1So I returned, and considered all the oppressions that are done under the sun: and behold the tears of such as were oppressed, and they had no comforter; and on the side of their oppressors there was power; but they had no comforter.
1പിന്നെയും ഞാന് സൂര്യന്നു കീഴെ നടക്കുന്ന പീഡനങ്ങളെയെല്ലാം കണ്ടു; പീഡിതന്മാര് കണ്ണുനീരൊഴുക്കുന്നു; അവര്ക്കും ആശ്വാസപ്രദന് ഇല്ല; അവരെ പീഡിപ്പിക്കുന്നവരുടെ കയ്യാല് അവര് ബലാല്ക്കാരം അനുഭവിക്കുന്നു; എന്നിട്ടും ആശ്വാസപ്രദന് അവര്ക്കില്ല.
2Wherefore I praised the dead which are already dead more than the living which are yet alive.
2ആകയാല് ഇപ്പോള് ജീവനോടിരിക്കുന്ന ജീവനുള്ളവരെക്കാള് മുമ്പെ തന്നേ മരിച്ചുപോയിരിക്കുന്ന മൃതന്മാരെ ഞാന് പ്രശംസിച്ചു.
3Yea, better is he than both they, which hath not yet been, who hath not seen the evil work that is done under the sun.
3ഈ രണ്ടു വകക്കാരെക്കാളും ഇതുവരെ ജനിക്കാത്തവനും സൂര്യന്നു കീഴെ നടക്കുന്ന ദുഷ്പ്രവൃത്തിയെ കാണാത്തവനുമായ മനുഷ്യന് ഭാഗ്യവാന് .
4Again, I considered all travail, and every right work, that for this a man is envied of his neighbour. This is also vanity and vexation of spirit.
4സകലപ്രയത്നവും സാമര്ത്ഥ്യമുള്ള പ്രവൃത്തി ഒക്കെയും ഒരുവന്നു മറ്റവനോടുള്ള അസൂയയില്നിന്നുളവാകുന്നു എന്നു ഞാന് കണ്ടു; അതും മായയും വൃഥാപ്രയത്നവും അത്രേ.
5The fool foldeth his hands together, and eateth his own flesh.
5മൂഢന് കയ്യും കെട്ടിയിരുന്നു സ്വന്തമാംസം തിന്നുന്നു.
6Better is an handful with quietness, than both the hands full with travail and vexation of spirit.
6രണ്ടു കയ്യും നിറയ അദ്ധ്വാനവും വൃഥാപ്രയത്നവും ഉള്ളതിനെക്കാള് ഒരു കൈ നിറയ വിശ്രാമം അധികം നല്ലതു.
7Then I returned, and I saw vanity under the sun.
7ഞാന് പിന്നെയും സൂര്യന്നു കീഴെ മായ കണ്ടു.
8There is one alone, and there is not a second; yea, he hath neither child nor brother: yet is there no end of all his labour; neither is his eye satisfied with riches; neither saith he, For whom do I labour, and bereave my soul of good? This is also vanity, yea, it is a sore travail.
8ഏകാകിയായ ഒരുത്തനുണ്ടു; അവന്നു ആരുമില്ല, മകനില്ല, സഹോദരനും ഇല്ല; എങ്കിലും അവന്റെ പ്രയത്നത്തിന്നു ഒന്നിന്നും അവസാനമില്ല; അവന്റെ കണ്ണിന്നു സമ്പത്തു കണ്ടു തൃപ്തിവരുന്നതുമില്ല; എന്നാല് താന് ആര്ക്കുംവേണ്ടി പ്രയത്നിച്ചു സുഖാനുഭവം ത്യജിക്കുന്നു? ഇതും മായയും വല്ലാത്ത കഷ്ടപ്പാടും അത്രേ.
9Two are better than one; because they have a good reward for their labour.
9ഒരുവനെക്കാള് ഇരുവര് ഏറെ നല്ലതു; അവര്ക്കും തങ്ങളുടെ പ്രയത്നത്താല് നല്ല പ്രതിഫലം കിട്ടുന്നു.
10For if they fall, the one will lift up his fellow: but woe to him that is alone when he falleth; for he hath not another to help him up.
10വീണാല് ഒരുവന് മറ്റേവനെ എഴുന്നേല്പിക്കും; ഏകാകി വീണാലോ അവനെ എഴുന്നേല്പിപ്പാന് ആരുമില്ലായ്കകൊണ്ടു അവന്നു അയ്യോ കഷ്ടം!
11Again, if two lie together, then they have heat: but how can one be warm alone?
11രണ്ടുപേര് ഒന്നിച്ചു കിടന്നാല് അവര്ക്കും കുളിര് മാറും; ഒരുത്തന് തന്നേ ആയാലോ എങ്ങനെ കുളിര് മാറും?
12And if one prevail against him, two shall withstand him; and a threefold cord is not quickly broken.
12ഒരുത്തനെ ആരെങ്കിലും ആക്രമിച്ചാല് രണ്ടുപേര്ക്കും അവനോടു എതിര്ത്തുനില്ക്കാം; മുപ്പിരിച്ചരടു വേഗത്തില് അറ്റുപോകയില്ല.
13Better is a poor and a wise child than an old and foolish king, who will no more be admonished.
13പ്രബോധനം കൈക്കൊള്ളാത്ത വൃദ്ധനും മൂഢനുമായ ഒരു രാജാവിനെക്കാള് ദരിദ്രനും ജ്ഞാനിയുമായ ഒരു ബാലന് കൊള്ളാം.
14For out of prison he cometh to reign; whereas also he that is born in his kingdom becometh poor.
14അവന് മറ്റേവന്റെ രാജ്യത്തില് ദരിദ്രനായി ജനിച്ചിട്ടും രാജാവായി വാഴേണ്ടതിന്നു കാരാഗൃഹത്തില് നിന്നു വരുന്നു.
15I considered all the living which walk under the sun, with the second child that shall stand up in his stead.
15മറ്റേവന്നു പകരം എഴുന്നേറ്റ ബാലന്റെ പക്ഷം സൂര്യന്നു കീഴെ സഞ്ചരിക്കുന്ന ജീവനുള്ളവര് ഒക്കെയും ചേര്ന്നിരിക്കുന്നതു ഞാന് കണ്ടു.
16There is no end of all the people, even of all that have been before them: they also that come after shall not rejoice in him. Surely this also is vanity and vexation of spirit.
16അവന് അസംഖ്യജനത്തിന്നു ഒക്കെയും തലവനായിരുന്നു; എങ്കിലും പിന്നെയുള്ളവര് അവനില് സന്തോഷിക്കയില്ല. അതും മായയും വൃഥാപ്രയത്നവും അത്രേ.