon sa ilang panahon.

²⁸That thou givest them they gather: thou openest thine hand, they are filled with good.

²⁸Ginahatagan mo sila, nanagpanginum sila; Ginabuklad mo ang imong kamot, sila nangatagbaw sa kaayohan.

²⁹Thou hidest thy face, they are troubled: thou takest away their breath, they die, and return to their dust.

²⁹Ginatagoan mo ang imong nawong, sila nangagubot; Nagakuha ka sa ilang gininhawa, nangamatay sila, Ug namalik sa ilang mga abug.

³⁰Thou sendest forth thy spirit, they are created: and thou renewest the face of the earth.

³⁰Imong gipadala kanila ang imong Espiritu, gihimo sila; Ug imong ginabag-o ang nawong sa yuta.

³¹The glory of the LORD shall endure for ever: the LORD shall rejoice in his works.

³¹Palungtara ang himaya ni Jehova sa walay katapusan; Papaglipaya si Jehova sa iyang mga buhat:

³²He looketh on the earth, and it trembleth: he toucheth the hills, and they smoke.

³²Nga nagatan-aw ibabaw sa yuta, ug kini nagakurog; Siya nagatandog sa kabukiran, ug sila ming-aso.

³³I will sing unto the LORD as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.

³³Kang Jehova magaawit ako samtang nga buhi pa ako: Sa akong Dios magaawit ako ug pagdayeg samtang nga buhi pa ako.

³⁴My meditation of him shall be sweet: I will be glad in the LORD.

³⁴Pakatam-ison unta ang akong pagpamalandong kaniya: Magakalipay ako kang Jehova.

³⁵Let the sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless thou the LORD, O my soul. Praise ye the LORD.

³⁵Maut-ut unta ang mga makasasala sa yuta, Ug mahanaw unta ang mga dautan. Dayegon mo si Jehova, Oh kalag ko. Dayegon ninyo si Jehova.