¹Remember, O Jehovah, what hath befallen us, Look attentively, and see our reproach.

¹Hinumdumi, Oh Jehova, kong unsay nahitabo kanamo: Sud-onga, ug tan-awa ang among kaulaw.

²Our inheritance hath been turned to strangers, Our houses to foreigners.

²Ang among kabilin nahulog ngadto sa mga dumuloong, Ang among mga balay ngadto sa mga lumalangyaw.

³Orphans we have been — without a father, our mothers [are] as widows.

³Kami mga ilo ug walay mga amahan; Ang among mga inahan nangahimong mga balo.

⁴Our water for money we have drunk, Our wood for a price doth come.

⁴Kami nag-inum sa among tubig nga binayloan sa salapi; Ang among kahoy ginabaligya na kanamo.

⁵For our neck we have been pursued, We have laboured — there hath been no rest for us.

⁵Ang mga maglulutos kanamo nagaungot sa among mga liog: Kami gikapuyan ug walay pahulay.

⁶[To] Egypt we have given a hand, [To] Asshur, to be satisfied with bread.

⁶Among gihatag ang kamot ngadto sa mga Egiptohanon, Ug sa mga Asiriahanon, aron tagbawon sa tinapay.

⁷Our fathers have sinned — they are not, We their iniquities have borne.

⁷Ang among mga amahan nanagpakasala, ug wala na; Ug among giantus ang ilang kasal-anan.

⁸Servants have ruled over us, A deliverer there is none from their hand.

⁸Ang mga sulogoon maoy nagahari kanamo: Walay makaluwas kanamo gikan sa ilang kamot.

⁹With our lives we bring in our bread, Because of the sword of the wilderness.

⁹Makuha namo ang among tinapay uban ang peligro sa among kinabuhi, Tungod sa espada didto sa kamingawan.

¹⁰Our skin as an oven hath been burning, Because of the raging of the famine.

¹⁰Ang among panit maitum sama sa usa ka hudno, Tungod sa makasunog nga kainit sa kagutmanan.

¹¹Wives in Zion they have humbled, Virgins — in cities of Judah.

¹¹Ginalugos nila ang mga babaye didto sa Sion, Ang mga ulay sa ciudad sa Juda.

¹²Princes by their hand have been hanged, The faces of elders have not been honoured.

¹²Ang mga principe ginabitay pinaagi sa ilang mga kamot: Ang mga nawong sa mga anciano wala tahura.

¹³Young men to grind they have taken, And youths with wood have stumbled.

¹³Ang mga batan-ong lalake maoy nanagpas-an sa galingan; Ug ang kabataan gipahiumod sa ilalum sa kahoy.

¹⁴The aged from the gate have ceased, Young men from their song.

¹⁴Ang mga anciano namiya sa pultahan, Ang mga batan-ong lalake namiya sa ilang honi.

¹⁵Ceased hath the joy of our heart, Turned to mourning hath been our dancing.

¹⁵Ang kalipay sa among kasingkasing mihunong na; Ang among sayaw nahimong pagminatay.

¹⁶Fallen hath the crown [from] our head, Wo [is] now to us, for we have sinned.

¹⁶Ang purongpurong nahulog gikan sa among ulo: Alaut kami kay kami nakasala man!

¹⁷For this hath our heart been sick, For these have our eyes been dim.

¹⁷Tungod niini ang among kasingkasing nagakaluya; Tungod niining mga butanga ang among mga mata lubog na.

¹⁸For the mount of Zion — that is desolate, Foxes have gone up on it.

¹⁸Tungod sa bukid sa Sion, nga mamingaw: Ang mga milo nagalakaw sa ibabaw niana.

¹⁹Thou, O Jehovah, to the age remainest, Thy throne to generation and generation.

¹⁹Ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ang imong trono nagapadayon gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.

²⁰Why for ever dost Thou forget us? Thou forsakest us for length of days!

²⁰Ngano man nga nalimot ka kanamo sa walay katapusan, Ug mibiya kanamo sa hataas kaayong panahon?

²¹Turn us back, O Jehovah, unto Thee, And we turn back, renew our days as of old.

²¹Pabalika kami nganha kanimo, Oh Jehova, ug kami mamalik; Bag-oha ang among mga adlaw ingon sa kanhing panahon.

²²For hast Thou utterly rejected us? Thou hast been wroth against us — exceedingly?

²²Apan giay-ran mo sa tuman kami; Ikaw naligutgut sa hilabihan batok kanamo.