¹An Instruction of Asaph. Give ear, O my people, to my law, Incline your ear to sayings of my mouth.

¹Patalinghugi, Oh akong katawohan, ang akong Kasugoan: Ikiling ninyo ang inyong mga igdulungog sa mga pulong sa akong baba.

²I open with a simile my mouth, I bring forth hidden things of old,

²Pagabukhon ko ang akong baba sa usa ka sambingay; Magasulti ako ug mga butang nga tinipigan sa kakaraanan,

³That we have heard and do know, And our fathers have recounted to us.

³Nga among nabati ug hingbaloan, Ug gisugilon kanamo sa among mga amahan.

⁴We do not hide from their sons, To a later generation recounting praises of Jehovah, And His strength, and His wonders that He hath done.

⁴Dili kami magatago kanila gikan sa ilang mga anak, Sa pagsugilon sa kaliwatan nga umalabut sa mga pagdayeg ni Jehova, Ug sa iyang kusog, ug sa iyang katingalahang mga buhat nga iyang gihimo.

⁵And He raiseth up a testimony in Jacob, And a law hath placed in Israel, That He commanded our fathers, To make them known to their sons.

⁵Kay siya nagtukod ug usa ka pagpamatuod kang Jacob, Ug nagbutang ug usa ka Kasugoan sa Israel. Nga gisugo niya ang among mga Amahan, Nga sila igapahibalo nila sa ilang mga anak;

⁶So that a later generation doth know, Sons who are born, do rise and recount to their sons,

⁶Aron ang kaliwatan nga umalabut mahibalo kanila , bisan ang mga anak nga mangatawo pa; Nga mobangon ug magasugilon niini sa ilang mga anak,

⁷And place in God their confidence, And forget not the doings of God, But keep His commands.

⁷Aron nga ibutang nila ang ilang paglaum sa Dios. Ug dili mahakalimot sa mga buhat sa Dios, Kondili magabantay sa iyang mga sugo,

⁸And they are not like their fathers, A generation apostate and rebellious, A generation! it hath not prepared its heart, Nor stedfast with God [is] its spirit.

⁸Ug dili unta sila mahisama sa ilang mga amahan, Usa ka malalison ug masukihon nga kaliwatan; Usa ka kaliwatan nga wala magtulid sa ilang kasingkasing, Ug kinsang espiritu wala magmatinumanon sa Dios.

⁹Sons of Ephraim — armed bearers of bow, Have turned in a day of conflict.

⁹Ang mga anak ni Ephraim, sanglit nasangkap sa hinagiban, ug nanagdala ug mga pana, Mingtalikod sila sa adlaw sa gubat.

¹⁰They have not kept the covenant of God, And in His law they have refused to walk,

¹⁰Wala nila pagbantayi ang tugon sa Dios, Ug nagdumili sa paglakaw sa iyang Kasugoan;

¹¹And they forget His doings, And His wonders that He shewed them.

¹¹Ug nahakalimot sila sa iyang mga binuhatan, Ug sa iyang mga katingalahang buhat nga iyang gipakita kanila.

¹²Before their fathers He hath done wonders, In the land of Egypt — the field of Zoan.

¹²Mga butang nga kahibulongan iyang gibuhat sa mga pagtan-aw sa ilang mga amahan, Didto sa yuta sa Egipto. sa kapatagan sa Soan.

¹³He cleft a sea, and causeth them to pass over, Yea, He causeth waters to stand as a heap.

¹³Gibahin niya ang dagat, ug iyang gipalatas sila; Ug iyang gipatindog ang mga tubig ingon sa usa ka pinundok.

¹⁴And leadeth them with a cloud by day, And all the night with a light of fire.

¹⁴Sa adlaw usab gimandoan niya sila pinaagi sa usa ka panganod, Ug sa tibook nga gabii pinaagi sa usa ka kahayag sa kalayo.

¹⁵He cleaveth rocks in a wilderness, And giveth drink — as the great deep.

¹⁵Gipikas niya ang mga pangpang sa kamingawan, Ug gipainum niya sila sa madagayaon ingon nga gikan sa mga kahiladman.

¹⁶And bringeth out streams from a rock, And causeth waters to come down as rivers.

¹⁶Gikan sa mga pangpang usab mipabul-og siya ug mga tubod sa tubig , Ug gipaagay niya ang mga tubig ingon sa mga suba.

¹⁷And they add still to sin against Him, To provoke the Most High in the dry place.

¹⁷Apan bisan pa niini, nanagpadayon sila sa pagpakasala batok kaniya, Aron sa pagsukol batok sa Hataas Uyamut didto sa kamingawan.

¹⁸And they try God in their heart, To ask food for their lust.

