¹And Jesus answered and spake unto them again by parables, and said,

¹Dhe Jezusi, nisi përsëri t'u flasë atyre me shëmbëlltyra, duke thënë:

²The kingdom of heaven is like unto a certain king, which made a marriage for his son,

²''Mbretëria e qiejve i ngjan një mbreti, i cili përgatiti dasmën e të birit.

³And sent forth his servants to call them that were bidden to the wedding: and they would not come.

³Dhe dërgoi shërbëtorët e vet për të thirrur të ftuarit në dasmë, por ata nuk deshën të vijnë.

⁴Again, he sent forth other servants, saying, Tell them which are bidden, Behold, I have prepared my dinner: my oxen and my fatlings are killed, and all things are ready: come unto the marriage.

⁴Dërgoi përsëri shërbëtorë të tjerë duke thënë: "U thoni të ftuarve: Ja unë e kam shtruar drekën time, viçat e mi dhe bagëtia ime e majmur janë therur dhe gjithçka është gati; ejani në dasmë".

⁵But they made light of it, and went their ways, one to his farm, another to his merchandise:

⁵Por ata, pa e përfillur, shkuan: dikush në arën e vet e dikush në punët e veta.

⁶And the remnant took his servants, and entreated them spitefully, and slew them.

⁶Dhe të tjerët, mbasi kapën shërbëtorët e tij, i shanë dhe i vranë.

⁷But when the king heard thereof, he was wroth: and he sent forth his armies, and destroyed those murderers, and burned up their city.

⁷Mbreti atëhërë, kur dëgjoi këtë, u zemërua dhe dërgoi ushtritë e veta për të shfarosur ata gjaksorë dhe dogji qytetin e tyre.

⁸Then saith he to his servants, The wedding is ready, but they which were bidden were not worthy.

⁸Atëherë u tha shërbëtorëve të vet: "Dasma është gati, por të ftuarit nuk ishin të denjë.

⁹Go ye therefore into the highways, and as many as ye shall find, bid to the marriage.

⁹Shkoni, pra, në udhëkryqe dhe ftoni në dasmë këdo që të gjeni."

¹⁰So those servants went out into the highways, and gathered together all as many as they found, both bad and good: and the wedding was furnished with guests.

¹⁰Dhe ata shërbëtorët dolën nëpër rrugë, mblodhën të gjithë ata që gjetën, të këqij dhe të mirë, dhe vendi i dasmës u mbush me të ftuar.

¹¹And when the king came in to see the guests, he saw there a man which had not on a wedding garment:

¹¹Atëherë mbreti hyri për të parë të ftuarit dhe gjeti aty një njeri që nuk kishte veshur rrobë dasme;

¹²And he saith unto him, Friend, how camest thou in hither not having a wedding garment? And he was speechless.

¹²dhe i tha: "Mik, si hyre këtu pa pasur rrobë dasme?". Dhe ai mbylli gojën.

¹³Then said the king to the servants, Bind him hand and foot, and take him away, and cast him into outer darkness, there shall be weeping and gnashing of teeth.

¹³Atëherë mbreti u tha shërbëtorëve: "Lidheni duar dhe këmbë, kapeni dhe hidheni në errësirat e jashtme. Atje do të jetë e qara dhe kërcëllim dhëmbësh".

¹⁴For many are called, but few are chosen.

¹⁴Sepse shumë janë të thirrur, por pak janë të zgjedhur''.

¹⁵Then went the Pharisees, and took counsel how they might entangle him in his talk.

¹⁵Atëherë farisenjtë u veçuan dhe bënin këshill se si ta zinin gabim në fjalë.

¹⁶And they sent out unto him their disciples with the Herodians, saying, Master, we know that thou art true, and teachest the way of God in truth, neither carest thou for any man: for thou regardest not the person of men.

¹⁶Dhe i dërguan dishepujt e tyre bashkë me herodianët, për t'i thënë: ''Mësues, ne e dimë se ti je i vërtetë dhe që mëson udhën e Perëndisë në të vërtetë, pa marrë parasysh njeri, sepse ti nuk shikon pamjen e jashtme të njerëzve.

¹⁷Tell us therefore, What thinkest thou? Is it lawful to give tribute unto Caesar, or not?

¹⁷Na thuaj, pra: Si e mendon? A është e ligjshme t'i paguhet taksa Cezarit apo jo?''.

¹⁸But Jesus perceived their wickedness, and said, Why tempt ye me, ye hypocrites?

¹⁸Por Jezusi, duke e njohur ligësinë e tyre, tha: ''Pse më tundoni, o hipokritë?

¹⁹Shew me the tribute money. And they brought unto him a penny.

¹⁹Më tregoni monedhën e taksës''. Atëherë ata i treguan një denar.

²⁰And he saith unto them, Whose is this image and superscription?

²⁰Dhe ai u tha atyre: ''E kujt është kjo fytyrë dhe ky mbishkrim?''.

²¹They say unto him, Caesar's. Then saith he unto them, Render therefore unto Caesar the things which are Caesar's; and unto God the things that are God's.

²¹Ata i thanë: ''E Cezarit''. Atëherë ai u tha atyre: ''Jepni, pra, Cezarit atë që i përket Cezarit dhe Perëndisë atë që i përket Perëndisë''.

