¹Then drew near unto him all the publicans and sinners for to hear him.

¹En al de tollenaars en de zondaars naderden tot Hem, om Hem te horen.

²And the Pharisees and scribes murmured, saying, This man receiveth sinners, and eateth with them.

²En de Farizeen en de Schriftgeleerden murmureerden, zeggende: Deze ontvangt de zondaars, en eet met hen.

³And he spake this parable unto them, saying,

³En Hij sprak tot hen deze gelijkenis, zeggende:

⁴What man of you, having an hundred sheep, if he lose one of them, doth not leave the ninety and nine in the wilderness, and go after that which is lost, until he find it?

⁴Wat mens onder u, hebbende honderd schapen; en een van die verliezende, verlaat niet de negen en negentig in de woestijn, en gaat naar het verlorene, totdat hij hetzelve vinde?

⁵And when he hath found it, he layeth it on his shoulders, rejoicing.

⁵En als hij het gevonden heeft, legt hij het op zijn schouders, verblijd zijnde.

⁶And when he cometh home, he calleth together his friends and neighbours, saying unto them, Rejoice with me; for I have found my sheep which was lost.

⁶En te huis komende, roept hij de vrienden en de geburen samen, zeggende tot hen: Weest blijde met mij; want ik heb mijn schaap gevonden, dat verloren was.

⁷I say unto you, that likewise joy shall be in heaven over one sinner that repenteth, more than over ninety and nine just persons, which need no repentance.

⁷Ik zeg ulieden, dat er alzo blijdschap zal zijn in den hemel over een zondaar, die zich bekeert, meer dan over negen en negentig rechtvaardigen, die de bekering niet van node hebben.

⁸Either what woman having ten pieces of silver, if she lose one piece, doth not light a candle, and sweep the house, and seek diligently till she find it?

⁸Of wat vrouw, hebbende tien penningen, indien zij een penning verliest, ontsteekt niet een kaars, en keert het huis met bezemen, en zoekt naarstiglijk, totdat zij dien vindt?

⁹And when she hath found it, she calleth her friends and her neighbours together, saying, Rejoice with me; for I have found the piece which I had lost.

⁹En als zij dien gevonden heeft, roept zij de vriendinnen en de geburinnen samen, zeggende: Weest blijde met mij; want ik heb den penning gevonden, dien ik verloren had.

¹⁰Likewise, I say unto you, there is joy in the presence of the angels of God over one sinner that repenteth.

¹⁰Alzo, zeg Ik ulieden, is er blijdschap voor de engelen Gods over een zondaar, die zich bekeert.

¹¹And he said, A certain man had two sons:

¹¹En Hij zeide: Een zeker mens had twee zonen.

¹²And the younger of them said to his father, Father, give me the portion of goods that falleth to me. And he divided unto them his living.

¹²En de jongste van hen zeide tot den vader: Vader, geef mij het deel des goeds, dat mij toekomt. En hij deelde hun het goed.

¹³And not many days after the younger son gathered all together, and took his journey into a far country, and there wasted his substance with riotous living.

¹³En niet vele dagen daarna, de jongste zoon, alles bijeenvergaderd hebbende, is weggereisd in een ver gelegen land, en heeft aldaar zijn goed doorgebracht, levende overdadiglijk.

¹⁴And when he had spent all, there arose a mighty famine in that land; and he began to be in want.

¹⁴En als hij het alles verteerd had, werd er een grote hongersnood in datzelve land, en hij begon gebrek te lijden.

¹⁵And he went and joined himself to a citizen of that country; and he sent him into his fields to feed swine.

¹⁵En hij ging heen, en voegde zich bij een van de burgers deszelven lands; en die zond hem op zijn land om de zwijnen te weiden.

¹⁶And he would fain have filled his belly with the husks that the swine did eat: and no man gave unto him.

¹⁶En hij begeerde zijn buik te vullen met den draf, dien de zwijnen aten; en niemand gaf hem dien.