¹⁸Ug ilang gitintal ang Dios sa ilang kasingkasing Sa pagpangayo ug makaon sumala sa ilang tinguha.

¹⁹And they speak against God — they said: `Is God able to array a table in a wilderness?`

¹⁹Oo, mingsulti sila batok sa Dios; Sila ming-ingon: Arang ba ang Dios makatagana ug usa ka lamesa dinhi sa kamingawan?

²⁰Lo, He hath smitten a rock, And waters flow, yea, streams overflow. `Also — bread [is] He able to give? Doth He prepare flesh for His people?`

²⁰Ania karon, siya misuntok sa bato, sa pagkaagi nga ang mga tubig mingbaha, Ug ang mga sapa mingsalanap; Arang ba usab siya makahatag ug tinapay? Makatagana ba siya ug unod alang sa iyang katawohan?

²¹Therefore hath Jehovah heard, And He sheweth Himself wroth, And fire hath been kindled against Jacob, And anger also hath gone up against Israel,

²¹Busa si Jehova nakadungog, ug naligutgut; Ug gipasilaub ang usa ka kalayo batok kang Jacob, Ug ang kasuko usab misaka batok sa Israel;

²²For they have not believed in God, Nor have they trusted in His salvation.

²²Tungod kay sila wala motoo sa Dios, Ug wala mosalig sa iyang kaluwasan.

²³And He commandeth clouds from above, Yea, doors of the heavens He hath opened.

²³Bisan pa niana, iyang gisugo ang kalangitan sa itaas, Ug gibuksan niya ang mga pultahan sa langit;

²⁴And He raineth on them manna to eat, Yea, corn of heaven He hath given to them.

²⁴Ug iyang gipaulan ang mana aron kan-on nila, Ug naghatag kanila ug makaon gikan sa langit.

²⁵Food of the mighty hath each eaten, Venison He sent to them to satiety.

²⁵Ang tawo mikaon sa tinapay sa makagagahum: Siya nagpadala kanila ug kalan-on sa pagkabusog.

²⁶He causeth an east wind to journey in the heavens, And leadeth by His strength a south wind,

²⁶Iyang gipahuros ang hangin sa timogan diha sa kalangitan; Ug pinaagi sa iyang gahum iyang gimandoan ang hangin sa habagatan.

²⁷And He raineth on them flesh as dust, And as sand of the seas — winged fowl,

²⁷Iyang gipaulan usab kanila ang unod ingon sa abug, Ug mga langgam nga pak-an ingon sa balas sa kadagatan;

²⁸And causeth [it] to fall in the midst of His camp, Round about His tabernacles.

²⁸Ug kini iyang gipatugpa sa kinataliwad-an sa ilang campo, Sa maglibut sa ilang mga puloy-anan.

²⁹And they eat, and are greatly satisfied, And their desire He bringeth to them.

²⁹Busa nangaon sila ug nangabusog kaayo; Ug gihatag niya ang ilang kaugalingong tinguha.

³⁰They have not been estranged from their desire, Yet [is] their food in their mouth,

³⁰Wala kuhaa gikan kanila kadtong ilang gitinguha, Ang ilang kalan-on diha pa sa ilang mga baba,

³¹And the anger of God hath gone up against them, And He slayeth among their fat ones, And youths of Israel He caused to bend.

³¹Sa diha nga ang kaligutgut sa Dios misaka batok kanila, Ug gipatay ang mga labing supang kanila, Ug gilaglag ang mga batan-on sa Israel.

³²With all this they have sinned again, And have not believed in His wonders.

³²Bisan pa niini sila nanagpakasala gihapon, Ug wala managpanoo sa iyang mga katingalahang buhat.

³³And He consumeth in vanity their days, And their years in trouble.

³³Busa giut-ut niya ang ilang mga adlaw sa kakawangan, Ug ang ilang mga tuig sa mga kalisang.

³⁴If He slew them, then they sought Him, And turned back, and sought God earnestly,

³⁴Sa diha nga iyang gipatay sila, unya sila nanagpangita sa Dios ; Ug mingbalik sila ug nanagpangita nga masingkamoton sa Dios.

³⁵And they remember that God [is] their rock, And God Most High their redeemer.

³⁵Ug sila nahinumdum nga ang Dios mao ang ilang bato, Ug ang Hataas Uyamut nga Dios mao ang ilang mamamawi.

³⁶And — they deceive Him with their mouth, And with their tongue do lie to Him,

³⁶Apan ilang giulo-ulohan siya pinaagi sa ilang baba, Ug sa ilang dila sila nanagbakak kaniya.

³⁷And their heart hath not been right with Him, And they have not been stedfast in His covenant.

³⁷Kay ang ilang mga kasingkasing wala matul-id uban kaniya, Ni magmatinumanon sila sa iyang tugon.

