¹Therefore being justified by faith, we have peace with God through our Lord Jesus Christ:

¹ПАС, мо бо имон сафед шуда, бо Худо ба воситаи Худованди мо Исои Масеҳ сулҳу осоиштагӣ дорем,

²By whom also we have access by faith into this grace wherein we stand, and rejoice in hope of the glory of God.

²Ки ба воситаи Ӯ мо бо имон сӯи ин файзе роҳ ёфтаем, ки дар он истодаем ва бо умеди ҷалоли Худо меболем.

³And not only so, but we glory in tribulations also: knowing that tribulation worketh patience;

³Ва на фақат бо ин, балки бо мусибатҳо низ меболем, зеро медонем, ки мусибат сабрро ба вуҷуд меоварад,

⁴And patience, experience; and experience, hope:

⁴Ва сабр - ботаҷрибагиро, ва ботаҷрибагй - умедро,

⁵And hope maketh not ashamed; because the love of God is shed abroad in our hearts by the Holy Ghost which is given unto us.

⁵Ва умед шарманда намекунад, чунки муҳаббати Худо дар дилҳои мо ба воситаи Рӯҳулқудс, ки ба мо ато нгуд, ҷорй шудааст.

⁶For when we were yet without strength, in due time Christ died for the ungodly.

⁶Зеро ки Масеҳ, хднгоме ки мо ҳанӯз суст будем, дар вакти муқарраршуда барои осиён мурд.

⁷For scarcely for a righteous man will one die: yet peradventure for a good man some would even dare to die.

⁷Зеро гумон намеравад, ки касе барои одиле бимирад, вале эҳтимол дорад, ки барои ягон некӯкоре касе ба мурдан ҷуръат кунад.

⁸But God commendeth his love toward us, in that, while we were yet sinners, Christ died for us.

⁸Лекин Худо муҳаббати Худро нисбат ба мо бо ҳамин исбот мекунад, ки ҳангоме ки ҳанӯз гуноҳкор будем, Масеҳ барои мо мурд.

⁹Much more then, being now justified by his blood, we shall be saved from wrath through him.

⁹Пас, алалхусус алҳол, ки бо Хуни Ӯ сафед шудаем, ба воситаи Ӯ аз ғазаб наҷот хоҳем ёфт.

¹⁰For if, when we were enemies, we were reconciled to God by the death of his Son, much more, being reconciled, we shall be saved by his life.

¹⁰Зеро ки агар бо Худо, ҳангоми душман будани худ, ба воситаи мамоти Писари Ӯ мусолиҳа карда бошем, - пас, алалҳусус баъд аз мусолиҳа кардан, мо ба воситаи ҳаёти Ӯ наҷот хоҳем ёфт;

¹¹And not only so, but we also joy in God through our Lord Jesus Christ, by whom we have now received the atonement.

¹¹Ва на фақат ин, балки низ бо Худо ба воситаи Худованди мо Исои Масеҳ меболем, ки ба василаи Ӯ алҳол мусолиҳа ба даст овардаем.

¹²Wherefore, as by one man sin entered into the world, and death by sin; and so death passed upon all men, for that all have sinned:

¹²Пас, чунон ки ба воситаи як одам гуноҳ ба ҷаҳон дохил шуд ва бо гуноҳ мамот омад, ончунон низ ба ҳамаи одамон гузашт, чунки ҳама гуноҳ карданд.

¹³(For until the law sin was in the world: but sin is not imputed when there is no law.

¹³Зеро ки пеш аз шариат ҳам гуноҳ дар ҷаҳон буд, Лекин вақте ки шариат нест, гуноҳ ҳисоб карда намешавад.

¹⁴Nevertheless death reigned from Adam to Moses, even over them that had not sinned after the similitude of Adam's transgression, who is the figure of him that was to come.

¹⁴Бо ин ҳама, аз Одам то Мусо мамот бар онҳое низ ҳукмрон буд, ки гуноҳе ба монанди гуноҳи Одам накарда буданд, ки ӯ тимсоли Шахси оянда аст.

¹⁵But not as the offence, so also is the free gift. For if through the offence of one many be dead, much more the grace of God, and the gift by grace, which is by one man, Jesus Christ, hath abounded unto many.

¹⁵Лекин бахшоиши файз наончунон аст, кигуноҳбошад. Зеро ки агар бо гуноҳи як кас бисьёр касон гирифтори мамот шуда бошанд, пас, алалхусус файзи Худо ва бахшоиши он барои бисьёр касон ба василаи файзи як одам, яъне Исои Масеҳ, фаровон мегардад.

¹⁶And not as it was by one that sinned, so is the gift: for the judgment was by one to condemnation, but the free gift is of many offences unto justification.

¹⁶Ва бахшоиш на ончунон аст, ки ба воситаи як гуноҳкор бошад; зеро ки доварӣ пас аз як гуноҳ сабаби маҳкумият мешавад, лекин бахшоиши файз пас аз гуноҳҳои бисьёр сафед мекунад.

¹⁷For if by one man's offence death reigned by one; much more they which receive abundance of grace and of the gift of righteousness shall reign in life by one, Jesus Christ.)

¹⁷Зеро ки агар бо гуноҳи як кас мамот ба воситаи ҳамин як кас ҳукмрон шуда бошад, - пас, алалхусус онҳое ки файзи фаровон ва бахшоищи адолатро қабул мекунанд, дар ҳаёт ба воситаи Исои Масеҳи ягона ҳумкрон хоҳанд шуд.

¹⁸Therefore as by the offence of one judgment came upon all men to condemnation; even so by the righteousness of one the free gift came upon all men unto justification of life.

¹⁸Бинобар ин, чунон ки ба воситаи гуноҳи як кас ҳамаи одамон маҳкум шуданд, ончунон ба воситаи адолати як кас ҳамаи одамон барои ҳаёт сафед шуданд.

¹⁹For as by one man's disobedience many were made sinners, so by the obedience of one shall many be made righteous.

¹⁹Зеро, чунон ки ба воситаи беитоатии як кас бисьёр касон гуноҳкор шуданд, ончунон ба воситаи итоати як кас бисьёр касон одил мешаванд.

²⁰Moreover the law entered, that the offence might abound. But where sin abounded, grace did much more abound:

²⁰Аммо шариат баъд ба майдон омад, то ки гуноҳ зиёд шавад; ва ҳангоме ки гуноҳ зиёд шуд, файз бағоят фаровон гардид,

²¹That as sin hath reigned unto death, even so might grace reign through righteousness unto eternal life by Jesus Christ our Lord.

²¹То ки, чунон ки гуноҳ ба воситаи мамот хукмрон шуд, ончунон файз ҳам ба воситаи адолат барои ҳаёти ҷовидонӣ ба василаи Худованди мо Исои Масеҳ ҳукмрон шавад.