¹Paul, an apostle, (not of men, neither by man, but by Jesus Christ, and God the Father, who raised him from the dead;)

¹ПАВЛӮСИ ҳавворй, ки на аз ҷониби одамон ва на ба воситаи одамизод аст, балки ба василаи Исои Масеҳ ва Худои Падар, ки Ӯро аз мурдагон эҳьё кардааст,

²And all the brethren which are with me, unto the churches of Galatia:

²Ва ҳамаи бародароне ки бо ман мебошанд, ба калисоҳои Ғалотия:

³Grace be to you and peace from God the Father, and from our Lord Jesus Christ,

³Файз ва осоиштагӣ аз ҷониби Худои Падар ва Худованди мо Исои Масеҳ бар шумо бод,

⁴Who gave himself for our sins, that he might deliver us from this present evil world, according to the will of God and our Father:

⁴Ки Худро барои гуноҳҳои мо дод, то ки моро аз ин олами шарир, мувофиқи иродаи Худо, Падари мо, халос кунад,

⁵To whom be glory for ever and ever. Amen.

⁵Ки Ӯро то абад ҷалол бод, омин.

⁶I marvel that ye are so soon removed from him that called you into the grace of Christ unto another gospel:

⁶Тааҷҷуб менамоям, ки ин қадар зуд шумо аз Он ки шуморо ба файзи Масеҳ даъват намудааст, баргашта, ба башорати дигаре мегузаред,

⁷Which is not another; but there be some that trouble you, and would pervert the gospel of Christ.

⁷Ки он на дигарест, балки фақат баъзе касоне ҳастанд, ки шуморо ба изтироб меандозанд ва башорати Масеҳро таҳриф кардан мехоҳанд.

⁸But though we, or an angel from heaven, preach any other gospel unto you than that which we have preached unto you, let him be accursed.

⁸Лекин агар ҳатто мо ё фариштае аз осмон Инҷиле бар хилофи он чи мо ба шумо башорат додаем, ба шумо башорат диҳад, - малъун бод.

⁹As we said before, so say I now again, if any man preach any other gospel unto you than that ye have received, let him be accursed.

⁹Чунон ки мо пештар гуфта будем, ҳозир ҳам боз мегӯям: агар касе бар хилофи он чи қабул кардаед, ба шумо башорат диҳад, - малъун бод.

¹⁰For do I now persuade men, or God? or do I seek to please men? for if I yet pleased men, I should not be the servant of Christ.

¹⁰Оё ман алҳол назди одамон ҳусни таваҷҷӯҳ меҷӯям, ё назди Худо? Оё саъю кӯшиш менамоям дили одамонро ёбам? Агар ман ҳанӯз дили одамонро меёфтам, бандаи Масеҳ намебудам.

¹¹But I certify you, brethren, that the gospel which was preached of me is not after man.

¹¹Ба шумо, эй бародарон, эълон мекунам: Инҷиле ки ман башорат додаам, аз они одамизод нест;

¹²For I neither received it of man, neither was I taught it, but by the revelation of Jesus Christ.

¹²Зеро ки ман онро на аз одамизод қабул кардаам ва таълим гирифтаам, балки ба василаи ваҳйи Исои Масеҳ.

¹³For ye have heard of my conversation in time past in the Jews' religion, how that beyond measure I persecuted the church of God, and wasted it:

¹³Зеро шумо тарзи ҳаёти пештараи маро дар миёни яҳудиён шунидаед, ки ман Калисои Худоро аз ҳад зиёд таъқиб менамудам, ва онро несту нобуд мекардам,

¹⁴And profited in the Jews' religion above many my equals in mine own nation, being more exceedingly zealous of the traditions of my fathers.

¹⁴Ва дар дини яхудӣ дар авлодам назар ба бисьёр ҳамсолони худ бештар комьёб будам, дар ҳолате ки барои ривоятҳои падаронам ниҳоятдараҷа ғайрат мекардам.

¹⁵But when it pleased God, who separated me from my mother's womb, and called me by his grace,

¹⁵Аммо ҳангоме ки Худо, ки маро аз батни модарам баргузида, бо файзи Худ даъват кардааст, таваҷҷӯҳ намуд,

¹⁶To reveal his Son in me, that I might preach him among the heathen; immediately I conferred not with flesh and blood:

¹⁶Ки Писари Худро дар ман ошкор созад, то ки Ӯро дар миёни ҳалқҳо башорат диҳам, - ман он вақт бо ҷисм ва хун машварат накардам,

¹⁷Neither went I up to Jerusalem to them which were apostles before me; but I went into Arabia, and returned again unto Damascus.

¹⁷Ва ба Ерусалим назди онҳое ки пеш аз ман ҳавворӣ буданд, нарафтам, балки ба Арабистон равона шудам ва боз ба Димишқ баргаштам.

¹⁸Then after three years I went up to Jerusalem to see Peter, and abode with him fifteen days.

¹⁸Сонӣ, пас аз се сол, ба Ерусалим барои дидани Петрус рафтам ва понздаҳ рӯз назди ӯ истодам.

¹⁹But other of the apostles saw I none, save James the Lord's brother.

¹⁹Аз ҳаввориён, ғайр аз Яъқуби бародари Худованд, каси дигарро надидаам.

²⁰Now the things which I write unto you, behold, before God, I lie not.

²⁰Ва он чи ба шумо менависам, инак, ба ҳузури Худо, дурӯғ намегӯям.

²¹Afterwards I came into the regions of Syria and Cilicia;

²¹Пас аз он ман ба кишварҳои Сурия ва Қилиқия равона шудам.

²²And was unknown by face unto the churches of Judaea which were in Christ:

²²Аммо калисоҳои Масеҳ дар Яҳудо маро шаҳсан намешиноҳтанд,

²³But they had heard only, That he which persecuted us in times past now preacheth the faith which once he destroyed.

²³Балки фақат шунида буданд, ки ҳамон шаҳсе ки як вақте онҳоро таъқиб менамуд, ҳоло имонеро башорат медиҳад, ки иештар онро несту нобуд мекард, -

²⁴And they glorified God in me.

²⁴Ва Худоро ба ҳотири ман мадҳ мегуфтанд.