¹Why, seeing times are not hidden from the Almighty, do they that know him not see his days?

¹ چرا خدا وقتی را برای داوری تعیین نمی‌کند؟ تا به کی بندگان او انتظار بکشند؟

²Some remove the landmarks; they violently take away flocks, and feed thereof.

² مردم شریر حدودِ زمین را تغییر می‌دهند تا زمین زیادتری به دست آورند. گلّهٔ مردم را می‌دزدند و به چراگاهِ خود می‌برند.

³They drive away the ass of the fatherless, they take the widow's ox for a pledge.

³ الاغانِ یتیمان را می‌ربایند و گاو بیوه زنان را گرو می‌گیرند.

⁴They turn the needy out of the way: the poor of the earth hide themselves together.

⁴ مردم مسکین را از حق خود محروم می‌سازند و نیازمندان از ترس آنها خود را مخفی می‌کنند.

⁵Behold, as wild asses in the desert, go they forth to their work; rising betimes for a prey: the wilderness yieldeth food for them and for their children.

⁵ مردم فقیر، مانند الاغهای وحشی به‌خاطر به دست آوردن خوراک برای خود و فرزندان خود، در بیابان زحمت می‌کشند.

⁶They reap every one his corn in the field: and they gather the vintage of the wicked.

⁶ در کشتزاری که مال خودشان نیست درو می‌کنند و در تاکستان شریران خوشه می‌چینند.

⁷They cause the naked to lodge without clothing, that they have no covering in the cold.

⁷ شبها برهنه و بدون لباس در سرما می‌خوابند.

⁸They are wet with the showers of the mountains, and embrace the rock for want of a shelter.

⁸ در زیر بارانِ کوهستان خیس می‌شوند و در بین صخره‌‌ها پناه می‌برند.

⁹They pluck the fatherless from the breast, and take a pledge of the poor.

⁹ اشخاص ظالم، کودکان یتیم را از آغوش مادرانشان می‌ربایند و اطفال فقیران را در مقابل قرض خود گرو می‌گیرند.

¹⁰They cause him to go naked without clothing, and they take away the sheaf from the hungry;

¹⁰ این مردم مسکین، برهنه و با شکم گرسنه محصول دیگران را حمل می‌کنند.

¹¹Which make oil within their walls, and tread their winepresses, and suffer thirst.

¹¹ در کارخانه‌ها روغنِ زیتون می‌کشند و شراب می‌سازند، بدون آن که خودشان مزهٔ آن را بچشند.

¹²Men groan from out of the city, and the soul of the wounded crieth out: yet God layeth not folly to them.

¹² صدای ناله و فریاد ستمدیدگان و زخمیانِ در حال مرگ، از شهر به گوش می‌رسد که کمک می‌طلبند، امّا خدا به نالهٔ آنها توجّه نمی‌کند.

¹³They are of those that rebel against the light; they know not the ways thereof, nor abide in the paths thereof.

¹³ کسانی هستند که برضد نور طغیان می‌کنند! راه آن را نمی‌شناسند و در آن راه نمی‌روند.

¹⁴The murderer rising with the light killeth the poor and needy, and in the night is as a thief.

¹⁴ آدمکشان، صبح زود برمی‌خیزند تا مردم فقیر و محتاج را به قتل برسانند، و در شب دزدی می‌کنند

¹⁵The eye also of the adulterer waiteth for the twilight, saying, No eye shall see me: and disguiseth his face.

¹⁵ زانیان منتظر سپیده‌دَم هستند و صورت خود را می‌پوشانند، بنابراین هیچ‌کس نمی‌تواند آنها را ببیند.

¹⁶In the dark they dig through houses, which they had marked for themselves in the daytime: they know not the light.

¹⁶ شبها برای دزدی به خانه‌های مردم نقب می‌زنند و هنگام روز خود را پنهان می‌کنند و روی روشنی را نمی‌بینند.

¹⁷For the morning is to them even as the shadow of death: if one know them, they are in the terrors of the shadow of death.

¹⁷ شب تاریک برای آنها همچون روشنی صبح است، زیرا سر و کارشان با وحشتِ تاریکی است. صوفر

¹⁸He is swift as the waters; their portion is cursed in the earth: he beholdeth not the way of the vineyards.

¹⁸ شخص شریر دستخوش سیل و توفان می‌شود و زمین او مورد لعنت خدا قرار می‌گیرد و بی‌ثمر می‌ماند.

¹⁹Drought and heat consume the snow waters: so doth the grave those which have sinned.

¹⁹ خشکی و گرما، آب برف را تبخیر می‌کند و گناهکاران در کام مرگ فرو می‌روند.

²⁰The womb shall forget him; the worm shall feed sweetly on him; he shall be no more remembered; and wickedness shall be broken as a tree.

²⁰ حتّی مادرانشان هم آنها را از یاد می‌برند و فراموش می‌کنند؛ و آنها همچون درختی شکسته، توسط کرمها خورده می‌شوند.

²¹He evil entreateth the barren that beareth not: and doeth not good to the widow.

²¹ به زنان بدون فرزند آزار می‌رسانند و به بیوه زنان احسان نمی‌کنند.

²²He draweth also the mighty with his power: he riseth up, and no man is sure of life.

²² خدا با قدرت خود ظالمان را نابود می‌سازد. آنها ظاهراً موفّق به نظر می‌رسند، امّا در واقع امیدی در زندگی ندارند.

²³Though it be given him to be in safety, whereon he resteth; yet his eyes are upon their ways.

²³ شاید خدا به آنها در زندگی امنیّت ببخشد و از آنها حمایت کند، ولی همیشه مراقب رفتار آنهاست.

²⁴They are exalted for a little while, but are gone and brought low; they are taken out of the way as all other, and cut off as the tops of the ears of corn.

²⁴ برای مدّتی موفّق می‌شوند، لیکن بزودی مثل علف، پژمرده می‌شوند و مانند خوشه‌های گندم، قطع می‌گردند. چه کسی می‌تواند سخنان مرا تکذیب کند؟

²⁵And if it be not so now, who will make me a liar, and make my speech nothing worth?

²⁵ چه کسی می‌تواند سخنان مرا تکذیب کند؟