¹I AM the man that hath seen affliction by the rod of his wrath.

¹Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.

²He hath led me, and brought me into darkness, but not into light.

²Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.

³Surely against me is he turned; he turneth his hand against me all the day.

³Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.

⁴My flesh and my skin hath he made old; he hath broken my bones.

⁴Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.

⁵He hath builded against me, and compassed me with gall and travail.

⁵Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.

⁶He hath set me in dark places, as they that be dead of old.

⁶Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.

⁷He hath hedged me about, that I cannot get out: he hath made my chain heavy.

⁷Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.

⁸Also when I cry and shout, he shutteth out my prayer.

⁸Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.

⁹He hath inclosed my ways with hewn stone, he hath made my paths crooked.

⁹Gimel. Hij heeft mij wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.

¹⁰He was unto me as a bear lying in wait, and as a lion in secret places.

¹⁰Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.

¹¹He hath turned aside my ways, and pulled me in pieces: he hath made me desolate.

¹¹Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.

¹²He hath bent his bow, and set me as a mark for the arrow.

¹²Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.

¹³He hath caused the arrows of his quiver to enter into my reins.

¹³He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.

¹⁴I was a derision to all my people; and their song all the day.

¹⁴He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.

¹⁵He hath filled me with bitterness, he hath made me drunken with wormwood.

¹⁵He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.

¹⁶He hath also broken my teeth with gravel stones, he hath covered me with ashes.

¹⁶Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.

¹⁷And thou hast removed my soul far off from peace: I forgat prosperity.

¹⁷Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.

¹⁸And I said, My strength and my hope is perished from the LORD:

¹⁸Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.

¹⁹Remembering mine affliction and my misery, the wormwood and the gall.

¹⁹Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.

²⁰My soul hath them still in remembrance, and is humbled in me.

²⁰Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.

²¹This I recall to my mind, therefore have I hope.

²¹Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;

²²It is of the LORD's mercies that we are not consumed, because his compassions fail not.

²²Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;

²³They are new every morning: great is thy faithfulness.

²³Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.

²⁴The LORD is my portion, saith my soul; therefore will I hope in him.

²⁴Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.

²⁵The LORD is good unto them that wait for him, to the soul that seeketh him.

²⁵Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.

²⁶It is good that a man should both hope and quietly wait for the salvation of the LORD.

²⁶Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.

²⁷It is good for a man that he bear the yoke of his youth.

²⁷Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.

²⁸He sitteth alone and keepeth silence, because he hath borne it upon him.

²⁸Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.

²⁹He putteth his mouth in the dust; if so be there may be hope.

²⁹Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.

³⁰He giveth his cheek to him that smiteth him: he is filled full with reproach.

³⁰Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.

³¹For the LORD will not cast off for ever:

³¹Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.

³²But though he cause grief, yet will he have compassion according to the multitude of his mercies.

³²Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.

³³For he doth not afflict willingly nor grieve the children of men.

³³Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensenkinderen niet van harte.

³⁴To crush under his feet all the prisoners of the earth.

³⁴Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;

³⁵To turn aside the right of a man before the face of the most High,

³⁵Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;

³⁶To subvert a man in his cause, the LORD approveth not.

³⁶Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?

³⁷Who is he that saith, and it cometh to pass, when the Lord commandeth it not?

³⁷Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?

³⁸Out of the mouth of the most High proceedeth not evil and good?

³⁸Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?

³⁹Wherefore doth a living man complain, a man for the punishment of his sins?

³⁹Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.

⁴⁰Let us search and try our ways, and turn again to the LORD.

⁴⁰Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.

⁴¹Let us lift up our heart with our hands unto God in the heavens.

⁴¹Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:

⁴²We have transgressed and have rebelled: thou hast not pardoned.

⁴²Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.

⁴³Thou hast covered with anger, and persecuted us: thou hast slain, thou hast not pitied.

⁴³Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood, Gij hebt niet verschoond.

⁴⁴Thou hast covered thyself with a cloud, that our prayer should not pass through.

⁴⁴Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.

⁴⁵Thou hast made us as the offscouring and refuse in the midst of the people.

⁴⁵Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.

⁴⁶All our enemies have opened their mouths against us.

⁴⁶Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.

⁴⁷Fear and a snare is come upon us, desolation and destruction.

⁴⁷Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.

⁴⁸Mine eye runneth down with rivers of water for the destruction of the daughter of my people.

⁴⁸Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.

⁴⁹Mine eye trickleth down, and ceaseth not, without any intermission.

⁴⁹Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;

⁵⁰Till the LORD look down, and behold from heaven.

⁵⁰Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.

⁵¹Mine eye affecteth mine heart because of all the daughters of my city.

⁵¹Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.

⁵²Mine enemies chased me sore, like a bird, without cause.

⁵²Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.

⁵³They have cut off my life in the dungeon, and cast a stone upon me.

⁵³Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.

⁵⁴Waters flowed over mine head; then I said, I am cut off.

⁵⁴Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!

⁵⁵I called upon thy name, O LORD, out of the low dungeon.

⁵⁵Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.

⁵⁶Thou hast heard my voice: hide not thine ear at my breathing, at my cry.

⁵⁶Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.

⁵⁷Thou drewest near in the day that I called upon thee: thou saidst, Fear not.

⁵⁷Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!

⁵⁸O LORD, thou hast pleaded the causes of my soul; thou hast redeemed my life.

⁵⁸Resch. Heere! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.

⁵⁹O LORD, thou hast seen my wrong: judge thou my cause.

⁵⁹Resch. Heere! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.

⁶⁰Thou hast seen all their vengeance and all their imaginations against me.

⁶⁰Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.

⁶¹Thou hast heard their reproach, O LORD, and all their imaginations against me;

⁶¹Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;

⁶²The lips of those that rose up against me, and their device against me all the day.

⁶²Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.

⁶³Behold their sitting down, and their rising up; I am their musick.

⁶³Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.

⁶⁴Render unto them a recompence, O LORD, according to the work of their hands.

⁶⁴Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.

⁶⁵Give them sorrow of heart, thy curse unto them.

⁶⁵Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!

⁶⁶Persecute and destroy them in anger from under the heavens of the LORD.

⁶⁶Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.