¹Now a certain man was sick, named Lazarus, of Bethany, the town of Mary and her sister Martha.

¹Isang tao nga na may-sakit, si Lazaro na taga Betania, na nayon ni Maria at ni Marta na kaniyang kapatid.

²(It was that Mary which anointed the Lord with ointment, and wiped his feet with her hair, whose brother Lazarus was sick.)

²At ito'y yaong si Maria na nagpahid sa Panginoon ng unguento, at kinuskos ang kaniyang mga paa ng kaniyang mga buhok, na ang kaniyang kapatid na si Lazaro ay may-sakit.

³Therefore his sisters sent unto him, saying, Lord, behold, he whom thou lovest is sick.

³Nagpasugo nga sa kaniya ang mga kapatid na babae, na nagsasabi, Panginoon, narito, siya na iyong iniibig ay may-sakit.

⁴When Jesus heard that, he said, This sickness is not unto death, but for the glory of God, that the Son of God might be glorified thereby.

⁴Nguni't pagkarinig ni Jesus nito, ay sinabi niya, Ang sakit na ito'y hindi sa ikamamatay, kundi sa ikaluluwalhati ng Dios, upang ang Anak ng Dios ay luwalhatiin sa pamamagitan niyaon.

⁵Now Jesus loved Martha, and her sister, and Lazarus.

⁵Iniibig nga ni Jesus si Marta, at ang kaniyang kapatid na babae, at si Lazaro.

⁶When he had heard therefore that he was sick, he abode two days still in the same place where he was.

⁶Nang mabalitaan nga niya na siya'y may-sakit, siya'y tumahang dalawang araw nang panahong yaon sa dating kinaroroonan niya.

⁷Then after that saith he to his disciples, Let us go into Judaea again.

⁷Saka pagkatapos nito ay sinabi niya sa mga alagad, Tayo nang muli sa Judea.

⁸His disciples say unto him, Master, the Jews of late sought to stone thee; and goest thou thither again?

⁸Sinabi sa kaniya ng mga alagad, Rabi, ngayo'y pinagsisikapang batuhin ka ng mga Judio; at muli kang paroroon doon?

⁹Jesus answered, Are there not twelve hours in the day? If any man walk in the day, he stumbleth not, because he seeth the light of this world.

⁹Sumagot si Jesus, Hindi baga ang araw ay may labingdalawang oras? Kung ang isang tao'y lumalakad samantalang araw, ay hindi siya natitisod, sapagka't nakikita niya ang ilaw ng sanglibutang ito.

¹⁰But if a man walk in the night, he stumbleth, because there is no light in him.

¹⁰Nguni't ang isang taong lumalakad samantalang gabi, ay natitisod siya, sapagka't walang ilaw sa kaniya.

¹¹These things said he: and after that he saith unto them, Our friend Lazarus sleepeth; but I go, that I may awake him out of sleep.

¹¹Ang mga bagay na ito'y sinalita niya: at pagkatapos nito'y sinabi niya sa kanila, Si Lazaro na ating kaibigan ay natutulog; nguni't ako'y paroroon, upang gisingin ko siya sa pagkakatulog.

¹²Then said his disciples, Lord, if he sleep, he shall do well.

¹²Sinabi nga ng mga alagad sa kaniya, Panginoon, kung siya'y natutulog, ay siya'y gagaling.

¹³Howbeit Jesus spake of his death: but they thought that he had spoken of taking of rest in sleep.

¹³Sinalita nga ni Jesus ang tungkol sa kaniyang pagkamatay: datapuwa't sinapantaha nila na ang sinalita ay ang karaniwang pagtulog.

¹⁴Then said Jesus unto them plainly, Lazarus is dead.

¹⁴Nang magkagayon nga ay sinabi sa kanila ni Jesus ng malinaw, Si Lazaro ay patay.

¹⁵And I am glad for your sakes that I was not there, to the intent ye may believe; nevertheless let us go unto him.

¹⁵At ikinagagalak ko dahil sa inyo rin na ako'y wala roon, upang kayo'y magsipaniwala; gayon ma'y tayo na sa kaniya.