³⁸And He — the Merciful One, Pardoneth iniquity, and destroyeth not, And hath often turned back His anger, And waketh not up all His fury.

³⁸Apan siya, sanglit maloloy-on, nagpasaylo sa ilang kasal-anan, ug wala niya paglaglaga sila : Oo, sa nakadaghan gipahilayo niya ang iyang kaligutgut, Ug wala niya pagpukawa ang bug-os niyang kasuko.

³⁹And He remembereth that they [are] flesh, A wind going on — and it returneth not.

³⁹Ug nahinumdum siya nga sila mga unod lamang, Usa ka hangin nga lumalabay lamang ug dili na magabalik.

⁴⁰How often do they provoke Him in the wilderness, Grieve Him in the desolate place?

⁴⁰Unsang pagkasubsob nga sila mingsukol kaniya didto sa kamingawan, Ug mingpasubo kaniya didto sa kamingawan!

⁴¹Yea, they turn back, and try God, And the Holy One of Israel have limited.

⁴¹Ug mingbalik sila pag-usab ug ilang gitintal ang Dios, Ug minghagit sa Maputli sa Israel.

⁴²They have not remembered His hand The day He ransomed them from the adversary.

⁴²Wala nila hinumdumi ang iyang kamot, Ni ang adlaw sa iyang pagtubos kanila gikan sa kabatok;

⁴³When He set His signs in Egypt, And His wonders in the field of Zoan,

⁴³Giunsa niya sa pagpakita sa iyang mga ilhanan didto sa Egipto, Ug sa iyang mga katingalahan didto sa kapatagan sa Soan,

⁴⁴And He turneth to blood their streams, And their floods they drink not.

⁴⁴Ug naghimo nga dugo sa ilang mga suba, Ug sa ilang kasapaan, aron sila dili makainum.

⁴⁵He sendeth among them the beetle, and it consumeth them, And the frog, and it destroyeth them,

⁴⁵Gipadala niya sa taliwala nila ang mga panon sa langaw, nga minglamoy kanila; Ug mga baki nga minglaglag kanila.

⁴⁶And giveth to the caterpillar their increase, And their labour to the locust.

⁴⁶Iyang gihatag usab ang ilang mga abut ngadto sa mga hantatawo, Ug ang ilang mga kahago ngadto sa mga dulon.

⁴⁷He destroyeth with hail their vine, And their sycamores with frost,

⁴⁷Iyang gilaglag ang ilang kaparrasan pinaagi sa ulan-nga-yelo, Ug ang ilang mga sicomoro pinaagi sa yelo.

⁴⁸And delivereth up to the hail their beasts, And their cattle to the burning flames.

⁴⁸Gitugyan niya usab ang ilang kahayupan ngadto sa ulan-nga-yelo, Ug ang ilang mga panon sa carnero sa mainit nga mga liti.

⁴⁹He sendeth on them the fury of His anger, Wrath, and indignation, and distress — A discharge of evil messengers.

⁴⁹Iyang gipadala sa ibabaw nila ang kabangis sa iyang kaligutgut, Kasuko, ug kapungot, ug kasamok, Usa ka panon sa mga manolonda nga dautan.

⁵⁰He pondereth a path for His anger, He kept not back their soul from death, Yea, their life to the pestilence He delivered up.

⁵⁰Nagbuhat siya ug usa ka dalan alang sa iyang kasuko; Wala niya sayloi ang ilang mga kalag gikan sa kamatayon, Kondili nga iyang gitugyan ang ilang mga kinabuhi sa kamatay,

⁵¹And He smiteth every first-born in Egypt, The first-fruit of the strong in tents of Ham.

⁵¹Ug gipamatay ang tanang mga panganay didto sa Egipto, Ang mga inunahan sa ilang kusog didto sa balong-balong ni Ham.

⁵²And causeth His people to journey as a flock, And guideth them as a drove in a wilderness,

⁵²Apan iyang gipagula ang iyang kaugalingong katawohan sama sa mga carnero, Ug iyang gitultolan sila didto sa kamingawan sama sa usa ka panon.

⁵³And He leadeth them confidently, And they have not been afraid, And their enemies hath the sea covered.

⁵³Ug iyang gimandoan sila nga walay kabilinggan, sa pagkaagi nga sila wala mangahadlok; Apan ang dagat milumos sa ilang mga kaaway.

⁵⁴And He bringeth them in unto the border of His sanctuary, This mountain His right hand had got,

⁵⁴Ug iyang gidala sila ngadto sa utlanan sa iyang balaang puloy-anan, Niining bukira nga gidaug sa iyang toong kamot.

