¹Why do the heathen rage, and the people imagine a vain thing?

¹Waarom woeden de heidenen, en bedenken de volken ijdelheid?

²The kings of the earth set themselves, and the rulers take counsel together, against the LORD, and against his anointed, saying,

²De koningen der aarde stellen zich op, en de vorsten beraadslagen te zamen tegen den HEERE, en tegen Zijn Gezalfde, zeggende:

³Let us break their bands asunder, and cast away their cords from us.

³Laat ons hun banden verscheuren, en hun touwen van ons werpen.

⁴He that sitteth in the heavens shall laugh: the LORD shall have them in derision.

⁴Die in den hemel woont, zal lachen; de HEERE zal hen bespotten.

⁵Then shall he speak unto them in his wrath, and vex them in his sore displeasure.

⁵Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn, en in Zijn grimmigheid zal Hij hen verschrikken.

⁶Yet have I set my king upon my holy hill of Zion.

⁶Ik toch heb Mijn Koning gezalfd over Sion, den berg Mijner heiligheid.

⁷I will declare the decree: the LORD hath said unto me, Thou art my Son; this day have I begotten thee.

⁷Ik zal van het besluit verhalen: de HEERE heeft tot Mij gezegd: Gij zijt Mijn Zoon, heden heb Ik U gegenereerd.

⁸Ask of me, and I shall give thee the heathen for thine inheritance, and the uttermost parts of the earth for thy possession.

⁸Eis van Mij, en Ik zal de heidenen geven tot Uw erfdeel, en de einden der aarde tot Uw bezitting.

⁹Thou shalt break them with a rod of iron; thou shalt dash them in pieces like a potter's vessel.

⁹Gij zult hen verpletteren met een ijzeren scepter; Gij zult hen in stukken slaan als een pottenbakkersvat.

¹⁰Be wise now therefore, O ye kings: be instructed, ye judges of the earth.

¹⁰Nu dan, gij koningen, handelt verstandiglijk; laat u tuchtigen, gij rechters der aarde!

¹¹Serve the LORD with fear, and rejoice with trembling.

¹¹Dient den HEERE met vreze, en verheugt u met beving.

¹²Kiss the Son, lest he be angry, and ye perish from the way, when his wrath is kindled but a little. Blessed are all they that put their trust in him.

¹²Kust den Zoon, opdat Hij niet toorne, en gij op den weg vergaat, wanneer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden. Welgelukzalig zijn allen, die op Hem betrouwen.