1Give ye thanks to Jehovah — call ye in His name, Make known among the peoples His acts.
1Oh panaghatag kamo ug mga pasalamat kang Jehova, sangpita ang iyang ngalan; Imantala sa taliwala sa mga katawohan ang iyang mga buhat.
2Sing ye to Him — sing praise to Him, Meditate ye on all His wonders.
2Panag-awit kamo kaniya, panagawit ug mga pagdayeg kaniya; Managsulti kamo mahatungod sa iyang katingalahang mga buhat.
3Boast yourselves in His Holy Name, The heart of those seeking Jehovah rejoiceth.
3Managhimaya kamo sa iyang balaan nga ngalan: Papaglipaya ang kasingkasing niadtong mga nanagpangita kang Jehova.
4Seek ye Jehovah and His strength, Seek ye His face continually.
4Pangitaa ninyo si Jehova ug ang iyang kalig-on; Pangitaa ninyo sa gihapon ang iyang nawong.
5Remember His wonders that He did, His signs and the judgments of His mouth.
5Hinumdumi ang iyang katingalahang mga buhat nga iyang nahimo, Ang iyang mga kahibulongan, ug ang paghukom sa iyang baba,
6O seed of Abraham, His servant, O sons of Jacob, His chosen ones.
6Oh kamo nga kaliwat ni Abraham nga iyang alagad, Kamong mga anak ni Jacob, nga iyang mga pinili.
7He [is] Jehovah our God, In all the earth [are] His judgments.
7Siya mao si Jehova nga atong Dios: Sa tibook nga yuta anaa ang iyang mga paghukom.
8He hath remembered to the age His covenant, The word He commanded to a thousand generations,
8Siya nahinumdum sa iyang tugon sa walay katapusan, Ang pulong nga iyang gisugo sa usa ka libo ka mga kaliwatan,
9That He hath made with Abraham, And His oath to Isaac,
9Ang tugon nga iyang gihimo uban kang Abraham, Ug sa iyang panumpa ngadto kang Isaac,
10And doth establish it to Jacob for a statute, To Israel — a covenant age-during,
10Ug nagmatuod niini gihapon ngadto kang Jacob alang sa usa ka kabalaoran, Sa Israel alang sa usa ka tugon nga walay katapusan,
11Saying, `To thee I give the land of Canaan, The portion of your inheritance,`
11Nga nagaingon: Kanimo ihatag ko ang yuta sa Canaan, Ang bahin nga inyong panulondon;
12In their being few in number, But a few, and sojourners in it.
12Sa diyutay pa ang gidaghanon nila, Oo, diyutay gayud, ug sila mga dumuloong didto.
13And they go up and down, from nation unto nation, From a kingdom unto another people.
13Ug nanglangyaw sila gikan sa usa ka nasud ngadto sa usa ka nasud, Gikan sa usa ka gingharian ngadto sa usa ka katawohan.
14He hath not suffered any to oppress them And He reproveth for their sakes kings.
14Wala siya motugot nga may bisan kinsa nga magasakit kanila; Oo, gibadlong niya ang mga hari tungod kanila,
15`Strike not against Mine anointed, And to My prophets do not evil.`
15Nga nagaingon : Dili mo paghilabtan ang akong mga dinihog, Ug ayaw pagbuhata ang kadautan sa akong mga manalagna.
16And He calleth a famine on the land, The whole staff of bread He hath broken.
16Ug mitawag siya sa gutom sa ibabaw sa yuta; Iyang gidugmok ang tanang makaon nga tinapay.
17He hath sent before them a man, For a servant hath Joseph been sold.
17Nagpadala siya ug usa ka tawo sa pag-una kanila; Si Jose gibaligya sa pagkaulipon:
18They have afflicted with fetters his feet, Iron hath entered his soul,
18Gipasakitan nila ang iyang mga tiil sa mga sepo nga puthaw: Siya gibutang nila sa talikala nga puthaw,
19Till the time of the coming of His word The saying of Jehovah hath tried him.
19Hangtud sa panahon nga natuman ang iyang pulong, Ang pulong ni Jehova nagsulay kaniya.
20The king hath sent, and looseth him, The ruler of the peoples, and draweth him out.
20Ang hari nagpasugo, ug gibuhian siya; Bisan ang punoan sa mga katawohan, ug siya gibuhian.
21He hath made him lord of his house, And ruler over all his possessions.
21Gihimo siya nga ginoo sa iyang balay, Ug magbubuot sa tanan niyang bahandi;
22To bind his chiefs at his pleasure, And his elders he maketh wise.
22Aron sa paggapus sa iyang mga principe sumala sa iyang kabubut-on, Ug sa pagtudlo sa iyang mga tigulang ug kaalam.
