¹I AM the man that hath seen affliction by the rod of his wrath.

¹Ako ang tao na nakakita ng pagdadalamhati sa pamalo ng iyong poot.

²He hath led me, and brought me into darkness, but not into light.

²Ako'y kaniyang pinatnubayan at pinalakad sa kadiliman, at hindi sa liwanag.

³Surely against me is he turned; he turneth his hand against me all the day.

³Tunay na laban sa akin ay kaniyang iginagalaw ang kaniyang kamay na muli't muli buong araw.

⁴My flesh and my skin hath he made old; he hath broken my bones.

⁴Ang aking laman at aking balat ay pinatanda niya; kaniyang binali ang aking mga buto.

⁵He hath builded against me, and compassed me with gall and travail.

⁵Ako'y kinalaban niya, at kinulong ako ng hirap at pagdaramdam.

⁶He hath set me in dark places, as they that be dead of old.

⁶Kaniyang pinatahan ako sa mga madilim na dako, gaya ng nangamatay nang malaon.

⁷He hath hedged me about, that I cannot get out: he hath made my chain heavy.

⁷Kaniyang binakuran ako na anopa't ako'y hindi makalabas; kaniyang pinabigat ang aking tanikala.

⁸Also when I cry and shout, he shutteth out my prayer.

⁸Oo, pagka ako'y dumadaing, at humihinging tulong, kaniyang pinagsasarhan ang aking daing.

⁹He hath inclosed my ways with hewn stone, he hath made my paths crooked.

⁹Kaniyang binakuran ang aking mga daan ng tinabas na bato, kaniyang iniliko ang aking mga landas.

¹⁰He was unto me as a bear lying in wait, and as a lion in secret places.

¹⁰Siya'y parang oso na nagaabang sa akin, parang leon sa mga kubling dako.

¹¹He hath turned aside my ways, and pulled me in pieces: he hath made me desolate.

¹¹Kaniyang iniligaw ang aking mga lakad, at ako'y pinagwaraywaray niya; kaniyang ipinahamak ako;

¹²He hath bent his bow, and set me as a mark for the arrow.

¹²Kaniyang iniakma ang kaniyang busog, at ginawa akong pinaka tanda sa pana.

¹³He hath caused the arrows of his quiver to enter into my reins.

¹³Ang mga pana ng kaniyang lalagyan ng pana ay kaniyang isinasaksak sa aking mga bato ng katawan.

¹⁴I was a derision to all my people; and their song all the day.

¹⁴Ako'y naging kakutyaan sa aking buong bayan, at kanilang awit buong araw.

¹⁵He hath filled me with bitterness, he hath made me drunken with wormwood.

¹⁵Kaniyang pinuspos ako ng kapanglawan, kaniyang sinuya ako ng ajenjo.

¹⁶He hath also broken my teeth with gravel stones, he hath covered me with ashes.

¹⁶Kaniya namang biningot ang aking mga ngipin ng mga maliliit na grava; kaniyang tinabunan ako ng mga abo.

¹⁷And thou hast removed my soul far off from peace: I forgat prosperity.

¹⁷At iyong inilayo ang aking kaluluwa sa kapayapaan; ako'y nakalimot ng kaginhawahan.

¹⁸And I said, My strength and my hope is perished from the LORD:

¹⁸At aking sinabi, Ang lakas ko'y nawala, at ang aking pagasa sa Panginoon.

¹⁹Remembering mine affliction and my misery, the wormwood and the gall.

¹⁹Alalahanin mo ang aking pagdadalamhati at ang aking karalitaan, ang ajenjo at ng apdo.

²⁰My soul hath them still in remembrance, and is humbled in me.

²⁰Ang kaluluwa ko'y naaalaala pa nila, at napangumbaba sa loob ko.

²¹This I recall to my mind, therefore have I hope.

²¹Ito ang ginugunita ko sa aking pagiisip; kaya't may pagasa ako.

²²It is of the LORD's mercies that we are not consumed, because his compassions fail not.

²²Sa mga kaawaan nga ng Panginoon ay hindi tayo nalipol, sapagka't ang kaniyang mga habag ay hindi nauubos.

²³They are new every morning: great is thy faithfulness.

