1I [am] the man [who] hath seen affliction By the rod of His wrath.
1Ako mao ang tawo nga nakakita sa kasakitan pinaagi sa barahan sa iyang kapungot.
2Me He hath led, and causeth to go [in] darkness, and without light.
2Iyang gitultolan ako ug gipalakat ako sa kangitngitan, ug wala sa kahayag.
3Surely against me He turneth back, He turneth His hand all the day.
3Sa pagkatinuod batok kanako iyang gipaatubang ang iyang kamot sa nakadaghan sa tibook nga adlaw.
4He hath worn out my flesh and my skin. He hath broken my bones.
4Ang akong unod ug ang akong panit yang gihimo nga tigulang; iyang gidugmok ang akong mga bukog.
5He hath built up against me, And setteth round poverty and weariness.
5Siya nagtukod batok kanako, ug gilibutan ako sa kapaitan ug kasakitan.
6In dark places He hath caused me to dwell, As the dead of old.
6Gipapuyo niya ako sa mangiub nga mga dapit, sama niadtong dugay na nga nangamatay.
7He hath hedged me about, and I go not out, He hath made heavy my fetter.
7Ako gialad niya, aron dili ako makagula; iyang gipabug-at ang akong talikala.
8Also when I call and cry out, He hath shut out my prayer.
8Oo, sa pagtiyabaw nako, ug sa pagtawag sa panabang, iyang gipugngan ang akong pag-ampo.
9He hath hedged my ways with hewn work, My paths He hath made crooked.
9Gialad niya sa mga bato nga sinapsapan ang akong mga alagianan; iyang gibaliko ang akong mga dalan.
10A bear lying in wait He [is] to me, A lion in secret hiding-places.
10Alang kanako siya sama sa usa ka oso nga nagabanhig, ingon sa usa ka leon sa tago nga mga dapit.
11My ways He is turning aside, and He pulleth me in pieces, He hath made me a desolation.
11Iyang gipatipas ang akong mga alagianan, ug gikuniskunis niya ako; iyang gibuhat ako nga biniyaan.
12He hath trodden His bow, And setteth me up as a mark for an arrow.
12Iyang gibusog ang iyang pana, ug iyang gipahaluna ako ingon sa usa ka ilig-onon alang sa pana.
13He hath caused to enter into my reins The sons of His quiver.
13Ang mga udyong sa iyang baslayan gipalagbas sa akong mga amimislon.
14I have been a derision to all my people, Their song all the day.
14Ako nahimong kataw-anan sa tibook ko nga katawohan, ug ilang alawiton sa tibook nga adlaw.
15He hath filled me with bitter things, He hath filled me [with] wormwood.
15Gitugob niya ako sa kapaitan, gihubog niya ako sa panyawan.
16And He breaketh with gravel my teeth, He hath covered me with ashes.
16Gidugmok usab niya ang akong mga ngipon sa mga magagmayng bato; gitabonan niya ako sa mga abo.
17And Thou castest off from peace my soul, I have forgotten prosperity.
17Ug imong gihinginlan ang akong kalag ngadto sa halayo gikan sa kalinaw; ako nalimot na sa kauswagan.
18And I say, Perished hath my strength and my hope from Jehovah.
18Ug ako miingon: Ang akong kusog nawagtang na, ug ang akong paglaum nahanaw gikan kang Jehova.
19Remember my affliction and my mourning, Wormwood and gall!
19Hinumduman mo ang akong kasakitan ug ang akong pagkaalaut, ang panyawan ug ang apdo.
20Remember well, and bow down doth my soul in me.
20Ang akong kalag nagahandum gihapon kanila, ug gipaubos sa sulod nako.
21This I turn to my heart — therefore I hope.
21Nahinumdum ako niini sa akong panumduman; busa ako may paglaum.
22The kindnesses of Jehovah! For we have not been consumed, For not ended have His mercies.
22Tungod sa mga mahigugmaongkalolot ni Jehova kita wala mangalaglag, kay ang iyang mga kalooy walay paghubas.