¹⁶Then said Thomas, which is called Didymus, unto his fellowdisciples, Let us also go, that we may die with him.

¹⁶Si Tomas nga, na tinatawag na Didimo, ay nagsabi sa mga kapuwa niya alagad, Tayo'y magsiparoon din naman, upang tayo'y mangamatay na kasama niya.

¹⁷Then when Jesus came, he found that he had lain in the grave four days already.

¹⁷Kaya't nang dumating si Jesus, ay naratnan niyang apat na araw na siya'y nalilibing.

¹⁸Now Bethany was nigh unto Jerusalem, about fifteen furlongs off:

¹⁸Ang Betania nga'y malapit sa Jerusalem, na may layong labing-limang estadio;

¹⁹And many of the Jews came to Martha and Mary, to comfort them concerning their brother.

¹⁹At marami sa mga Judio ang nangakaparoon na kay Marta at kay Maria, upang sila'y aliwin tungkol sa kanilang kapatid.

²⁰Then Martha, as soon as she heard that Jesus was coming, went and met him: but Mary sat still in the house.

²⁰Si Marta nga, nang marinig niyang si Jesus ay dumarating, ay yumaon at sumalubong sa kaniya: nguni't si Maria ay nanatiling nakaupo sa bahay.

²¹Then said Martha unto Jesus, Lord, if thou hadst been here, my brother had not died.

²¹Sinabi nga ni Marta kay Jesus, Panginoon, kung ikaw sana'y narito, disin ang kapatid ko ay hindi namatay.

²²But I know, that even now, whatsoever thou wilt ask of God, God will give it thee.

²²At ngayon man nama'y nalalaman ko na, anomang hingin mo sa Dios, ay ipagkakaloob sa iyo ng Dios.

²³Jesus saith unto her, Thy brother shall rise again.

²³Sinabi sa kaniya ni Jesus, Magbabangon uli ang iyong kapatid.

²⁴Martha saith unto him, I know that he shall rise again in the resurrection at the last day.

²⁴Si Marta ay nagsabi sa kaniya, Nalalaman ko na siya'y magbabangon uli sa pagkabuhay na maguli sa huling araw.

²⁵Jesus said unto her, I am the resurrection, and the life: he that believeth in me, though he were dead, yet shall he live:

²⁵Sinabi sa kaniya ni Jesus, Ako ang pagkabuhay na maguli, at ang kabuhayan: ang sumasampalataya sa akin, bagama't siya'y mamatay, gayon ma'y mabubuhay siya;

²⁶And whosoever liveth and believeth in me shall never die. Believest thou this?

²⁶At ang sinomang nabubuhay at sumasampalataya sa akin ay hindi mamamatay magpakailan man. Sinasampalatayanan mo baga ito?

²⁷She saith unto him, Yea, Lord: I believe that thou art the Christ, the Son of God, which should come into the world.

²⁷Sinabi niya sa kaniya, Oo, Panginoon: sumasampalataya ako na ikaw ang Cristo ang Anak ng Dios, sa makatuwid baga'y ang naparirito sa sanglibutan.

²⁸And when she had so said, she went her way, and called Mary her sister secretly, saying, The Master is come, and calleth for thee.

²⁸At nang masabi na niya ito, ay yumaon siya, at tinawag ng lihim si Maria na kapatid niya, na sinasabi, Ang Guro ay narito, at tinatawag ka.

²⁹As soon as she heard that, she arose quickly, and came unto him.

²⁹At siya, nang marinig niya ito, ay nagtindig na madali, at pumaroon sa kaniya.

³⁰Now Jesus was not yet come into the town, but was in that place where Martha met him.

³⁰(Hindi pa nga dumarating si Jesus sa nayon, kundi naroroon pa sa dakong kinasalubungan sa kaniya ni Marta.)

³¹The Jews then which were with her in the house, and comforted her, when they saw Mary, that she rose up hastily and went out, followed her, saying, She goeth unto the grave to weep there.

³¹Ang mga Judio nga na kaniyang mga kasama sa bahay, at nangagsisialiw sa kaniya, pagkakita nilang si Maria, na siya'y nagtindig na madali at lumabas, ay nagsisunod sa kaniya, na inaakalang paroroon siya sa libingan upang doo'y tumangis.