²³Ang mga yao'y bago tuwing umaga, dakila ang inyong pagtatapat.

²⁴The LORD is my portion, saith my soul; therefore will I hope in him.

²⁴Ang Panginoon ay aking bahagi, sabi ng aking kaluluwa; kaya't ako'y aasa sa kaniya.

²⁵The LORD is good unto them that wait for him, to the soul that seeketh him.

²⁵Ang Panginoon ay mabuti sa kanila na nangaghihintay sa kaniya, sa kaluluwa na humahanap sa kaniya.

²⁶It is good that a man should both hope and quietly wait for the salvation of the LORD.

²⁶Mabuti nga na ang tao ay umasa at maghintay na tahimik sa pagliligtas ng Panginoon.

²⁷It is good for a man that he bear the yoke of his youth.

²⁷Mabuti nga sa tao na magpasan ng pamatok sa kaniyang kabataan.

²⁸He sitteth alone and keepeth silence, because he hath borne it upon him.

²⁸Maupo siyang magisa at tumahimik, sapagka't kaniyang iniatang sa kaniya.

²⁹He putteth his mouth in the dust; if so be there may be hope.

²⁹Sumubsob siya sa alabok, kung gayo'y magkakaroon siya ng pagasa.

³⁰He giveth his cheek to him that smiteth him: he is filled full with reproach.

³⁰Ibigay niya ang kaniyang pisngi sa sumasakit sa kaniya; mapuspos siya ng kadustaan.

³¹For the LORD will not cast off for ever:

³¹Sapagka't ang Panginoon ay hindi magtatakuwil magpakailan man.

³²But though he cause grief, yet will he have compassion according to the multitude of his mercies.

³²Sapagka't bagaman siya'y nagpapapanglaw, gayon ma'y magpapakita siya ng habag ayon sa kasaganaan ng kaniyang mga kaawaan.

³³For he doth not afflict willingly nor grieve the children of men.

³³Sapagka't siya'y hindi kusang dumadalamhati, o nagpapapanglaw man sa mga anak ng mga tao.

³⁴To crush under his feet all the prisoners of the earth.

³⁴Na yapakan sa ilalim ng paa ang lahat ng bihag sa lupa.

³⁵To turn aside the right of a man before the face of the most High,

³⁵Na iliko ang matuwid ng tao sa harap ng mukha ng Kataastaasan,

³⁶To subvert a man in his cause, the LORD approveth not.

³⁶Na iligaw ang tao sa kaniyang usap, hindi kinalulugdan ng Panginoon.

³⁷Who is he that saith, and it cometh to pass, when the Lord commandeth it not?

³⁷Sino siya na nagsasabi, at nangyayari, kung hindi iniuutos ng Panginoon?

³⁸Out of the mouth of the most High proceedeth not evil and good?

³⁸Hindi baga sa bibig ng Kataastaasan nanggagaling ang masama't mabuti?

³⁹Wherefore doth a living man complain, a man for the punishment of his sins?

³⁹Bakit dumadaing ang taong may buhay, ang tao dahil sa parusa sa kaniyang mga kasalanan?

⁴⁰Let us search and try our ways, and turn again to the LORD.

⁴⁰Ating usisain at suriin ang ating mga lakad, at manumbalik sa Panginoon.

⁴¹Let us lift up our heart with our hands unto God in the heavens.

⁴¹Igawad natin ang ating puso sangpu ng ating mga kamay sa Dios sa langit.

⁴²We have transgressed and have rebelled: thou hast not pardoned.

⁴²Kami ay sumalangsang at nanghimagsik; ikaw ay hindi nagpatawad.

⁴³Thou hast covered with anger, and persecuted us: thou hast slain, thou hast not pitied.

⁴³Tinakpan mo ang iyong sarili ng galit at hinabol mo kami; ikaw ay pumatay, ikaw ay hindi naawa.

⁴⁴Thou hast covered thyself with a cloud, that our prayer should not pass through.

⁴⁴Tinakpan mo ang iyong sarili ng alapaap, na anopa't hindi makadaan ang anomang panalangin.

⁴⁵Thou hast made us as the offscouring and refuse in the midst of the people.