23New every morning, abundant [is] thy faithfulness.
23Sila ginabag-o sa matag-buntag; daku ang imong pagkamatinumanon.
24My portion [is] Jehovah, hath my soul said, Therefore I hope for Him.
24Si Jehova mao ang akong panulondon, nagaingon ang akong kalag; busa anaa kaniya ang akong paglaum.
25Good [is] Jehovah to those waiting for Him, To the soul [that] seeketh Him.
25Si Jehova maayo alang kanila nga nagapaabut kaniya, alang sa kalag nga nagapangita kaniya.
26Good! when one doth stay and stand still For the salvation of Jehovah.
26Maayo nga ang tawo magalaum ug magapaabut sa kahilum sa kaluwasan ni Jehova.
27Good for a man that he beareth a yoke in his youth.
27Maayo alang sa tawo nga pas-anon niya ang yugo sa iyang pagkabatan-on.
28He sitteth alone, and is silent, For He hath laid [it] upon him.
28Palingkora siya nga mag-inusara ug pahiluma, tungod kay kini iyang gipapas-an kaniya.
29He putteth in the dust his mouth, if so be there is hope.
29Ipabutang ang iyang baba sa abug, kong sa ingon niana aduna pay mapaabut.
30He giveth to his smiter the cheek, He is filled with reproach.
30Ipataon niya ang iyang aping kaniya nga nagasagpa; aron siya mapuno gayud sa pagsudya.
31For the Lord doth not cast off to the age.
31Kay ang Ginoo dili mosalikway sa walay katapusan.
32For though He afflicted, yet He hath pitied, According to the abundance of His kindness.
32Kay bisan siya nagpaguol, apan siya malooy sumala sa gidaghanon sa iyang mga mahigugmaong-kalolot.
33For He hath not afflicted with His heart, Nor doth He grieve the sons of men.
33Kay siya dili magasakit nga sa kinabubut-on, ni magapasubo sa mga anak sa tawo.
34To bruise under one`s feet any bound ones of earth,
34Ang pagdugmok sa ilalum sa iyang mga tiil sa tanan nga mga binilanggo sa yuta,
35To turn aside the judgment of a man, Over-against the face of the Most High,
35Ang pagtungina sa katungod sa usa ka tawo sa atubangan sa nawong sa Labing Hataas,
36To subvert a man in his cause, the Lord hath not approved.
36Ang pagbalit-ad sa usa ka tawo sa iyang katungod, dili uyonan ni Jehova.
37Who [is] this — he hath said, and it is, [And] the Lord hath not commanded [it]?
37Kinsa kadtong nagaingon, ug nahanabo man, sa diha nga wala magsugo ang Ginoo?
38From the mouth of the Most High Go not forth the evils and the good.
38Gikan sa baba sa Labing Hataas dili ba mogula ang dautan ug maayo?
39What — sigh habitually doth a living man, A man for his sin?
39Ngano man nga nagamahay ang usa ka buhi nga tawo, ang usa ka tawo tungod sa silot sa iyang mga sala?
40We search our ways, and investigate, And turn back unto Jehovah.
40Susihon ta ug sulayan ta ang atong mga dalan, ug mamalik kita ngadto kang Jehova.
41We lift up our heart on the hands unto God in the heavens.
41Bayawon ta ang atong kasingkasing uban ang atong mga kamot ngadto sa Dios sa kalangitan.
42We — we have transgressed and rebelled, Thou — Thou hast not forgiven.
42Kita nakalapas ug nakasukol: wala ka magpasaylo.
43Thou hast covered Thyself with anger, And dost pursue us; Thou hast slain — Thou hast not pitied.
43Nagatabon ka uban sa kasuko, ug nagalutos kanamo: nagapamatay ka, wala ka malooy.
44Thou hast covered Thyself with a cloud, So that prayer doth not pass through.
44Nagatabon ka sa imong kaugalingon sa usa ka panganod, aron walay pag-ampo nga makalahos kanimo .
45Offscouring and refuse Thou dost make us In the midst of the peoples.
