¹Judge not, that ye be not judged.

¹«ҲӮКМ накунед, то ки ҳукм карда нашавед;

²For with what judgment ye judge, ye shall be judged: and with what measure ye mete, it shall be measured to you again.

²«Зеро ба ҳар тариқ, ки ҳукм кунед, ба ҳамон тариқ шумо ҳукм карда хоҳед шуд; ва ба ҳар андоза, ки чен кунед, ба ҳамон андоза ба шумо чен карда ҳоҳад шуд.

³And why beholdest thou the mote that is in thy brother's eye, but considerest not the beam that is in thine own eye?

³«Ва чаро ту хасеро дар чашми бародари худ мебинӣ, вале чӯберо дар чашми худ дарнамеёбӣ?

⁴Or how wilt thou say to thy brother, Let me pull out the mote out of thine eye; and, behold, a beam is in thine own eye?

⁴«Ё чӣ тавр ба бародари худ мегӯӣ: "Иҷозат деҳ, ки ҳасро аз чашми ту дур кунам"; ва ҳол он ки чӯбе дар чашми туст?

⁵Thou hypocrite, first cast out the beam out of thine own eye; and then shalt thou see clearly to cast out the mote out of thy brother's eye.

⁵«Эй риёкор! Аввал чӯбро аз чашми худ дур кун, ва он гоҳ дуруст хоҳӣ дид, ки хасро аз чашми бародари худ дур кунӣ.

⁶Give not that which is holy unto the dogs, neither cast ye your pearls before swine, lest they trample them under their feet, and turn again and rend you.

⁶«Он чи муқаддас аст, ба сагон надиҳед ва марвориди худро пеши хукон наандозед, то ки онҳоро поймол накунанд ва баргашта, шуморо надаранд.

⁷Ask, and it shall be given you; seek, and ye shall find; knock, and it shall be opened unto you:

⁷«Биталабед, ба шумо дода хоҳад шуд; биҷӯед, ҳоҳед ёфт; дарро бикӯбед, он ба рӯятон кушода хоҳад шуд;

⁸For every one that asketh receiveth; and he that seeketh findeth; and to him that knocketh it shall be opened.

⁸«Зеро ҳар кӣ биталабад, мегирад, ва ҳар кӣ биҷӯяд, меёбад, ва ҳар кӣ дарро бикӯбад, он ба рӯяш кушода мешавад.

⁹Or what man is there of you, whom if his son ask bread, will he give him a stone?

⁹«Ва кадом одамест аз шумо, ки писараш аз ӯ нон биталабад, ва санге ба вай бидиҳад?

¹⁰Or if he ask a fish, will he give him a serpent?

¹⁰«Ё моҳие аз ӯ биталабад, ва море ба вай бидиҳад?

¹¹If ye then, being evil, know how to give good gifts unto your children, how much more shall your Father which is in heaven give good things to them that ask him?

¹¹«Пас, агар шумо, ки шарир ҳастед, ба фарзандони худ додани инъомҳои некро медонед, пас Падари шумо, ки дар осмон аст, ба онҳое ки аз Ӯ металабанд, чанд маротиба зиёдтар чизҳои нек ҳоҳад дод.

¹²Therefore all things whatsoever ye would that men should do to you, do ye even so to them: for this is the law and the prophets.

¹²«Пас, ҳар он чи мехоҳед, ки мардум ба шумо кунанд, шумо низ ба онҳо ҳамон тавр кунед; зеро ин аст Таврот ва суҳафи анбиё.

¹³Enter ye in at the strait gate: for wide is the gate, and broad is the way, that leadeth to destruction, and many there be which go in thereat:

¹³«Аз дари танг дароед; зеро фарох аст он дар ва васеъ аст он роҳе ки сӯи ҳалокат мебарад, ва онҳое ки ба он дохил мешаванд, бисьёранд;

¹⁴Because strait is the gate, and narrow is the way, which leadeth unto life, and few there be that find it.

¹⁴«Зеро танг аст он дар ва душвор аст он роҳе ки сӯи ҳаёт мебарад, ва ёбандагони он кам ҳастанд.

