¹O Lord God, to whom vengeance belongeth; O God, to whom vengeance belongeth, shew thyself.

¹O God der wraken! o HEERE, God der wraken! verschijn blinkende.

²Lift up thyself, thou judge of the earth: render a reward to the proud.

²Gij, Rechter der aarde! verhef U; breng vergelding weder over de hovaardigen.

³LORD, how long shall the wicked, how long shall the wicked triumph?

³Hoe lang zullen de goddelozen, o HEERE! hoe lang zullen de goddelozen van vreugde opspringen?

⁴How long shall they utter and speak hard things? and all the workers of iniquity boast themselves?

⁴Uitgieten? hard spreken? alle werkers der ongerechtigheid zich beroemen?

⁵They break in pieces thy people, O LORD, and afflict thine heritage.

⁵O HEERE! zij verbrijzelen Uw volk, en zij verdrukken Uw erfdeel.

⁶They slay the widow and the stranger, and murder the fatherless.

⁶De weduwe en den vreemdeling doden zij, en zij vermoorden de wezen.

⁷Yet they say, The LORD shall not see, neither shall the God of Jacob regard it.

⁷En zeggen: De HEERE ziet het niet, en de God van Jakob merkt het niet.

⁸Understand, ye brutish among the people: and ye fools, when will ye be wise?

⁸Aanmerkt, gij onvernuftigen onder het volk! en gij dwazen! wanneer zult gij verstandig worden?

⁹He that planted the ear, shall he not hear? he that formed the eye, shall he not see?

⁹Zou Hij, Die het oor plant, niet horen? zou Hij, Die het oog formeert, niet aanschouwen?

¹⁰He that chastiseth the heathen, shall not he correct? he that teacheth man knowledge, shall not he know?

¹⁰Zou Hij, Die de heidenen tuchtigt, niet straffen, Hij, Die den mens wetenschap leert?

¹¹The LORD knoweth the thoughts of man, that they are vanity.

¹¹De HEERE weet de gedachten des mensen, dat zij ijdelheid zijn.

¹²Blessed is the man whom thou chastenest, O LORD, and teachest him out of thy law;

¹²Welgelukzalig is de man, o HEERE! dien Gij tuchtigt, en dien Gij leert uit Uw wet,

¹³That thou mayest give him rest from the days of adversity, until the pit be digged for the wicked.

¹³Om hem rust te geven van de kwade dagen; totdat de kuil voor den goddeloze gegraven wordt.

¹⁴For the LORD will not cast off his people, neither will he forsake his inheritance.

¹⁴Want de HEERE zal Zijn volk niet begeven, en Hij zal Zijn erve niet verlaten.

¹⁵But judgment shall return unto righteousness: and all the upright in heart shall follow it.

¹⁵Want het oordeel zal wederkeren tot de gerechtigheid; en alle oprechten van hart zullen hetzelve navolgen.

¹⁶Who will rise up for me against the evildoers? or who will stand up for me against the workers of iniquity?

¹⁶Wie zal voor mij staan tegen de boosdoeners? Wie zal zich voor mij stellen tegen de werkers der ongerechtigheid?

¹⁷Unless the LORD had been my help, my soul had almost dwelt in silence.

¹⁷Ten ware dat de HEERE mij een Hulp geweest ware, mijn ziel had bijna in de stilte gewoond.

¹⁸When I said, My foot slippeth; thy mercy, O LORD, held me up.

¹⁸Als ik zeide: Mijn voet wankelt; Uw goedertierenheid, o HEERE! ondersteunde mij.

¹⁹In the multitude of my thoughts within me thy comforts delight my soul.

¹⁹Als mijn gedachten binnen in mij vermenigvuldigd werden, hebben Uw vertroostingen mijn ziel verkwikt.

²⁰Shall the throne of iniquity have fellowship with thee, which frameth mischief by a law?

²⁰Zou zich de stoel der schadelijkheden met U vergezelschappen, die moeite verdicht bij inzetting?

²¹They gather themselves together against the soul of the righteous, and condemn the innocent blood.

²¹Zij rotten zich samen tegen de ziel des rechtvaardigen, en zij verdoemen onschuldig bloed.

²²But the LORD is my defence; and my God is the rock of my refuge.

²²Doch de HEERE is mij geweest tot een Hoog Vertrek, en mijn God tot een Steenrots mijner toevlucht.

²³And he shall bring upon them their own iniquity, and shall cut them off in their own wickedness; yea, the LORD our God shall cut them off.

²³En Hij zal hun ongerechtigheid op hen doen wederkeren, en Hij zal hen in hun boosheid verdelgen; de HEERE, onze God, zal hen verdelgen.