³²Then when Mary was come where Jesus was, and saw him, she fell down at his feet, saying unto him, Lord, if thou hadst been here, my brother had not died.

³²Si Maria nga, pagdating niya sa kinaroroonan ni Jesus, at pagkakita sa kaniya, ay nagpatirapa sa kaniyang paanan, na sinabi sa kaniya, Panginoon, kung ikaw sana'y narito, disin ay hindi namatay ang aking kapatid.

³³When Jesus therefore saw her weeping, and the Jews also weeping which came with her, he groaned in the spirit, and was troubled.

³³Nang makita nga ni Jesus na siya'y tumatangis, at gayon din ang mga Judiong nagsisitangis na kasama niyang dumating, ay nalagim siya sa espiritu, at nagulumihanan,

³⁴And said, Where have ye laid him? They said unto him, Lord, come and see.

³⁴At sinabi, Saan ninyo siya inilagay? Sinabi nila sa kaniya, Panginoon, halika at tingnan mo.

³⁵Jesus wept.

³⁵Tumangis si Jesus.

³⁶Then said the Jews, Behold how he loved him!

³⁶Sinabi nga ng mga Judio, Tingnan ninyo kung gaano ang pagibig niya sa kaniya!

³⁷And some of them said, Could not this man, which opened the eyes of the blind, have caused that even this man should not have died?

³⁷Datapuwa't ang ilan sa kanila'y nagsipagsabi, Hindi baga magagawa ng taong ito, na nagpadilat ng mga mata ng bulag, na ang taong ito naman ay huwag mamatay?

³⁸Jesus therefore again groaning in himself cometh to the grave. It was a cave, and a stone lay upon it.

³⁸Si Jesus nga sa muling pagkalagim sa kaniyang sarili ay naparoon sa libingan. Yaon nga'y isang yungib, at mayroong isang batong nakatakip sa ibabaw noon.

³⁹Jesus said, Take ye away the stone. Martha, the sister of him that was dead, saith unto him, Lord, by this time he stinketh: for he hath been dead four days.

³⁹Sinabi ni Jesus, Alisin ninyo ang bato. Si Marta, na kapatid niyaong namatay, ay nagsabi sa kaniya, Panginoon, sa ngayon ay nabubulok na ang bangkay sapagka't may apat na araw nang siya'y namamatay.

⁴⁰Jesus saith unto her, Said I not unto thee, that, if thou wouldest believe, thou shouldest see the glory of God?

⁴⁰Sinabi sa kaniya ni Jesus, Di baga sinabi ko sa iyo, na, kung ikaw ay sasampalataya, ay makikita mo ang kaluwalhatian ng Dios?

⁴¹Then they took away the stone from the place where the dead was laid. And Jesus lifted up his eyes, and said, Father, I thank thee that thou hast heard me.

⁴¹Kaya't inalis nila ang bato. At itiningin ni Jesus sa itaas ang kaniyang mga mata, at sinabi, Ama, nagpapasalamat ako sa iyo, na ako'y iyong dininig.

⁴²And I knew that thou hearest me always: but because of the people which stand by I said it, that they may believe that thou hast sent me.

⁴²At nalalaman ko na ako'y lagi mong dinirinig: nguni't ito'y sinabi ko dahil sa karamihang nasa palibot, upang sila'y magsisampalataya na ikaw ang nagsugo sa akin.

⁴³And when he thus had spoken, he cried with a loud voice, Lazarus, come forth.

⁴³At nang masabi niya ang gayon, ay sumigaw siya ng malakas na tinig, Lazaro, lumabas ka.

⁴⁴And he that was dead came forth, bound hand and foot with graveclothes: and his face was bound about with a napkin. Jesus saith unto them, Loose him, and let him go.

⁴⁴Siya na patay ay lumabas, na natatalian ang mga kamay at mga paa ng mga kayong panglibing; at ang kaniyang mukha ay nababalot ng isang panyo. Sinabi sa kanila ni Jesus, Siya'y inyong kalagan, at bayaan ninyo siyang yumaon.

