1And it came to pass in the fourth year of king Darius, that the word of the LORD came unto Zechariah in the fourth day of the ninth month, even in Chisleu;
1ദാര്യ്യാവേശ് രാജാവിന്റെ നാലാം ആണ്ടില്, കിസ്ളേവ് എന്ന ഒമ്പതാം മാസം, നാലാം തിയ്യതി, സെഖര്യ്യാവിന്നു യഹോവയുടെ അരുളപ്പാടുണ്ടായി.
2When they had sent unto the house of God Sherezer and Regemmelech, and their men, to pray before the LORD,
2ബേഥേല്കാര് യഹോവയെ പ്രസാദിപ്പിക്കേണ്ടതിന്നു സരേസരിനെയും രേഗെം-മേലെക്കിനെയും അവരുടെ ആളുകളെയും അയച്ചു,
3And to speak unto the priests which were in the house of the LORD of hosts, and to the prophets, saying, Should I weep in the fifth month, separating myself, as I have done these so many years?
3സൈന്യങ്ങളുടെ യഹോവയുടെ ആലയത്തിലെ പുരോഹിതന്മാരോടും പ്രവാചകന്മാരോടുംഞങ്ങള് ഇത്ര സംവത്സരമായി ചെയ്തുവന്നതുപോലെ അഞ്ചാം മാസത്തില് കരഞ്ഞുംകൊണ്ടു ഉപവസിക്കേണമോ എന്നു ചോദിപ്പിച്ചു.
4Then came the word of the LORD of hosts unto me, saying,
4അപ്പോള് സൈന്യങ്ങളുടെ യഹോവയുടെ അരുളപ്പാടു എനിക്കു ഉണ്ടായതെന്തെന്നാല്
5Speak unto all the people of the land, and to the priests, saying, When ye fasted and mourned in the fifth and seventh month, even those seventy years, did ye at all fast unto me, even to me?
5നീ ദേശത്തിലെ സകല ജനത്തോടും പുരോഹിതന്മാരോടും പറയേണ്ടതുനിങ്ങള് ഈ എഴുപതു സംവത്സരമായി അഞ്ചാം മാസത്തിലും ഏഴാം മാസത്തിലും ഉപവസിച്ചു വിലപിക്കയില് നിങ്ങള് എനിക്കുവേണ്ടി തന്നേയോ ഉപവസിച്ചതു?
6And when ye did eat, and when ye did drink, did not ye eat for yourselves, and drink for yourselves?
6നിങ്ങള് ഭക്ഷിക്കുമ്പോഴും പാനം ചെയ്യുമ്പോഴും നിങ്ങള് തന്നേയല്ലയോ ഭക്ഷിക്കയും പാനം ചെയ്കയും ചെയ്യുന്നതു?
7Should ye not hear the words which the LORD hath cried by the former prophets, when Jerusalem was inhabited and in prosperity, and the cities thereof round about her, when men inhabited the south and the plain?
7യെരൂശലേമിന്നും അതിന്റെ ചുറ്റും അതിന്റെ ഉപനഗരങ്ങള്ക്കും നിവാസികളും സ്വസ്ഥതയും ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോഴും തെക്കെ ദേശത്തിന്നും താഴ്വീതിക്കും നിവാസികള് ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോഴും യഹോവ പണ്ടത്തെ പ്രവാചകന്മാര് മുഖാന്തരം പ്രസംഗിപ്പിച്ച വചനങ്ങളെ നിങ്ങള് കേട്ടനുസരിക്കേണ്ടതല്ലയോ?
8And the word of the LORD came unto Zechariah, saying,
8യഹോവയുടെ അരുളപ്പാടു സെഖര്യ്യാവിന്നുണ്ടായതെന്തെന്നാല്
9Thus speaketh the LORD of hosts, saying, Execute true judgment, and shew mercy and compassions every man to his brother:
9സൈന്യങ്ങളുടെ യഹോവ ഇപ്രകാരം അരുളിച്ചെയ്യുന്നുനേരോടെ ന്യായം പാലിക്കയും ഔരോരുത്തന് താന്താന്റെ സഹോദരനോടു ദയയും കരുണയും കാണിക്കയും ചെയ്വിന് .
10And oppress not the widow, nor the fatherless, the stranger, nor the poor; and let none of you imagine evil against his brother in your heart.
10വിധവയെയും അനാഥനെയും പരദേശിയെയും ദരിദ്രനെയും പീഡിപ്പിക്കരുതു; നിങ്ങളില് ആരും തന്റെ സഹോദരന്റെ നേരെ ഹൃദയത്തില് ദോഷം നിരൂപിക്കയും അരുതു.
11But they refused to hearken, and pulled away the shoulder, and stopped their ears, that they should not hear.
11എന്നാല് ചെവി കൊടുപ്പാന് അവര്ക്കും മനസ്സില്ലായിരുന്നു; അവര് ദുശ്ശാഠ്യം കാണിക്കയും കേള്ക്കാതവണ്ണം ചെവി പൊത്തിക്കളകയും ചെയ്തു.
12Yea, they made their hearts as an adamant stone, lest they should hear the law, and the words which the LORD of hosts hath sent in his spirit by the former prophets: therefore came a great wrath from the LORD of hosts.
12അവര് ന്യായപ്രമാണവും സൈന്യങ്ങളുടെ യഹോവ തന്റെ ആത്മാവിനാല് പണ്ടത്തെ പ്രവാചകന്മാര് മുഖാന്തരം അയച്ച വചനങ്ങളും കേട്ടനുസരിക്കാതവണ്ണം ഹൃദയങ്ങളെ വജ്രംപോലെ കടുപ്പമാക്കി; അങ്ങനെ സൈന്യങ്ങളുടെ യഹോവയിങ്കല്നിന്നു ഒരു മഹാകോപം വന്നു.
13Therefore it is come to pass, that as he cried, and they would not hear; so they cried, and I would not hear, saith the LORD of hosts:
13ആകയാല് ഞാന് വിളിച്ചിട്ടും അവര് കേള്ക്കാതിരുന്നതുപോലെ തന്നേ അവര് നിലവിളിക്കും; ഞാന് കേള്ക്കയില്ലതാനും എന്നു സൈന്യങ്ങളുടെ യഹോവ അരുളിച്ചെയ്യുന്നു.
14But I scattered them with a whirlwind among all the nations whom they knew not. Thus the land was desolate after them, that no man passed through nor returned: for they laid the pleasant land desolate.
14ഞാന് ഒരു ചുഴലിക്കാറ്റുകൊണ്ടു അവരെ അവര് അറിയാത്ത സകലജാതികളുടെയും ഇടയില് പാറ്റിക്കളഞ്ഞു; ദേശമോ ആരും പോക്കുവരത്തില്ലാതവണ്ണം അവരുടെ പിമ്പില് ശൂന്യമായ്തീര്ന്നു; അങ്ങനെ അവര് മനോഹരദേശത്തെ ശൂന്യമാക്കിക്കളഞ്ഞു.