¹⁵Beware of false prophets, which come to you in sheep's clothing, but inwardly they are ravening wolves.

¹⁵«Аз анбиёи козиб ҳазар кунед, ки ба либоси меш назди шумо меоянд, лекин дар ботин гургони даррандаанд:

¹⁶Ye shall know them by their fruits. Do men gather grapes of thorns, or figs of thistles?

¹⁶Юнҳоро аз меваҳошон хоҳед шиноҳт. Оё аз буттаи олуча ангур ва аз мушхор анҷир мечинанд?

¹⁷Even so every good tree bringeth forth good fruit; but a corrupt tree bringeth forth evil fruit.

¹⁷«Ҳамчунин ҳар дарахти нек меваи нек меоварад, лекин ҳар дарахти бад меваи бад меоварад;

¹⁸A good tree cannot bring forth evil fruit, neither can a corrupt tree bring forth good fruit.

¹⁸«Наметавонад дарахти нек меваи бад оварад, ва дарахти бад - меваи нек.

¹⁹Every tree that bringeth not forth good fruit is hewn down, and cast into the fire.

¹⁹«Ҳар дарахте ки меваи нек намеоварад, бурида ва дар оташ андохта мешавад.

²⁰Wherefore by their fruits ye shall know them.

²⁰«Пас, онҳоро аз меваҳошон хоҳед шинохт.

²¹Not every one that saith unto me, Lord, Lord, shall enter into the kingdom of heaven; but he that doeth the will of my Father which is in heaven.

²¹«На ҳар касе ки ба Ман: "Худовандо! Худовандо!" мегӯяд, ба Малакути Осмон дохил хоҳад шуд, балки он касе ки иродаи Падари Маро, ки дар осмон аст, ба ҷо меоварад.

²²Many will say to me in that day, Lord, Lord, have we not prophesied in thy name? and in thy name have cast out devils? and in thy name done many wonderful works?

²²«Бисьёр касон дар он рӯз ба Ман хоҳанд гуфт: "Худовандо! Худовандо! Оё ба исми Ту нубувват накардем? Оё ба исми Ту девҳоро нарондем? Оё ба исми Ту мӯъҷизоТи зиёде нишон надодем?"

²³And then will I profess unto them, I never knew you: depart from me, ye that work iniquity.

²³«Он гоҳ дар ҷавоби онҳо хоҳам гуфт: "Ман ҳаргиз шуморо намешинохтам; аз Ман дур шавед, эй бадкорон!"

²⁴Therefore whosoever heareth these sayings of mine, and doeth them, I will liken him unto a wise man, which built his house upon a rock:

²⁴«Пас, ҳар кӣ ин суҳанони Маро бишнавад ва онҳоро ба ҷо оварад, ӯро ба марди оқиле монанд мекунам, ки хонаи худро бар санг бино кард;

²⁵And the rain descended, and the floods came, and the winds blew, and beat upon that house; and it fell not: for it was founded upon a rock.

²⁵«Ва борон борида, селобҳо равон шуд, ва бодҳо вазида, ба он хона фишор овард; лекин он фурӯ нарафт, чзшки бар санг бино шуда буд.

²⁶And every one that heareth these sayings of mine, and doeth them not, shall be likened unto a foolish man, which built his house upon the sand:

²⁶«Ва ҳар кӣ ин суханони Маро бшинавад ва онҳоро ба ҷо наоварад, ба марди нодоне монанд аст, ки ҳонаи худро бар рег бино кард;

²⁷And the rain descended, and the floods came, and the winds blew, and beat upon that house; and it fell: and great was the fall of it.

²⁷«Ва борон борида, селобҳо равон шуд, ва бодҳо вазида, ба он хона фишор овард; ва он хона фурӯ рафт, ва харобии он бузург буд».

²⁸And it came to pass, when Jesus had ended these sayings, the people were astonished at his doctrine:

²⁸Вақте ки Исо ин суханонро ба поён расонд, мардум аз таълими Ӯ дар ҳайрат монданд,

²⁹For he taught them as one having authority, and not as the scribes.

²⁹Зеро ки онҳоро ҳамчун соҳибқудрат таълим медод, на ҳамчун китобдонон ва фарисиен.