²²When they had heard these words, they marvelled, and left him, and went their way.

²²Dhe ata, kur e dëgjuan këtë, u mrekulluan, e lanë, dhe ikën.

²³The same day came to him the Sadducees, which say that there is no resurrection, and asked him,

²³Po atë ditë erdhën tek ai saducenjtë, të cilët thonë se nuk ka ringjallje, dhe e pyetën

²⁴Saying, Master, Moses said, If a man die, having no children, his brother shall marry his wife, and raise up seed unto his brother.

²⁴duke thënë: ''Mësues, Moisiu ka thënë: "Në se dikush vdes pa lënë fëmijë, i vëllai le të martohet me gruan e tij, për t'i lindur trashëgimtarë vëllait të tij.

²⁵Now there were with us seven brethren: and the first, when he had married a wife, deceased, and, having no issue, left his wife unto his brother:

²⁵Tani ndër ne ishin shtatë vëllezër; i pari u martua dhe vdiq dhe duke mos pasë trashëgimtarë, ia la gruan vëllait të vet.

²⁶Likewise the second also, and the third, unto the seventh.

²⁶Kështu edhe i dyti dhe i treti, deri tek i shtati.

²⁷And last of all the woman died also.

²⁷Në fund vdiq edhe gruaja.

²⁸Therefore in the resurrection whose wife shall she be of the seven? for they all had her.

²⁸Në ringjallje, pra, e kujt nga këta të shtatë do të jetë grua? Sepse të gjithë e patën gruaja''.

²⁹Jesus answered and said unto them, Ye do err, not knowing the scriptures, nor the power of God.

²⁹Por Jezusi, duke u përgjigjur u tha atyre: ''Ju bëni gabim, sepse nuk e kuptoni as Shkrimin as pushtetin e Perëndisë.

³⁰For in the resurrection they neither marry, nor are given in marriage, but are as the angels of God in heaven.

³⁰Në ringjallje, pra, as martohen as martojnë, por ata do të jenë në qiell si engjëjt e Perëndisë.

³¹But as touching the resurrection of the dead, have ye not read that which was spoken unto you by God, saying,

³¹Pastaj sa për ringjalljen e të vdekurve, a nuk e keni lexuar ç'ju ishte thënë nga Perëndia kur thotë:

³²I am the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob? God is not the God of the dead, but of the living.

³²"Unë jam Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut dhe i Jakobit"? Perëndia nuk është Perëndia i të vdekurve, por i të gjallëve''.

³³And when the multitude heard this, they were astonished at his doctrine.

³³Dhe turmat, kur i dëgjuan këto gjëra, habiteshin nga doktrina e tij.

³⁴But when the Pharisees had heard that he had put the Sadducees to silence, they were gathered together.

³⁴Atëherë farisenjtë, kur dëgjuan se ai ua kishte zënë gojën saducenjve, u mblodhën tok.

³⁵Then one of them, which was a lawyer, asked him a question, tempting him, and saying,

³⁵Dhe një nga ata, mësues i ligjit, e pyeti për të vënë në provë, duke thënë:

³⁶Master, which is the great commandment in the law?

³⁶''Mësues, cili është urdhërimi i madh i ligjit?''.

³⁷Jesus said unto him, Thou shalt love the Lord thy God with all thy heart, and with all thy soul, and with all thy mind.

³⁷Dhe Jezusi i tha: ''"Duaje Zotin, Perëndinë tënde me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd dhe me gjithë mendjen tënde".

³⁸This is the first and great commandment.

³⁸Ky është urdhërimi i parë dhe i madhi.

³⁹And the second is like unto it, Thou shalt love thy neighbour as thyself.

³⁹Dhe i dyti, i ngjashëm me këtë, është: "Duaje të afërmin tënd porsi vetveten".

⁴⁰On these two commandments hang all the law and the prophets.

⁴⁰Nga këto dy urdhërime varet i tërë ligji dhe profetët''.

⁴¹While the Pharisees were gathered together, Jesus asked them,

⁴¹Tani, kur u mblodhën farisenjtë, Jezusi i pyeti:

⁴²Saying, What think ye of Christ? whose son is he? They say unto him, The son of David.

⁴²''Ç'u duket juve për Krishtin? Biri i kujt është?''. Ata i thanë: ''I Davidit''.

⁴³He saith unto them, How then doth David in spirit call him Lord, saying,

⁴³Ai u tha atyre: ''Si pra Davidi, në Frymë, e quan Zot, duke thënë:

⁴⁴The LORD said unto my Lord, Sit thou on my right hand, till I make thine enemies thy footstool?

⁴⁴"Zoti i ka thënë Zotit tim: Ulu në të djathtën time, deri sa unë t'i vë armiqtë e tu si stol të këmbëve të tua"?

⁴⁵If David then call him Lord, how is he his son?

⁴⁵Në qoftë se Davidi e quan Zot, si mund të jetë biri i tij?''.

⁴⁶And no man was able to answer him a word, neither durst any man from that day forth ask him any more questions.

⁴⁶Por asnjë nuk ishte në gjendje t'i përgjigjej; dhe, që nga ajo ditë, askush nuk guxoi ta pyesë më.