¹And Job addeth to lift up his simile, and saith: —

¹Ug si Job migamit pag-usab sa iyang sambingay, ug miingon:

²Who doth make me as [in] months past, As [in] the days of God`s preserving me?

²Oh, nga maingon unta ako niadtong unang mga bulan, Niadtong unang mga adlaw sa diha nga ang Dios nagbantay pa kanako;

³In His causing His lamp to shine on my head, By His light I walk [through] darkness.

³Sa diha nga ang iyang suga nagdan-ag sa ibabaw sa akong ulo, Ug pinaagi sa iyang kahayag gilatas ko ang kangitngit;

⁴As I have been in days of my maturity, And the counsel of God upon my tent.

⁴Ingon sa akong pagkamauswagon sa akong mga adlaw, Sa diha nga ang pakig-abyan sa Dios nagpuyo pa sa sulod sa akong balong-balong;

⁵When yet the Mighty One [is] with me. Round about me — my young ones,

⁵Sa diha nga ang Makagagahum kauban pa kanako, Ug ang akong mga anak kanako nagalibut;

⁶When washing my goings with butter, And the firm rock [is] with me rivulets of oil.

⁶Sa diha nga ang akong mga lakang ginahugasan sa mantequilla, Ug ang bato nagapaagay-ay kanako ug mga sapa nga lana!

⁷When I go out to the gate by the city, In a broad place I prepare my seat.

⁷Sa miadto ako sa ganghaan ngadto sa ciudad, Sa giandam ko ang akong lingkoranan diha sa dalan,

⁸Seen me have youths, and they, been hidden, And the aged have risen — they stood up.

⁸Ang mga batan-on nakakita kanako ug nanagtago sa ilang kaugalingon, Ug ang mga tigulang nanindog ug wala manglihok;

⁹Princes have kept in words, And a hand they place on their mouth.

⁹Ang mga principe nanagpugong sa pagsulusulti, Ug gidapion ang ilang mga kamot sa ilang baba;

¹⁰The voice of leaders hath been hidden, And their tongue to the palate hath cleaved.

¹⁰Ang tingog sa mga tawong halangdon gipahilum, Ug ang ilang mga dila nanapot sa alingag-ngag sa ilang baba.

¹¹For the ear heard, and declareth me happy, And the eye hath seen, and testifieth [to] me.

¹¹Kay sa diha nga nakadungog kanako ang igdulungog, unya kana kanako nanalangin; Ug sa diha nga nakakita kanako ang mata, kana nagpamatuod kanako:

¹²For I deliver the afflicted who is crying, And the fatherless who hath no helper.

¹²Kay akong giluwas ang kabus nga nagtu-aw, Ang ilo usab nga kaniya walay makatabang.

¹³The blessing of the perishing cometh on me, And the heart of the widow I cause to sing.

¹³Ang panalangin niadtong haduol sa kamatayon midangat kanako; Ug ang kasingkasing sa babaye nga balo gipaawit ko sa kalipay.

¹⁴Righteousness I have put on, and it clotheth me, As a robe and a diadem my justice.

¹⁴Gisul-ob ko ang pagkamatarung, ug kana nahimo nga akong bisti: Ang akong justicia nahimutang ingon sa kupo ug purongpurong.

¹⁵Eyes I have been to the blind, And feet to the lame [am] I.

¹⁵Ako nahimong mga mata sa mga buta, Ug sa mga bakol ako nahimong mga tiil.

¹⁶A father I [am] to the needy, And the cause I have not known I search out.

¹⁶Ako nahimong amahan sa mga hangul: Ug ang katungod niadtong wala ko hiilhi akong gipangita.

¹⁷And I break the jaw-teeth of the perverse, And from his teeth I cast away prey.

¹⁷Ug gilumpag ko ang apapangig sa mga tawong dili matarung, Ug gilaksi ko ang tinukob diha sa iyang mga ngipon.

¹⁸And I say, `With my nest I expire, And as the sand I multiply days.`

¹⁸Unya ako miingon: Ako mamatay sa akong salag, Ug pagadaghanon ko ang akong mga adlaw ingon sa balas:

¹⁹My root is open unto the waters, And dew doth lodge on my branch.

¹⁹Ang akong gamot mikaylap ngadto sa katubigan, Ug ang yamog mipabilin sa ibabaw sa akong sanga sa tibook nga gabii:

²⁰My honour [is] fresh with me, And my bow in my hand is renewed.

²⁰Ang akong himaya nga ania kanako lunhaw, Ug ang akong pana nabag-o dinhi sa akong kamot.

²¹To me they have hearkened, Yea, they wait, and are silent for my counsel.

²¹Kanako ang mga tawo nanagpatalinghug ug nanagpaabut, Ug nanaghilum tungod sa akong tambag.

²²After my word they change not, And on them doth my speech drop,

²²Sa pagkatapus sa akong mga pulong sila wala na mousab pagsulti; Ug ang akong tambag nagatulo sa ibabaw nila.

²³And they wait as [for] rain for me, And their mouth they have opened wide [As] for the latter rain.

²³Ug ingon sa pagpaabut sa ulan ang ilang pagpaabut kanako; Ug gibuka nila ang ilang baba ingon sa nagahulat sa ulahing ulan.

²⁴I laugh unto them — they give no credence, And the light of my face cause not to fall.

²⁴Ug ako mipahiyum kanila sa diha nga sila walay pagsalig; Ug ang kahayag sa akong panagway wala nila isalikway.

²⁵I choose their way, and sit head, And I dwell as a king in a troop, When mourners he doth comfort.

²⁵Ako nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon sa usa ka pangulo, Ug mipuyo ingon sa usa ka hari sa kasundalohan, Ingon sa usa ka nagalipay niadtong mga masulob-on.