¹Why standest thou afar off, O LORD? why hidest thou thyself in times of trouble?

¹O HEERE! waarom staat Gij van verre? waarom verbergt Gij U in tijden van benauwdheid?

²The wicked in his pride doth persecute the poor: let them be taken in the devices that they have imagined.

²De goddeloze vervolgt hittiglijk in hoogmoed de ellendige; laat hen gegrepen worden in de aanslagen, die zij bedacht hebben.

³For the wicked boasteth of his heart's desire, and blesseth the covetous, whom the LORD abhorreth.

³Want de goddeloze roemt over den wens zijner ziel; hij zegent den gierigaard, hij lastert den HEERE.

⁴The wicked, through the pride of his countenance, will not seek after God: God is not in all his thoughts.

⁴De goddeloze, gelijk hij zijn neus omhoog steekt, onderzoekt niet; al zijn gedachten zijn, dat er geen God is.

⁵His ways are always grievous; thy judgments are far above out of his sight: as for all his enemies, he puffeth at them.

⁵Zijn wegen maken ten allen tijde smarte; Uw oordelen zijn een hoogte, verre van hem; al zijn tegenpartijders, die blaast hij aan.

⁶He hath said in his heart, I shall not be moved: for I shall never be in adversity.

⁶Hij zegt in zijn hart; Ik zal niet wankelen; want ik zal van geslacht tot geslacht in geen kwaad zijn.

⁷His mouth is full of cursing and deceit and fraud: under his tongue is mischief and vanity.

⁷Zijn mond is vol van vloek, en bedriegerijen, en list; onder zijn tong is moeite en ongerechtigheid.

⁸He sitteth in the lurking places of the villages: in the secret places doth he murder the innocent: his eyes are privily set against the poor.

⁸Hij zit in de achterlage der hoeven, in verborgene plaatsen doodt hij den onschuldige; zijn ogen verbergen zich tegen den arme.

⁹He lieth in wait secretly as a lion in his den: he lieth in wait to catch the poor: he doth catch the poor, when he draweth him into his net.

⁹Hij legt lagen in een verborgen plaats, gelijk een leeuw in zijn hol; hij legt lagen, om den ellendige te roven; hij rooft den ellendige, als hij hem trekt in zijn net.

¹⁰He croucheth, and humbleth himself, that the poor may fall by his strong ones.

¹⁰Hij duikt neder, hij buigt zich; en de arme hoop valt in zijn sterke poten.

¹¹He hath said in his heart, God hath forgotten: he hideth his face; he will never see it.

¹¹Hij zegt in zijn hart: God heeft het vergeten, Hij heeft Zijn aangezicht verborgen, Hij ziet niet in eeuwigheid.

¹²Arise, O LORD; O God, lift up thine hand: forget not the humble.

¹²Sta op, HEERE God! hef Uw hand op, vergeet de ellendigen niet.

¹³Wherefore doth the wicked contemn God? he hath said in his heart, Thou wilt not require it.

¹³Waarom lastert de goddeloze God? zegt in zijn hart: Gij zult het niet zoeken?

¹⁴Thou hast seen it; for thou beholdest mischief and spite, to requite it with thy hand: the poor committeth himself unto thee; thou art the helper of the fatherless.

¹⁴Gij ziet het immers; want Gij aanschouwt de moeite en het verdriet, opdat men het in Uw hand geve; op U verlaat zich de arme, Gij zijt geweest een Helper van den wees.

¹⁵Break thou the arm of the wicked and the evil man: seek out his wickedness till thou find none.

¹⁵Breek den arm des goddelozen en bozen. zoek zijn goddeloosheid, totdat Gij haar niet vindt.

¹⁶The LORD is King for ever and ever: the heathen are perished out of his land.

¹⁶De HEERE is Koning eeuwiglijk en altoos; de heidenen zijn vergaan uit Zijn land.

¹⁷LORD, thou hast heard the desire of the humble: thou wilt prepare their heart, thou wilt cause thine ear to hear:

¹⁷HEERE! Gij hebt den wens der zachtmoedigen gehoord; Gij zult hun hart sterken, Uw oor zal opmerken;

¹⁸To judge the fatherless and the oppressed, that the man of the earth may no more oppress.

¹⁸Om den wees en verdrukte recht te doen; opdat een mens van de aarde niet meer voortvare geweld te bedrijven.