1A Psalm of Asaph. Only — good to Israel [is] God, to the clean of heart. And I — as a little thing, My feet have been turned aside,
1Sa pagkamatuod ang Dios mao ang maayo sa Israel, Bisan kanila nga mga ulay ug kasingkasing.
2As nothing, have my steps slipped, For I have been envious of the boastful,
2Apan alang kanako, daw mahidalinas na ang akong mga tiil; Diriyut na mahiligas ang akong mga lakang.
3The peace of the wicked I see, That there are no bands at their death,
3Kay nasina ako sa mga palabilabihon, Sa diha nga natan-aw ko ang kauswagan sa mga dautan.
4And their might [is] firm.
4Kay walay mga kahapdos ang ilang kamatayon; Apan hinonoa ang ilang kusog nagapadayon.
5In the misery of mortals they are not, And with common men they are not plagued.
5Sila wala sa kalisdanan ingon sa uban nga mga tawo; Ni sila gihampak sama sa ubang mga tawo.
6Therefore hath pride encircled them, Violence covereth them as a dress.
6Busa ang palabilabi maingon sa kulentas sa ilang liog; Ang pagpanlupig nasul-ob kanila ingon sa usa ka bisti.
7Their eye hath come out from fat. The imaginations of the heart transgressed;
7Ang ilang mga mata nagbudlat sa katambok: Ang anaa kanila labaw sa kay sa ikatagbaw sa pangandoy sa kasingkasing.
8They do corruptly, And they speak in the wickedness of oppression, From on high they speak.
8Nanagyubit sila, ug diha sa kadautan nanaglituk sila ug pagdaugdaug: Nanagsulti sila nga mapahitas-on.
9They have set in the heavens their mouth, And their tongue walketh in the earth.
9Ginapatunong nila ang ilang mga baba ngadto sa kalangitan, Ug ang ilang dila nagasuroy latas sa yuta.
10Therefore do His people return hither, And waters of fulness are wrung out to them.
10Tungod niana ang iyang katawohan mingbalik dinhi; Ug ang mga tubig sa usa ka copa nga puno gititi nila.
11And they have said, `How hath God known? And is there knowledge in the Most High?`
11Ug sila nagaingon: Unsaon sa pagkahibalo sa Dios? Ug aduna bay kahibalo ang Hataas Uyamut?
12Lo, these [are] the wicked and easy ones of the age, They have increased strength.
12Ania karon, kini mao ang mga dautan; Ug, sanglit anaa kanunay sa kasayon, sila ming-uswag sa mga bahandi.
13Only — a vain thing! I have purified my heart, And I wash in innocency my hands,
13Sa pagkamatuod kawang lamang ang paghinlo ko sa akong q2 kasingkasing, Ug ang paghunaw sa akong mga kamot sa pagka-inocente;
14And I am plagued all the day, And my reproof [is] every morning.
14Kay gihampak ako sa tibook nga adlaw, Ug gicastigo sa matag-buntag.
15If I have said, `I recount thus,` Lo, a generation of Thy sons I have deceived.
15Kong nag-ingon pa unta ako: Magasulti ako niini: Ania karon, ako nagmabudhion sa kaliwatan sa imong mga anak.
16And I think to know this, Perverseness it [is] in mine eyes,
16Sa diha nga naghunahuna ako unsaon ko sa pagkahibalo niini, Kini mahapdos kaayo nga buhat alang kanako;
17Till I come in to the sanctuaries of God, I attend to their latter end.
17Hangtud nga miadto ako sa balaang puloy-anan sa Dios, Ug nagpamalandong sa katapusan nilang sangputanan.
18Only, in slippery places Thou dost set them, Thou hast caused them to fall to desolations.
18Sa pagkamatuod gayud gibutang mo sila sa mga dapit nga madanglog: Gisalikway mo sila ngadto sa pagkalaglag.
19How have they become a desolation as in a moment, They have been ended — consumed from terrors.
19Naunsa nga sa pagkadali sila nahimong usa ka awa-aw! Nangaut-ut gayud sila uban ang mga kalisang.
20As a dream from awakening, O Lord, In awaking, their image Thou despisest.
20Ingon sa usa ka damgo sa diha nga ang usa ka tawo mahagmata, Ingon niini, Oh Ginoo, sa diha nga ikaw mahagmata, pagatamayon mo ang ilang larawan.
21For my heart doth show itself violent, And my reins prick themselves,
21Kay gisakit ang akong kalag, Ug ako mibati ug kangutngut sa akong kasingkasing:
22And I am brutish, and do not know. A beast I have been with Thee.
22Pagkamabangis nako, ug pagkaburong; Ingon sa usa ka mananap ako sa atubangan mo.
23And I [am] continually with Thee, Thou hast laid hold on my right hand.
23Bisan pa niana, ako ania gihapon uban kanimo: Gikuptan mo ang too ko nga kamot.
24With Thy counsel Thou dost lead me, And after honour dost receive me.
24Ikaw magamando kanako uban sa imong pagtambag, Ug sa ulahi pagadawaton mo ako sa himaya.
25Whom have I in the heavens? And with Thee none I have desired in earth.
25Kinsa may ako sa langit kondili ikaw da ? Ug walay bisan kinsa dinhi sa ibabaw sa yuta nga akong gitinguha gawas kanimo.
26Consumed hath been my flesh and my heart, The rock of my heart and my portion [is] God to the age.
26Ang akong unod ug ang akong kasingkasing nangaluya; Apan ang Dios mao ang kalig-on sa akong kasingkasing, ug ang akong bahin sa walay katapusan.
27For, lo, those far from Thee do perish, Thou hast cut off every one, Who is going a whoring from Thee.
27Kay ania karon, sila nga nanagpahalayo gikan kanimo mangahanaw: Imong gilaglag silang tanan nga nanagpakighilawas, nga mingbulag gikan kanimo.
28And I — nearness of God to me [is] good, I have placed in the Lord Jehovah my refuge, To recount all Thy works!
28Apan maayo alang kanako ang pagpahaduol ngadto sa Dios: Ang Ginoo nga si Jehova gihimo ko nga akong dalangpanan, Aron isugilon ko ang tanan mong mga buhat.