¹We then that are strong ought to bear the infirmities of the weak, and not to please ourselves.

¹ВА мо, ки тавоно ҳастем, бояд сустиҳои нотавононро бардорем ва толиби роҳати худ набошем:

²Let every one of us please his neighbour for his good to edification.

²Ҳар яке аз мо бигзор толиби роҳати ёри худ бошад дар он чи бар нафъи вай ва барои тақвияти вай аст.

³For even Christ pleased not himself; but, as it is written, The reproaches of them that reproached thee fell on me.

³Зеро ки Масеҳ низ толиби роҳати Худ набуд, балки, чунон ки навишта шудааст: "Бадгӯиҳои бадгӯёни Ту бар Ман афтодааст".

⁴For whatsoever things were written aforetime were written for our learning, that we through patience and comfort of the scriptures might have hope.

⁴Зеро ҳар он чи иештар навишта шудааст, барои омӯхтани мо навишта шудааст, то ки мо аз Навиштаҳо сабр ва тасаллй пайдо карда, умедвор бошем.

⁵Now the God of patience and consolation grant you to be likeminded one toward another according to Christ Jesus:

⁵Ва Худои сабру тасаллӣ бигзор шуморо тақвият диҳад, ки бо ҳамдигар, мутобиқи Исои Масеҳ, ҳамфикр бошед,

⁶That ye may with one mind and one mouth glorify God, even the Father of our Lord Jesus Christ.

⁶То ки шумо якдилона, бо як забон Худо ва Падари Худованди мо Исои Масеҳро ҳамду сано гӯед.

⁷Wherefore receive ye one another, as Christ also received us to the glory of God.

⁷Пас, якдигарро қабул кунед, чунон ки Масеҳ низ шуморо барои ҷалоли Худо қабул кардааст.

⁸Now I say that Jesus Christ was a minister of the circumcision for the truth of God, to confirm the promises made unto the fathers:

⁸Зеро ман мегӯям, ки Исои Масеҳ, ба хотири ростии Худо, барои махтунон хизматгузор шуд, то ки ваъдаҳои ба падарон додашударо ба иҷро расонад,

⁹And that the Gentiles might glorify God for his mercy; as it is written, For this cause I will confess to thee among the Gentiles, and sing unto thy name.

⁹Ва барои он ки халқҳо Худоро ба ҳотири марҳамати Ӯ ҳамду сано гӯянд, чунон ки навишта шудааст: "Бинобар ин Туро дар миёни халқҳо ҳамду сано хоҳам гуфт ва исми Туро тараннум хоҳам кард".

¹⁰And again he saith, Rejoice, ye Gentiles, with his people.

¹⁰Ва боз гуфта шудааст: "Эй халқҳо, бо қавми Ӯ хушнӯд шавед".

¹¹And again, Praise the Lord, all ye Gentiles; and laud him, all ye people.

¹¹Ва боз: "Эй ҳамаи халқҳо, Худовандро ситоиш кунед ва, эй ҳамаи қавмҳо, Ӯро ҳамду сано гӯед".

¹²And again, Esaias saith, There shall be a root of Jesse, and he that shall rise to reign over the Gentiles; in him shall the Gentiles trust.

¹²Ишаъё низ мегуяд: "Решаи Йисой хоҳад омад, ва Ӯ барои мутеъ кардани халқҳо хоҳад бархост; халқҳо ба Ӯ умед хоҳанд баст".

¹³Now the God of hope fill you with all joy and peace in believing, that ye may abound in hope, through the power of the Holy Ghost.

¹³Пас, Худои умед бигзор шуморо дар имонатон аз ҳар гуна шодӣ ва сулҳу осоиштагӣ пур кунад, то ки бо қуввати Рӯҳулкудс умедатон афзун гардад.

¹⁴And I myself also am persuaded of you, my brethren, that ye also are full of goodness, filled with all knowledge, able also to admonish one another.

¹⁴Худи ман ҳам, эй бародарон, бар шумо эътимод дорам, ки шумо низ пур аз файз ва саршор аз ҳар гуна дониш мебощед ва якдигарро насиҳат карда метавонед.

¹⁵Nevertheless, brethren, I have written the more boldly unto you in some sort, as putting you in mind, because of the grace that is given to me of God,

¹⁵Лекин ман каме ҷуръат намуда, ба шумо баъзе чизҳоро гуё ки хотиррасон кардам, мувофиқи файзе ки Худо ба ман ато фармудааст,

¹⁶That I should be the minister of Jesus Christ to the Gentiles, ministering the gospel of God, that the offering up of the Gentiles might be acceptable, being sanctified by the Holy Ghost.

¹⁶Барои он ки дар ми&ни халқҳо хизматгузори Исои Масеҳ бошам ва каҳонати башорати Худоро ба ҷо оварам, то ки ҳадияи халқҳо аз Рӯҳулқудс муқаддас гардида, ба Худо мақбул афтад.