⁴⁵Iyong ginawa kaming parang tapon at dumi sa gitna ng mga bayan.

⁴⁶All our enemies have opened their mouths against us.

⁴⁶Ibinukang maluwang ng lahat naming kaaway ang kanilang bibig laban sa amin.

⁴⁷Fear and a snare is come upon us, desolation and destruction.

⁴⁷Takot at ang hukay ay dumating sa amin, ang pagkasira at pagkagiba.

⁴⁸Mine eye runneth down with rivers of water for the destruction of the daughter of my people.

⁴⁸Ang mata ko'y dumadaloy ng mga ilog ng tubig, dahil sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan.

⁴⁹Mine eye trickleth down, and ceaseth not, without any intermission.

⁴⁹Ang mata ko'y dinadaluyan at hindi naglilikat, na walang pagitan.

⁵⁰Till the LORD look down, and behold from heaven.

⁵⁰Hanggang sa ang Panginoon ay tumungo, at tumingin mula sa langit.

⁵¹Mine eye affecteth mine heart because of all the daughters of my city.

⁵¹Kinikilos ng aking mata ang aking kaluluwa, dahil sa lahat na anak na babae ng aking bayan.

⁵²Mine enemies chased me sore, like a bird, without cause.

⁵²Lubha nila akong hinahabol na parang ibon, na mga kaaway kong walang kadahilanan.

⁵³They have cut off my life in the dungeon, and cast a stone upon me.

⁵³Kanilang pinaikli ang aking buhay sa bilangguan at hinagis ako ng bato.

⁵⁴Waters flowed over mine head; then I said, I am cut off.

⁵⁴Tubig ay nagsisihuho sa aking ulo; aking sinabi, Ako'y nahiwalay.

⁵⁵I called upon thy name, O LORD, out of the low dungeon.

⁵⁵Ako'y tumawag sa iyong pangalan, Oh Panginoon, mula sa kababababaang hukay.

⁵⁶Thou hast heard my voice: hide not thine ear at my breathing, at my cry.

⁵⁶Iyong dininig ang aking tinig; huwag mong ikubli ang iyong pakinig sa aking hingal, sa aking daing.

⁵⁷Thou drewest near in the day that I called upon thee: thou saidst, Fear not.

⁵⁷Ikaw ay lumapit sa araw na ako'y tumawag sa iyo; iyong sinabi, Huwag kang matakot.

⁵⁸O LORD, thou hast pleaded the causes of my soul; thou hast redeemed my life.

⁵⁸Oh Panginoon, iyong ipinagsanggalang ang mga usap ng aking kaluluwa; iyong tinubos ang aking buhay.

⁵⁹O LORD, thou hast seen my wrong: judge thou my cause.

⁵⁹Oh Panginoon, iyong nakita ang aking pagkakamali; hatulan mo ang aking usap.

⁶⁰Thou hast seen all their vengeance and all their imaginations against me.

⁶⁰Iyong nakita ang lahat nilang panghihiganti, at ang lahat nilang pasiya laban sa akin.

⁶¹Thou hast heard their reproach, O LORD, and all their imaginations against me;

⁶¹Iyong narinig ang kanilang pagduwahagi, Oh Panginoon, at lahat nilang pasiya laban sa akin,

⁶²The lips of those that rose up against me, and their device against me all the day.

⁶²Ang mga labi ng nagsisibangon laban sa akin, at ang kanilang pasiya laban sa akin buong araw.

⁶³Behold their sitting down, and their rising up; I am their musick.

⁶³Masdan mo ang kanilang pagupo, at ang kanilang pagtayo; ako ang kanilang awit.

⁶⁴Render unto them a recompence, O LORD, according to the work of their hands.

⁶⁴Ikaw ay magbibigay sa kanila ng kagantihan, Oh Panginoon, ayon sa gawa ng kanilang mga kamay.

⁶⁵Give them sorrow of heart, thy curse unto them.

⁶⁵Iyong papagmamatigasin ang kanilang puso, ang iyong sumpa sa kanila.

⁶⁶Persecute and destroy them in anger from under the heavens of the LORD.

⁶⁶Iyong hahabulin sila sa galit, at iyong lilipulin sila mula sa silong ng langit ng Panginoon.