¹If with the tongues of men and of messengers I speak, and have not love, I have become brass sounding, or a cymbal tinkling;

¹Kung ako'y magsalita ng mga wika ng mga tao at ng mga anghel, datapuwa't wala akong pagibig, ay ako'y naging tanso na tumutunog, o batingaw na umaalingawngaw.

²and if I have prophecy, and know all the secrets, and all the knowledge, and if I have all the faith, so as to remove mountains, and have not love, I am nothing;

²At kung magkaroon ako ng kaloob na panghuhula, at maalaman ko ang lahat ng mga hiwaga at ang lahat ng mga kaalaman; at kung magkaroon ako ng buong pananampalataya, na ano pa't mapalipat ko ang mga bundok, datapuwa't wala akong pagibig, ay wala akong kabuluhan.

³and if I give away to feed others all my goods, and if I give up my body that I may be burned, and have not love, I am profited nothing.

³At kung ipagkaloob ko ang lahat ng aking mga tinatangkilik upang ipakain sa mga dukha, at kung ibigay ko ang aking katawan upang sunugin, datapuwa't wala akong pagibig, ay walang pakikinabangin sa akin.

⁴The love is long-suffering, it is kind, the love doth not envy, the love doth not vaunt itself, is not puffed up,

⁴Ang pagibig ay mapagpahinuhod, at magandang-loob; ang pagibig ay hindi nananaghili; ang pagibig ay hindi nagmamapuri, hindi mapagpalalo.

⁵doth not act unseemly, doth not seek its own things, is not provoked, doth not impute evil,

⁵Hindi naguugaling mahalay, hindi hinahanap ang kaniyang sarili, hindi nayayamot, hindi inaalumana ang masama;

⁶rejoiceth not over the unrighteousness, and rejoiceth with the truth;

⁶Hindi nagagalak sa kalikuan, kundi nakikigalak sa katotohanan;

⁷all things it beareth, all it believeth, all it hopeth, all it endureth.

⁷Lahat ay binabata, lahat ay pinaniniwalaan, lahat ay inaasahan, lahat ay tinitiis.

⁸The love doth never fail; and whether [there be] prophecies, they shall become useless; whether tongues, they shall cease; whether knowledge, it shall become useless;

⁸Ang pagibig ay hindi nagkukulang kailan man: kahit maging mga hula, ay mangatatapos; maging mga wika, ay titigil: maging kaalaman, ay mawawala.

⁹for in part we know, and in part we prophecy;

⁹Sapagka't nangakakakilala tayo ng bahagya, at nanganghuhula tayo ng bahagya;

¹⁰and when that which is perfect may come, then that which [is] in part shall become useless.

¹⁰Datapuwa't kung dumating ang sakdal, ang bahagya ay matatapos.

¹¹When I was a babe, as a babe I was speaking, as a babe I was thinking, as a babe I was reasoning, and when I have become a man, I have made useless the things of the babe;

¹¹Nang ako'y bata pa, ay nagsasalita akong gaya ng bata, nagdaramdam akong gaya ng bata, nagiisip akong gaya ng bata: ngayong maganap ang aking pagkatao, ay iniwan ko na ang mga bagay ng pagkabata.

¹²for we see now through a mirror obscurely, and then face to face; now I know in part, and then I shall fully know, as also I was known;

¹²Sapagka't ngayo'y malabo tayong nakakikita sa isang salamin; nguni't pagkatapos ay makikita natin sa mukhaan: ngayo'y nakikilala ko ng bahagya, nguni't pagkatapos ay makikilala ko ng gaya naman ng pagkakilala sa akin.

¹³and now there doth remain faith, hope, love — these three; and the greatest of these [is] love.

¹³Datapuwa't ngayo'y nanatili ang tatlong ito: ang pananampalataya, ang pagasa, at ang pagibig; nguni't ang pinakadakila sa mga ito ay ang pagibig.