23And Israel cometh in to Egypt, And Jacob hath sojourned in the land of Ham.
23Si Israel usab miadto ngadto sa Egipto Ug si Jacob mipuyo sa yuta sa Cham.
24And He maketh His people very fruitful, And maketh it mightier than its adversaries.
24Ug iyang gipadaghan ang iyang katawohan sa hilabihan gayud, Ug gihimo silang labi pang makusganon kay sa ilang mga kabatok.
25He turned their heart to hate His people, To conspire against His servants.
25Iyang giliso ang kasingkasing nila aron managdumot sila sa iyang katawohan, Aron sa paglimbong sa iyang mga alagad.
26He hath sent Moses His servant, Aaron whom He had fixed on.
26Iyang gisugo si Moises nga iyang alagad, Ug si Aaron nga iyang gipili.
27They have set among them the matters of His signs, And wonders in the land of Ham.
27Gipadayag nila ang iyang mga ilhanan sa taliwala nila, Ug mga katingalahan didto sa yuta sa Cham.
28He hath sent darkness, and it is dark, And they have not provoked His word.
28Gipadala niya ang kangiub, ug nahimo kining kangitngit; Ug sila wala magmalalison sa iyang mga pulong.
29He hath turned their waters to blood, And putteth to death their fish.
29Gihimo niya ang ilang mga tubig nga dugo, Ug gipamatay ang ilang mga isda.
30Teemed hath their land [with] frogs, In the inner chambers of their kings.
30Sa ilang yuta mingkatap ang panon sa mga baki Didto sa mga lawak sa ilang mga hari.
31He hath said, and the beetle cometh, Lice into all their border.
31Siya misulti, ug didto minghugpa ang mga duot sa mga langaw, Ug mga koto sa tanan nilang mga utlanan.
32He hath made their showers hail, A flaming fire [is] in their land.
32Iyang gihatag kanila ang ulan-nga-yelo ilis sa ulan, Ug kalayo nga nagadilaab sa ilang yuta.
33And He smiteth their vine and their fig, And shivereth the trees of their border.
33Giputol usab niya ang ilang mga kaparrasan ug ang ilang mga higuera, Ug gipamoril niya ang kakahoyan sa mga utlanan nila.
34He hath said, and the locust cometh, And the cankerworm — innumerable,
34Siya misulti, ug miabut ang dulon, Ug ang lukton ug kana dili maisip,
35And it consumeth every herb in their land, And it consumeth the fruit of their ground.
35Ug gikaon ang tanan nga gunahon sa ilang yuta, Ug mingkaon sa bunga sa ilang yuta.
36And He smiteth every first-born in their land, The first-fruit of all their strength,
36Gipamatay usab niya ang tanan nga panganay sa yuta nila, Ang sinugdanan sa tibook nila nga kusog.
37And bringeth them out with silver and gold, And there is not in its tribes a feeble one.
37Iyang gipagula sila nga may salapi ug bulawan; Ug sa iyang mga banay walay mausa nga maluya nga tawo.
38Rejoiced hath Egypt in their going forth, For their fear had fallen upon them.
38Nalipay ang Egipto sa ilang pagpamahawa; Kay ang kahadlok kanila miabut sa ibabaw nila.
39He hath spread a cloud for a covering, And fire to enlighten the night.
39Gibuklad niya ang usa ka panganod aron mahimong salimbong, Ug kalayo sa paghatag ug kahayag sa pagkagabii.
40They have asked, and He bringeth quails, And [with] bread of heaven satisfieth them.
40Sila nangayo, ug iyang gipadad-an sila ug mga buntog, Ug gibusog sila sa tinapay sa langit.
41He hath opened a rock, and waters issue, They have gone on in dry places — a river.
41Iyang gilukaban ang bato, ug mibuswak ang mga tubig; Mingdaligdig sila ngadto sa mga mamala nga dapit sama sa usa ka suba.
42For He hath remembered His holy word, With Abraham His servant,
42Kay nahinumdum siya sa iyang pulong nga balaan, Ug kang Abraham nga iyang alagad.
43And He bringeth forth His people with joy, With singing His chosen ones.
43Ug iyang gipagula ang iyang katawohan nga may kalipay, Ug ang iyang mga pinili nga may pag-awit.
44And He giveth to them the lands of nations, And the labour of peoples they possess,
44Ug iyang gihatag kanila ang mga yuta sa mga nasud; Ug ang mga buhat sa mga katawohan gipanag-iya nila:
45That they may observe His statutes, And His laws may keep. Praise ye Jehovah!
45Aron mabantayan nila ang iyang kabalaoran, Ug sa ilang pagtuman sa iyang mga kasugoan. Dayegon ninyo si Jehova.