¹⁷I have therefore whereof I may glory through Jesus Christ in those things which pertain to God.

¹⁷Пас, ман метавонам дар Исои Масеҳ пеши Худо ифтихор намоям;

¹⁸For I will not dare to speak of any of those things which Christ hath not wrought by me, to make the Gentiles obedient, by word and deed,

¹⁸Зеро ҷуръат намекунам чизе бигӯям ҷуз он чи Масеҳ ба воситаи ман дар бобати мутеъ кардани халқҳо бо сухан ва амал,

¹⁹Through mighty signs and wonders, by the power of the Spirit of God; so that from Jerusalem, and round about unto Illyricum, I have fully preached the gospel of Christ.

¹⁹Бо қуввати аломоту мӯъҷизот, бо қуввати Рӯҳи Худо ба ҷо овардааст, ба тавре ки ман аз Ерусалим ва гирду атрофаш гирифта то Илурикӯн башорати Масеҳро интишор кардаам,

²⁰Yea, so have I strived to preach the gospel, not where Christ was named, lest I should build upon another man's foundation:

²⁰Дар айни ҳол ман саъю кӯшищ намудаам на дар он ҷойҳое ки исми Масеҳ машҳур аст, башорат бидиҳам, то ки бар таҳурсии дигарон бино накунам,

²¹But as it is written, To whom he was not spoken of, they shall see: and they that have not heard shall understand.

²¹Балки, чунон ки навишта шудааст: "Онҳое ки хабари Ӯро наёфтаанд, хоҳанд дид, ва онҳое ки нашунидаанд, хоҳанд фаҳмид".

²²For which cause also I have been much hindered from coming to you.

²²Ҳамин чиз буд, ки дафъаи бисьер ба омадани ман назди шумо монеъ шуд.

²³But now having no more place in these parts, and having a great desire these many years to come unto you;

²³Лекин алҳол, ки маро дар ин кишварҳо дигар коре нест, ва чандин сол боз орзумандам, ки назди шумо биёям,

²⁴Whensoever I take my journey into Spain, I will come to you: for I trust to see you in my journey, and to be brought on my way thitherward by you, if first I be somewhat filled with your company.

²⁴Ҳамин ки ба сафари Испония биравам, назди шумо хоҳам омад. Зеро умедворам, ки ҳангоми гузашта рафтанам бо шумо мулоқот кунам, ва шумо маро, баъд аз он ки аз дидоратон андаке сер шавам, ба он ҷо гусел намоед.

²⁵But now I go unto Jerusalem to minister unto the saints.

²⁵Аммо ҳоло ман ба Ерусалим меравам, то ки ба муқаддасон хизмат кунам;

²⁶For it hath pleased them of Macedonia and Achaia to make a certain contribution for the poor saints which are at Jerusalem.

²⁶Зеро ки аҳли Мақдуния ва Оҳоия салоҳ донистанд, ки хайроте барои камбағалони муқаддасони Ерусалим фиристанд.

²⁷It hath pleased them verily; and their debtors they are. For if the Gentiles have been made partakers of their spiritual things, their duty is also to minister unto them in carnal things.

²⁷Инро салоҳ донистанд, вале нисбат ба онҳо ӯҳдадор ҳам ҳастанд; зеро, модоме ки халқҳо ба онҳо аз ҷиҳати рӯҳонй шарик шудаанд, бояд ба онҳо аз ҷиҳати маишатй низ хизмат кунанд.

²⁸When therefore I have performed this, and have sealed to them this fruit, I will come by you into Spain.

²⁸Пас, ин корро анҷом дода ва ин маблағро ба дасти онҳо супурда, ман бо роҳи кишвари шумо ба Испония хоҳам рафт,

²⁹And I am sure that, when I come unto you, I shall come in the fulness of the blessing of the gospel of Christ.

²⁹Ва яқин дорам, ки ҳар гоҳ назди шумо биёям, бо баракати пурраи башорати Масеҳ хоҳам омад.

³⁰Now I beseech you, brethren, for the Lord Jesus Christ's sake, and for the love of the Spirit, that ye strive together with me in your prayers to God for me;

³⁰Пас, эй бародарон, ба хотири Худованди мо Исои Масеҳ ва ба хотири муҳаббати Рӯҳ аз шумо илтимос дорам, ки ҳамроҳи ман дар дуоҳои худ барои ман назди Худо ҷидду ҷаҳд намоед,

³¹That I may be delivered from them that do not believe in Judaea; and that my service which I have for Jerusalem may be accepted of the saints;

³¹То ки аз беимонони Яҳудо раҳо шавам, ва хизмати ман дар Ерусалим мақбули муқаддасон афтад,

³²That I may come unto you with joy by the will of God, and may with you be refreshed.

³²Ва ман, бо хости Худо, бо шодмонӣ назди шумо биеям ва бо шумо ором ёбам.

³³Now the God of peace be with you all. Amen.

³³Ва Худои сулҳу осоиштагй бо ҳамаи шумоён бод. Омин.