1Remember, O LORD, what is come upon us: consider, and behold our reproach.
1Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.
2Our inheritance is turned to strangers, our houses to aliens.
2Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.
3We are orphans and fatherless, our mothers are as widows.
3Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.
4We have drunken our water for money; our wood is sold unto us.
4Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.
5Our necks are under persecution: we labour, and have no rest.
5Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.
6We have given the hand to the Egyptians, and to the Assyrians, to be satisfied with bread.
6Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.
7Our fathers have sinned, and are not; and we have borne their iniquities.
7Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.
8Servants have ruled over us: there is none that doth deliver us out of their hand.
8Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.
9We gat our bread with the peril of our lives because of the sword of the wilderness.
9Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.
10Our skin was black like an oven because of the terrible famine.
10Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.
11They ravished the women in Zion, and the maids in the cities of Judah.
11Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.
12Princes are hanged up by their hand: the faces of elders were not honoured.
12De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.
13They took the young men to grind, and the children fell under the wood.
13Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.
14The elders have ceased from the gate, the young men from their musick.
14De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.
15The joy of our heart is ceased; our dance is turned into mourning.
15De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.
16The crown is fallen from our head: woe unto us, that we have sinned!
16De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!
17For this our heart is faint; for these things our eyes are dim.
17Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.
18Because of the mountain of Zion, which is desolate, the foxes walk upon it.
18Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.
19Thou, O LORD, remainest for ever; thy throne from generation to generation.
19Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.
20Wherefore dost thou forget us for ever, and forsake us so long time?
20Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?
21Turn thou us unto thee, O LORD, and we shall be turned; renew our days as of old.
21HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.
22But thou hast utterly rejected us; thou art very wroth against us.
22Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?