¹If ye then be risen with Christ, seek those things which are above, where Christ sitteth on the right hand of God.

¹ПАС, модоме ки шумо бо Масеҳ эҳьё шудаед, он чиро, ки дар афроз аст, биҷӯед, ки он ҷо Масеҳ ба ямини Худо нишастааст;

²Set your affection on things above, not on things on the earth.

²Дар бораи он чи дар афроз аст, фикр кунед, на дар бораи он чи бар замин аст.

³For ye are dead, and your life is hid with Christ in God.

³Зеро ки шумо мурдаед, ва ҳаети шумо бо Масеҳ дар Худо ниҳон аст:

⁴When Christ, who is our life, shall appear, then shall ye also appear with him in glory.

⁴Вакте ки Масеҳ, ки ҳаёти шумост, зоҳир шавад, шумо низ бо Ӯ дар ҷалол зоҳир хоҳед шуд.

⁵Mortify therefore your members which are upon the earth; fornication, uncleanness, inordinate affection, evil concupiscence, and covetousness, which is idolatry:

⁵Пас, андоми заминии худро: зино, нопокӣ, ҳирс, ҳаваси бад ва тамаъкориро, ки он бутпарастист, бикушед,

⁶For which things' sake the wrath of God cometh on the children of disobedience:

⁶Ки барои онҳо ғазаби Худо бар писарони исьён меояд,

⁷In the which ye also walked some time, when ye lived in them.

⁷Ки шумо низ як вакте дар онҳо рафтор мекардед, ҳангоме ки дар миёни онҳо мезистед.

⁸But now ye also put off all these; anger, wrath, malice, blasphemy, filthy communication out of your mouth.

⁸Аммо акнун шумо ҳамаи инҳоро: хашм, газаб, кина, бадгӯӣ ва алфози қабеҳи забонатонро тарк намоед;

⁹Lie not one to another, seeing that ye have put off the old man with his deeds;

⁹Ба якдигар дурӯғ нагӯед, дар ҳолате ки одами кӯҳнаро бо аъмоли вай аз худ дур кардаед

¹⁰And have put on the new man, which is renewed in knowledge after the image of him that created him:

¹⁰Ва одами навро дар бар кардаед, ки вай дар дониш ба шабоҳати Офаринандаи худ нав мешавад,

¹¹Where there is neither Greek nor Jew, circumcision nor uncircumcision, Barbarian, Scythian, bond nor free: but Christ is all, and in all.

¹¹Ки дар он ҷо на юнонӣ ҳаст, на яҳудй, на хатна, на номахтунӣ, на варварӣ, на скиф, на ғулом ва на озод, балки ҳама чиз ва дар ҳама чиз Масеҳ аст.

¹²Put on therefore, as the elect of God, holy and beloved, bowels of mercies, kindness, humbleness of mind, meekness, longsuffering;

¹²Пас, ҳамчун баргузидагони муқаддас ва маҳбуби Худо, марҳамат, меҳрубонӣ, хоксорӣ, фурӯтанй ва пурсабриро дар бар кунед,

¹³Forbearing one another, and forgiving one another, if any man have a quarrel against any: even as Christ forgave you, so also do ye.

¹³Ва ба ҳамдигар илтифот намуда, якдигарро афв кунед, агар касе аз дигаре ранҷида бошад: чӣ тавре ки Масеҳ шуморо омурзидааст, шумо низ ҳамин тавр кунед;

¹⁴And above all these things put on charity, which is the bond of perfectness.

¹⁴Ба замми ҳамаи ин шумо муҳаббатро дар бар кунед, ки он маҷмӯи камолот аст;

¹⁵And let the peace of God rule in your hearts, to the which also ye are called in one body; and be ye thankful.

¹⁵Бигзор дар дилҳои шумо осоиштагии Худо ҳукмфармо бошад, ки шумо ба он дар як Бадан даъват шудаед; ва шукргузор бошед.

¹⁶Let the word of Christ dwell in you richly in all wisdom; teaching and admonishing one another in psalms and hymns and spiritual songs, singing with grace in your hearts to the Lord.

¹⁶Бигзор каломи Масеҳ андаруни шумо ба фаровонӣ сокин шавад, ва якдигарро бо таронаҳои Забур, мадҳияҳо ва сурудҳои рӯҳонӣ таълим диҳед ва насиҳат кунед, ва бо файз дар дилҳои худ барои Худованд бисароед.

¹⁷And whatsoever ye do in word or deed, do all in the name of the Lord Jesus, giving thanks to God and the Father by him.

¹⁷Ва ҳар он чи бо сухан ё амал мекунед, ҳамаашро ба исми Исои Масеҳи Худованд ба ҷо оварда, ба василаи Ӯ Худои Падарро шукр гӯед.

¹⁸Wives, submit yourselves unto your own husbands, as it is fit in the Lord.

¹⁸Эй занон, ба шавҳарони худ итоат намоед, чунон ки дар Худованд муносиб аст.

¹⁹Husbands, love your wives, and be not bitter against them.

¹⁹Эй шавҳарон, занони худро дӯст доред ва ба онҳо сахтгир набошед.

²⁰Children, obey your parents in all things: for this is well pleasing unto the Lord.

²⁰Эй фарзандон, ба падарону модарони худ дар ҳар бобат итоат намоед, зеро ки ин писандидаи Худованд аст.

²¹Fathers, provoke not your children to anger, lest they be discouraged.

²¹Эй падарон, фарзандони худро ба хашм наоваред, ки мабодо онҳо маъюс шаванд.

²²Servants, obey in all things your masters according to the flesh; not with eyeservice, as menpleasers; but in singleness of heart, fearing God;

²²Эй ғуломон, ба оғоёне ки ба ҳасби ҷисм доред, дар ҳар бобат итоат намоед, на бо хизматгузории зоҳирӣ, ҳамчун одампарастон, балки бо соддадилй ва бо тарси Худо.

²³And whatsoever ye do, do it heartily, as to the Lord, and not unto men;

²³Ҳар он чи мекунед, аз ҷону дил ба ҷо оваред, мисли он ки барои Худованд бошад, на барои одамон,

²⁴Knowing that of the Lord ye shall receive the reward of the inheritance: for ye serve the Lord Christ.

²⁴Чун медонед, ки аз Худованд меросро мукофот хоҳед гирифт, зеро ки ба Масеҳи Худованд хизмат мекунед.

²⁵But he that doeth wrong shall receive for the wrong which he hath done: and there is no respect of persons.

²⁵Ҳар кӣ ноинсофона рафтор мекунад, мувофиқи ноинсофии худ подош ҳоҳад гирифт: Ӯ рӯйбинӣ надорад.