⁵⁵And casteth out nations from before them, And causeth them to fall in the line of inheritance, And causeth the tribes of Israel to dwell in their tents,

⁵⁵Gipapahawa usab niya ang mga nasud gikan sa ilang atubangan, Ug iyang gibahinbahin sila alang sa usa ka panulondon pinaagi sa mga utlanan, Ug gipapuyo niya sa ilang mga balong-balong ang mga banay sa Israel.

⁵⁶And they tempt and provoke God Most High, And His testimonies have not kept.

⁵⁶Bisan pa niini, ilang gitintal ug mingsukol sila batok sa Hataas Uyamut nga Dios, Ug wala sila managbantay sa iyang mga pagpamatuod;

⁵⁷And they turn back, And deal treacherously like their fathers, They have been turned like a deceitful bow,

⁵⁷Kondili mingbalik sila , ug nanagmabudhion sila sama sa ilang mga amahan: Mingtipas sila sama sa usa ka limbongan nga pana.

⁵⁸And make Him angry with their high places, And with their graven images make Him zealous,

⁵⁸Kay ilang gihagit siya sa pagkasuko tungod sa ilang mga hatagas nga dapit, Ug ilang gipaabugho siya tungod sa ilang mga larawan nga linilok.

⁵⁹God hath heard, and sheweth Himself wroth. And kicketh exceedingly against Israel.

⁵⁹Sa diha nga kini nadungog sa Dios, siya nasuko, Ug sa hilabihan gayud giayran niya ang Israel;

⁶⁰And He leaveth the tabernacle of Shiloh, The tent He had placed among men,

⁶⁰Busa gibiyaan niya ang tabernaculo sa Shilo, Ang balong-balong nga gibutang niya sa taliwala sa mga tawo;

⁶¹And He giveth His strength to captivity, And His beauty into the hand of an adversary,

⁶¹Ug gitugyan niya ngadto sa pagkabinihag ang iyang kusog, Ug ang iyang himaya ngadto sa kamot sa kabatok.

⁶²And delivereth up to the sword His people, And with His inheritance shewed Himself angry.

⁶²Gitugyan usab niya ang iyang katawohan ngadto sa espada, Ug naligutgut siya batok sa iyang panulondon.

⁶³His young men hath fire consumed, And His virgins have not been praised.

⁶³Ang kalayo milamoy sa ilang mga batan-on nga lalake; Ug ang ilang mga ulay walay mga alawiton sa kaminyoon.

⁶⁴His priests by the sword have fallen, And their widows weep not.

⁶⁴Ang ilang mga sacerdote nangapukan pinagi sa espada; Ug ang ilang mga balo nga babaye wala managminatay.

⁶⁵And the Lord waketh as a sleeper, As a mighty one crying aloud from wine.

⁶⁵Unya nahigmata ang Ginoo ingon sa usa nga gikan sa paghikatulog, Sama sa usa ka kusgan nga tawo nga nagasinggit tungod sa pag-agda sa vino.

⁶⁶And He smiteth His adversaries backward, A reproach age-during He hath put on them,

⁶⁶Ug iyang gilaglag ang iyang mga kabatok sa likod: Iyang gibutang sila sa usa ka pagkatalamayon nga dayon.

⁶⁷And He kicketh against the tent of Joseph, And on the tribe of Ephraim hath not fixed.

⁶⁷Labut pa, iyang gisalikway ang balong-balong ni Jose, Ug wala pilia ang banay ni Ephraim,

⁶⁸And He chooseth the tribe of Judah, With mount Zion that He loved,

⁶⁸Kondili gipili ang banay ni Juda, Ang bukid sa Sion nga iyang gihigugma.

⁶⁹And buildeth His sanctuary as a high place, Like the earth, He founded it to the age.

⁶⁹Ug gitukod niya ang iyang balaang puloy-anan sama sa mga kahitas-an, Sama sa yuta na iyang gitukod sa walay katapusan.

⁷⁰And He fixeth on David His servant, And taketh him from the folds of a flock,

⁷⁰Siya nagpili usab kang David nga iyang alagad, Ug nagkuha kaniya gikan sa mga toril sa carnero:

⁷¹From behind suckling ones He hath brought him in, To rule over Jacob His people, And over Israel His inheritance.

⁷¹Gikan sa pagsunod sa mga carnero nga baye nga adunay mga gagmay, iyang gidala siya, Aron mahimong magbalantay kang Jacob nga katawohan niya, ug sa Israel nga iyang panulondon.

⁷²And he ruleth them according to the integrity of his heart, And by the skilfulness of his hands leadeth them!

⁷²Mao nga siya ang magbalantay nila sumala sa katul-id sa iyang kasingkasing, Ug gimandoan niya sila pinaagi sa pagkabatid sa iyang mga kamot.