¹We then, as workers together with him, beseech you also that ye receive not the grace of God in vain.

¹МО, ки мададгорони Ӯ ҳастем, аз шумо илтимос мекунем, ки файзи Худоро бефоида қабул накунед.

²(For he saith, I have heard thee in a time accepted, and in the day of salvation have I succoured thee: behold, now is the accepted time; behold, now is the day of salvation.)

²Зеро ки Ӯ мегӯяд: "Дар вақти мусоид туро иҷобат намудам ва дар рӯзи наҷот ба ту мадад кардам". Инак алҳол вақти мусоид аст, инак алҳол рӯзи наҷот аст.

³Giving no offence in any thing, that the ministry be not blamed:

³Дар ҳеҷ чиз мо мамониат намерасонем, то ки хизмати мо ба мазаммат дучор нащавад,

⁴But in all things approving ourselves as the ministers of God, in much patience, in afflictions, in necessities, in distresses,

⁴Балки дар ҳар чиз худро ҳамчун хизматгузорони Худо зоҳир месозем: дар сабри бисьёр, дар мусибатҳо, дар мӯҳтоҷиҳо, дар тангиҳо,

⁵In stripes, in imprisonments, in tumults, in labours, in watchings, in fastings;

⁵Дар зери зарбаҳо, дар зиндонҳо, дар ошӯбҳо, дар меҳнатҳо, дар бехобиҳо, дар рӯзадориҳо,

⁶By pureness, by knowledge, by longsuffering, by kindness, by the Holy Ghost, by love unfeigned,

⁶Дар покӣ, дар дониш, дар сабр, дар меҳрубонӣ, дар Рӯҳулқудс, дар муҳаббати бериё,

⁷By the word of truth, by the power of God, by the armour of righteousness on the right hand and on the left,

⁷Дар каломи ростӣ, дар қуввати Худо, бо аслиҳаи адолат дар дасти рост ва чап,

⁸By honour and dishonour, by evil report and good report: as deceivers, and yet true;

⁸Дар шараф ва бешарафӣ, дар бадномӣ ва некномӣ; моро фиребгар мешуморанд, лекин мо амин ҳастем;

⁹As unknown, and yet well known; as dying, and, behold, we live; as chastened, and not killed;

⁹Мисли номашҳур, лекин мо ба ҳама мащҳур ҳастем; мисли мурдагон, вале инак, мо зинда ҳастем; ҷазо мебинем, лекин мо намемирем;

¹⁰As sorrowful, yet alway rejoicing; as poor, yet making many rich; as having nothing, and yet possessing all things.

¹⁰Мисли ғамгин, лекин мо ҳамеша шодӣ мекунем; бенаво, вале мо бисьер касонро сарватдор мегардонелт; тамоман нодор, лекин мо дорои ҳал\а чиз ҳастем.

¹¹O ye Corinthians, our mouth is open unto you, our heart is enlarged.

¹¹Даҳони мо, эй қӯринтиён, сӯи шумо кушода шудааст, дили мо фарох аст.

¹²Ye are not straitened in us, but ye are straitened in your own bowels.

¹²Барои шумо дар мо ҷой танг нест, лекин андаруни худатон ҷой танг аст.

¹³Now for a recompence in the same, (I speak as unto my children,) be ye also enlarged.

¹³Дар ивази ин, - чун ба фарзандони худ мегӯям, - шумо низ бояд фарохдил бошед.

¹⁴Be ye not unequally yoked together with unbelievers: for what fellowship hath righteousness with unrighteousness? and what communion hath light with darkness?

¹⁴Зери юғи бегона бо якҷоягии беимонон сар хам накунед. Зеро ки адолат бо щарорат чӣ алоқаедорад? Ва нур бо зулмот чӣ умумияте дорад?

¹⁵And what concord hath Christ with Belial? or what part hath he that believeth with an infidel?

¹⁵Масеҳ бо блияал чӣ созгорӣ дорад? Ё имондор бо беимон чӣ пшркате дорад?

¹⁶And what agreement hath the temple of God with idols? for ye are the temple of the living God; as God hath said, I will dwell in them, and walk in them; and I will be their God, and they shall be my people.

¹⁶Ва маъбади Худо бо бутҳо чӣ мувофиқат дорад? Зеро ки шумо маъбади Худои Ҳай ҳастед, чунон ки Худо гуфтааст: "Андаруни онҳо сокин шуда, дар миёни онҳо роҳ хоҳам рафт; ва Худои онҳо хоҳам буд, ва онҳо қавми Ман хоҳанд буд.

¹⁷Wherefore come out from among them, and be ye separate, saith the Lord, and touch not the unclean thing; and I will receive you.

¹⁷"Бинобар ин аз миёни онҳо берун оед ва ҷудо шавед» мегӯяд Худованд, ва ба чизи нопок нарасед, ва Ман шуморо қабул хоҳам кард;

¹⁸And will be a Father unto you, and ye shall be my sons and daughters, saith the Lord Almighty.

¹⁸"Ва Падари шумо хоҳам буд, ва шумо писарон ва духтарони Ман хоҳед буд, мегӯяд Худованди Қодири Мутлақ".