¹⁷And when he came to himself, he said, How many hired servants of my father's have bread enough and to spare, and I perish with hunger!

¹⁷En tot zichzelven gekomen zijnde, zeide hij: Hoe vele huurlingen mijns vaders hebben overvloed van brood, en ik verga van honger!

¹⁸I will arise and go to my father, and will say unto him, Father, I have sinned against heaven, and before thee,

¹⁸Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan, en ik zal tot hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u;

¹⁹And am no more worthy to be called thy son: make me as one of thy hired servants.

¹⁹En ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden; maak mij als een van uw huurlingen.

²⁰And he arose, and came to his father. But when he was yet a great way off, his father saw him, and had compassion, and ran, and fell on his neck, and kissed him.

²⁰En opstaande, ging hij naar zijn vader. En als hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toe lopende, viel hem om zijn hals, en kuste hem.

²¹And the son said unto him, Father, I have sinned against heaven, and in thy sight, and am no more worthy to be called thy son.

²¹En de zoon zeide tot hem: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u, en ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden.

²²But the father said to his servants, Bring forth the best robe, and put it on him; and put a ring on his hand, and shoes on his feet:

²²Maar de vader zeide tot zijn dienstknechten: Brengt hier voor het beste kleed, en doet het hem aan, en geeft hem een ring aan zijn hand, en schoenen aan de voeten;

²³And bring hither the fatted calf, and kill it; and let us eat, and be merry:

²³En brengt het gemeste kalf, en slacht het; en laat ons eten en vrolijk zijn.

²⁴For this my son was dead, and is alive again; he was lost, and is found. And they began to be merry.

²⁴Want deze mijn zoon was dood, en is weder levend geworden; en hij was verloren, en is gevonden! En zij begonnen vrolijk te zijn.

²⁵Now his elder son was in the field: and as he came and drew nigh to the house, he heard musick and dancing.

²⁵En zijn oudste zoon was in het veld; en als hij kwam, en het huis genaakte, hoorde hij het gezang en het gerei,

²⁶And he called one of the servants, and asked what these things meant.

²⁶En tot zich geroepen hebbende een van de knechten, vraagde, wat dat mocht zijn.

²⁷And he said unto him, Thy brother is come; and thy father hath killed the fatted calf, because he hath received him safe and sound.

²⁷En deze zeide tot hem: Uw broeder is gekomen, en uw vader heeft het gemeste kalf geslacht, omdat hij hem gezond weder ontvangen heeft.

²⁸And he was angry, and would not go in: therefore came his father out, and intreated him.

²⁸Maar hij werd toornig, en wilde niet ingaan. Zo ging dan zijn vader uit, en bad hem.

²⁹And he answering said to his father, Lo, these many years do I serve thee, neither transgressed I at any time thy commandment: and yet thou never gavest me a kid, that I might make merry with my friends:

²⁹Doch hij, antwoordende, zeide tot den vader: Zie, ik dien u nu zo vele jaren, en heb nooit uw gebod overtreden, en gij hebt mij nooit een bokje gegeven, opdat ik met mijn vrienden mocht vrolijk zijn.

³⁰But as soon as this thy son was come, which hath devoured thy living with harlots, thou hast killed for him the fatted calf.

³⁰Maar als deze uw zoon gekomen is, die uw goed met hoeren doorgebracht heeft, zo hebt gij hem het gemeste kalf geslacht.

³¹And he said unto him, Son, thou art ever with me, and all that I have is thine.

³¹En hij zeide tot hem: Kind, gij zijt altijd bij mij, en al het mijne is uwe.

³²It was meet that we should make merry, and be glad: for this thy brother was dead, and is alive again; and was lost, and is found.

³²Men behoorde dan vrolijk en blijde te zijn; want deze uw broeder was dood, en is weder levend geworden; en hij was verloren, en is gevonden.