45Gihimo mo kami nga sama sa nalug ug sagbut sa taliwala sa mga katawohan.
46Opened against us their mouth have all our enemies.
46Ang tanan namong mga kaaway nagpabuka pagdaku sa ilang mga baba batok kanamo.
47Fear and a snare hath been for us, Desolation and destruction.
47Ang kahadlok ug ang gahong mingdangat kanamo, ang kalumpagan ug ang pagkalaglag.
48Rivulets of water go down my eye, For the destruction of the daughter of my people.
48Ang akong mata nagapadaligdig ug mga sapa sa tubig, tungod sa pagkalaglag sa anak nga babaye sa akong katawohan.
49Mine eye is poured out, And doth not cease without intermission,
49Nagapaagay sa luha ang akong mata, ug walay paghunong, walay pagpahulay,
50Till Jehovah looketh and seeth from the heavens,
50Hangtud si Jehova motan-aw ug mosud-ong gikan sa langit.
51My eye affecteth my soul, Because of all the daughters of my city.
51Ang akong mata nakapasubo sa akong kalag, tungod sa tanang mga anak nga babaye sa akong ciudad.
52Hunted me sore as a bird have my enemies without cause.
52Gigukod ako nila sa hilabihan ingon sa usa ka langgam, sila nga mga kaaway ko sa walay hinungdan.
53They have cut off in a pit my life, And they cast a stone against me.
53Gibugto nila ang akong kinabuhi sulod sa bilanggoan, ug gisalibay ako ug bato.
54Flowed have waters over my head, I have said, I have been cut off.
54Ang mga tubig mibanlas ibabaw sa akong ulo; unya miingon ako: Namatay na ako.
55I called Thy name, O Jehovah, from the lower pit.
55Ako nagsangpit sa imong ngalan, Oh Jehova, gikan sa kinahiladman nga bilanggoan.
56My voice Thou hast heard, Hide not Thine ear at my breathing — at my cry.
56Gipatalinghugan mo ang akong tingog: ayaw pagtagoa ang imong igdulungog sa akong pagpangginhawa, sa akong pagtu-aw.
57Thou hast drawn near in the day I call Thee, Thou hast said, Fear not.
57Ikaw nagapaduol kanako sa adlaw nga ako nagsangpit kanimo; ikaw nag-ingon: Ayaw kahadlok.
58Thou hast pleaded, O Lord, the pleadings of my soul, Thou hast redeemed my life.
58Oh Ginoo, naglaban ka sa mga katungod sa akong kalag; gitubos mo ang akong kinabuhi.
59Thou hast seen, O Jehovah, my overthrow, Judge Thou my cause.
59Oh Jehova, nakakita ka sa akong sayup; hukman mo ang akong katungod.
60Thou hast seen all their vengeance, All their thoughts of me.
60Nakita mo ang tanan nilang mga pagpanimalus ug ang tanan nilang mga lalang batok kanako.
61Thou hast heard their reproach, O Jehovah, All their thoughts against me,
61Nadungog mo ang ilang pagsudya, Oh Jehova, ug ang tana nilang mga lalang batok kanako,
62The lips of my withstanders, Even their meditation against me all the day.
62Ang mga ngabil niadtong mingtindog batok kanako, ug ang ilang lalang batok kanako sa tibook nga adlaw.
63Their sitting down, and their rising up, Behold attentively, I [am] their song.
63Sud-onga ang ilang paglingkod, ug ang ilang pagtindog; 8 ako mao ang ilang alawiton.
64Thou returnest to them the deed, O Jehovah, According to the work of their hands.
64Magahatag ka kanila ug usa ka balus, Oh Jehova, sumala sa buhat sa ilang mga kamot.
65Thou givest to them a covered heart, Thy curse to them.
65Magahatag ka kanila ug katig-a sa kasingkasing, ang imong tunglo kanila.
66Thou pursuest in anger, and destroyest them, From under the heavens of Jehovah!
66Magalutos ka kanila sa kasuko, ug laglagon mo sila gikan sa ubos sa mga langit ni Jehova.