⁴⁵Then many of the Jews which came to Mary, and had seen the things which Jesus did, believed on him.

⁴⁵Marami nga sa mga Judio ang nagsiparoon kay Maria at nangakakita ng ginawa niya, ay nagsisampalataya sa kaniya.

⁴⁶But some of them went their ways to the Pharisees, and told them what things Jesus had done.

⁴⁶Datapuwa't ang ilan sa kanila ay nagsiparoon sa mga Fariseo, at sinaysay sa kanila ang mga bagay na ginawa ni Jesus.

⁴⁷Then gathered the chief priests and the Pharisees a council, and said, What do we? for this man doeth many miracles.

⁴⁷Ang mga pangulong saserdote nga at ang mga Fariseo ay nangagpulong, at nagsipagsabi, Ano ang ginagawa natin? sapagka't ang taong ito'y gumagawa ng maraming tanda.

⁴⁸If we let him thus alone, all men will believe on him: and the Romans shall come and take away both our place and nation.

⁴⁸Kung siya'y ating pabayaang gayon, ang lahat ng mga tao ay magsisisampalataya sa kaniya: at magsisiparito ang mga Romano at pagkukunin ang ating kinaroroonan at gayon din naman ang ating bansa.

⁴⁹And one of them, named Caiaphas, being the high priest that same year, said unto them, Ye know nothing at all,

⁴⁹Nguni't ang isa sa kanila na si Caifas, na dakilang saserdote nang taong yaon, ay nagsabi sa kanila, Kayo'y walang nalalamang anoman.

⁵⁰Nor consider that it is expedient for us, that one man should die for the people, and that the whole nation perish not.

⁵⁰Ni inyong niwawari na sa inyo'y nararapat na ang isang tao ay mamatay dahil sa bayan, at hindi ang buong bansa ay mapahamak.

⁵¹And this spake he not of himself: but being high priest that year, he prophesied that Jesus should die for that nation;

⁵¹Ito nga'y sinabi niya na hindi sa kaniyang sarili: kundi palibhasa ay dakilang saserdote nang taong yaon, ay hinulaan niya na si Jesus ay dapat mamatay dahil sa bansa;

⁵²And not for that nation only, but that also he should gather together in one the children of God that were scattered abroad.

⁵²At hindi dahil sa bansa lamang, kundi upang matipon din naman niya sa isa ang mga anak ng Dios na nagsisipangalat.

⁵³Then from that day forth they took counsel together for to put him to death.

⁵³Kaya't mula nang araw na yaon ay pinagsanggunianan nilang ipapatay siya.

⁵⁴Jesus therefore walked no more openly among the Jews; but went thence unto a country near to the wilderness, into a city called Ephraim, and there continued with his disciples.

⁵⁴Si Jesus ay hindi na naglalakad ng hayag sa gitna ng mga Judio, kundi naparoon doon sa lupaing malapit sa ilang, sa isang bayan na tinatawag na Efraim; at siya'y nanahanan doong kasama ng mga alagad.

⁵⁵And the Jews' passover was nigh at hand: and many went out of the country up to Jerusalem before the passover, to purify themselves.

⁵⁵Ang paskua nga ng mga Judio ay malapit na: at maraming nagsiahon sa Jerusalem mula sa lupaing yaon bago magpaskua, upang magsipaglinis.

⁵⁶Then sought they for Jesus, and spake among themselves, as they stood in the temple, What think ye, that he will not come to the feast?

⁵⁶Pinaghahanap nga nila si Jesus, at pinaguusapan ng isa't isa, samantalang nangakatayo sila sa templo, Anong akala ninyo? Na hindi na kaya siya paririto sa pista?

⁵⁷Now both the chief priests and the Pharisees had given a commandment, that, if any man knew where he were, he should shew it, that they might take him.

⁵⁷Ang mga pangulong saserdote at ang mga Fariseo nga ay nangagutos, na, kung ang sinomang tao'y nakakaalam ng kung saan siya naroroon, ay dapat niyang ihayag, upang kanilang madakip siya.