¹My breath is corrupt, my days are extinct, the graves are ready for me.

¹Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.

²Are there not mockers with me? and doth not mine eye continue in their provocation?

²Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?

³Lay down now, put me in a surety with thee; who is he that will strike hands with me?

³Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.

⁴For thou hast hid their heart from understanding: therefore shalt thou not exalt them.

⁴Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.

⁵He that speaketh flattery to his friends, even the eyes of his children shall fail.

⁵Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.

⁶He hath made me also a byword of the people; and aforetime I was as a tabret.

⁶Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.

⁷Mine eye also is dim by reason of sorrow, and all my members are as a shadow.

⁷Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.

⁸Upright men shall be astonied at this, and the innocent shall stir up himself against the hypocrite.

⁸De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;

⁹The righteous also shall hold on his way, and he that hath clean hands shall be stronger and stronger.

⁹En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.

¹⁰But as for you all, do ye return, and come now: for I cannot find one wise man among you.

¹⁰Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.

¹¹My days are past, my purposes are broken off, even the thoughts of my heart.

¹¹Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.

¹²They change the night into day: the light is short because of darkness.

¹²Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.

¹³If I wait, the grave is mine house: I have made my bed in the darkness.

¹³Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden.

¹⁴I have said to corruption, Thou art my father: to the worm, Thou art my mother, and my sister.

¹⁴Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!

¹⁵And where is now my hope? as for my hope, who shall see it?

¹⁵Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?

¹⁶They shall go down to the bars of the pit, when our rest together is in the dust.

¹⁶Zij zullen ondervaren met de handbomen des grafs, als er rust te zamen in het stof wezen zal.