1Truly God is good to Israel, even to such as are of a clean heart.
1Sa pagkamatuod ang Dios mao ang maayo sa Israel, Bisan kanila nga mga ulay ug kasingkasing.
2But as for me, my feet were almost gone; my steps had well nigh slipped.
2Apan alang kanako, daw mahidalinas na ang akong mga tiil; Diriyut na mahiligas ang akong mga lakang.
3For I was envious at the foolish, when I saw the prosperity of the wicked.
3Kay nasina ako sa mga palabilabihon, Sa diha nga natan-aw ko ang kauswagan sa mga dautan.
4For there are no bands in their death: but their strength is firm.
4Kay walay mga kahapdos ang ilang kamatayon; Apan hinonoa ang ilang kusog nagapadayon.
5They are not in trouble as other men; neither are they plagued like other men.
5Sila wala sa kalisdanan ingon sa uban nga mga tawo; Ni sila gihampak sama sa ubang mga tawo.
6Therefore pride compasseth them about as a chain; violence covereth them as a garment.
6Busa ang palabilabi maingon sa kulentas sa ilang liog; Ang pagpanlupig nasul-ob kanila ingon sa usa ka bisti.
7Their eyes stand out with fatness: they have more than heart could wish.
7Ang ilang mga mata nagbudlat sa katambok: Ang anaa kanila labaw sa kay sa ikatagbaw sa pangandoy sa kasingkasing.
8They are corrupt, and speak wickedly concerning oppression: they speak loftily.
8Nanagyubit sila, ug diha sa kadautan nanaglituk sila ug pagdaugdaug: Nanagsulti sila nga mapahitas-on.
9They set their mouth against the heavens, and their tongue walketh through the earth.
9Ginapatunong nila ang ilang mga baba ngadto sa kalangitan, Ug ang ilang dila nagasuroy latas sa yuta.
10Therefore his people return hither: and waters of a full cup are wrung out to them.
10Tungod niana ang iyang katawohan mingbalik dinhi; Ug ang mga tubig sa usa ka copa nga puno gititi nila.
11And they say, How doth God know? and is there knowledge in the most High?
11Ug sila nagaingon: Unsaon sa pagkahibalo sa Dios? Ug aduna bay kahibalo ang Hataas Uyamut?
12Behold, these are the ungodly, who prosper in the world; they increase in riches.
12Ania karon, kini mao ang mga dautan; Ug, sanglit anaa kanunay sa kasayon, sila ming-uswag sa mga bahandi.
13Verily I have cleansed my heart in vain, and washed my hands in innocency.
13Sa pagkamatuod kawang lamang ang paghinlo ko sa akong q2 kasingkasing, Ug ang paghunaw sa akong mga kamot sa pagka-inocente;
14For all the day long have I been plagued, and chastened every morning.
14Kay gihampak ako sa tibook nga adlaw, Ug gicastigo sa matag-buntag.
15If I say, I will speak thus; behold, I should offend against the generation of thy children.
15Kong nag-ingon pa unta ako: Magasulti ako niini: Ania karon, ako nagmabudhion sa kaliwatan sa imong mga anak.
16When I thought to know this, it was too painful for me;
16Sa diha nga naghunahuna ako unsaon ko sa pagkahibalo niini, Kini mahapdos kaayo nga buhat alang kanako;
17Until I went into the sanctuary of God; then understood I their end.
17Hangtud nga miadto ako sa balaang puloy-anan sa Dios, Ug nagpamalandong sa katapusan nilang sangputanan.
18Surely thou didst set them in slippery places: thou castedst them down into destruction.
18Sa pagkamatuod gayud gibutang mo sila sa mga dapit nga madanglog: Gisalikway mo sila ngadto sa pagkalaglag.
19How are they brought into desolation, as in a moment! they are utterly consumed with terrors.
19Naunsa nga sa pagkadali sila nahimong usa ka awa-aw! Nangaut-ut gayud sila uban ang mga kalisang.
20As a dream when one awaketh; so, O Lord, when thou awakest, thou shalt despise their image.
20Ingon sa usa ka damgo sa diha nga ang usa ka tawo mahagmata, Ingon niini, Oh Ginoo, sa diha nga ikaw mahagmata, pagatamayon mo ang ilang larawan.
21Thus my heart was grieved, and I was pricked in my reins.
21Kay gisakit ang akong kalag, Ug ako mibati ug kangutngut sa akong kasingkasing:
22So foolish was I, and ignorant: I was as a beast before thee.
22Pagkamabangis nako, ug pagkaburong; Ingon sa usa ka mananap ako sa atubangan mo.
23Nevertheless I am continually with thee: thou hast holden me by my right hand.
23Bisan pa niana, ako ania gihapon uban kanimo: Gikuptan mo ang too ko nga kamot.
24Thou shalt guide me with thy counsel, and afterward receive me to glory.
24Ikaw magamando kanako uban sa imong pagtambag, Ug sa ulahi pagadawaton mo ako sa himaya.
25Whom have I in heaven but thee? and there is none upon earth that I desire beside thee.
25Kinsa may ako sa langit kondili ikaw da ? Ug walay bisan kinsa dinhi sa ibabaw sa yuta nga akong gitinguha gawas kanimo.
26My flesh and my heart faileth: but God is the strength of my heart, and my portion for ever.
26Ang akong unod ug ang akong kasingkasing nangaluya; Apan ang Dios mao ang kalig-on sa akong kasingkasing, ug ang akong bahin sa walay katapusan.
27For, lo, they that are far from thee shall perish: thou hast destroyed all them that go a whoring from thee.
27Kay ania karon, sila nga nanagpahalayo gikan kanimo mangahanaw: Imong gilaglag silang tanan nga nanagpakighilawas, nga mingbulag gikan kanimo.
28But it is good for me to draw near to God: I have put my trust in the Lord GOD, that I may declare all thy works.
28Apan maayo alang kanako ang pagpahaduol ngadto sa Dios: Ang Ginoo nga si Jehova gihimo ko nga akong dalangpanan, Aron isugilon ko ang tanan mong mga buhat.