¹And Job answereth and saith: —

¹Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

²Till when do ye afflict my soul, And bruise me with words?

²Hanggang kailan pahihirapan ninyo ang aking kaluluwa, at babagabagin ako ng mga salita?

³These ten times ye put me to shame, ye blush not. Ye make yourselves strange to me —

³Ng makasangpung ito ay pinulaan ninyo ako: kayo'y hindi nangapapahiya na nangagpapahirap sa akin.

⁴And also — truly, I have erred, With me doth my error remain.

⁴At kahima't ako'y magkamali, ang aking kamalian ay maiwan sa aking sarili.

⁵If, truly, over me ye magnify yourselves, And decide against me my reproach;

⁵Kung tunay na kayo'y magpapakalaki laban sa akin, at ipakikipagtalo laban sa akin ang kakutyaan ko:

⁶Know now, that God turned me upside down, And His net against me hath set round,

⁶Talastasin ninyo ngayon na inilugmok ako ng Dios, at inikid ako ng kaniyang silo.

⁷Lo, I cry out — violence, and am not answered, I cry aloud, and there is no judgment.

⁷Narito, ako'y humihiyaw dahil sa kamalian, nguni't hindi ako dinidinig; ako'y humihiyaw ng tulong, nguni't walang kahatulan.

⁸My way He hedged up, and I pass not over, And on my paths darkness He placeth.

⁸Kaniyang pinadiran ang aking daan upang huwag akong makaraan, at naglagay ng kadiliman sa aking mga landas.

⁹Mine honour from off me He hath stripped, And He turneth the crown from my head.

⁹Hinubaran niya ako ng aking kaluwalhatian, at inalis ang putong sa aking ulo.

¹⁰He breaketh me down round about, and I go, And removeth like a tree my hope.

¹⁰Kaniyang inilugmok ako sa bawa't dako, at ako'y nananaw: at ang aking pagasa ay binunot niyang parang punong kahoy.

¹¹And He kindleth against me His anger, And reckoneth me to Him as His adversaries.

¹¹Kaniya rin namang pinapagalab ang kaniyang pagiinit laban sa akin, at ibinilang niya ako sa kaniya na gaya ng isa sa kaniyang mga kaaway,

¹²Come in do His troops together, And they raise up against me their way, And encamp round about my tent.

¹²Ang kaniyang mga hukbo ay dumarating na magkakasama, at ipinagpatuloy ang kanilang lakad laban sa akin, at kinubkob ang palibot ng aking tolda.

¹³My brethren from me He hath put far off, And mine acquaintances surely Have been estranged from me.

¹³Inilayo niya ang aking mga kapatid sa akin, at ang aking mga kakilala ay pawang nangiba sa akin.

¹⁴Ceased have my neighbours And my familiar friends have forgotten me,

¹⁴Ang aking mga kamaganak ay nangagsilayo, at nilimot ako ng aking mga kasamasamang kaibigan.

¹⁵Sojourners of my house and my maids, For a stranger reckon me: An alien I have been in their eyes.

¹⁵Silang nagsisitahan sa aking bahay, at ang aking mga lingkod na babae, ay ibinibilang akong manunuluyan; ako'y naging kaiba sa kanilang paningin.

¹⁶To my servant I have called, And he doth not answer, With my mouth I make supplication to him.

¹⁶Aking tinatawag ang aking lingkod, at hindi ako sinasagot, bagaman sinasamo ko siya ng aking bibig.

¹⁷My spirit is strange to my wife, And my favours to the sons of my [mother`s] womb.

¹⁷Ang aking hininga ay iba sa aking asawa, at ang aking pamanhik sa mga anak ng tunay kong ina.

¹⁸Also sucklings have despised me, I rise, and they speak against me.

¹⁸Pati ng mga bata ay humahamak sa akin; kung ako'y bumangon, sila'y nangagsasalita ng laban sa akin:

¹⁹Abominate me do all the men of my counsel, And those I have loved, Have been turned against me.

¹⁹Lahat ng aking mahal na kaibigan ay nangayayamot sa akin: at ang aking minamahal ay nagsipihit ng laban sa akin,

²⁰To my skin and to my flesh Cleaved hath my bone, And I deliver myself with the skin of my teeth.

²⁰Ang aking buto ay dumidikit sa aking balat at sa aking laman, at ako'y nakatanan ng sukat sa balat ng aking mga ngipin.

²¹Pity me, pity me, ye my friends, For the hand of God hath stricken against me.

²¹Mahabag kayo sa akin, mahabag kayo sa akin, Oh kayong mga kaibigan ko; sapagka't kinilos ako ng kamay ng Dios,

²²Why do you pursue me as God? And with my flesh are not satisfied?

²²Bakit ninyo ako inuusig na gaya ng Dios. At hindi pa kayo nasisiyahan sa akin laman?

²³Who doth grant now, That my words may be written? Who doth grant that in a book they may be graven?

²³Oh mangasulat nawa ngayon ang aking mga salita! Oh mangalagda nawa sa isang aklat!

²⁴With a pen of iron and lead — For ever in a rock they may be hewn.

²⁴Ng isa nawang panulat na bakal at tingga, na mangaukit nawa sa bato magpakailan man!

²⁵That — I have known my Redeemer, The Living and the Last, For the dust he doth rise.

²⁵Nguni't talastas ko na manunubos sa akin ay buhay, at siya'y tatayo sa lupa sa kahulihulihan:

²⁶And after my skin hath compassed this [body], Then from my flesh I see God:

²⁶At pagkatapos na magibang ganito ang aking balat, gayon ma'y makikita ko ang Dios sa aking laman:

²⁷Whom I — I see on my side, And mine eyes have beheld, and not a stranger, Consumed have been my reins in my bosom.

²⁷Siyang makikita ko ng sarili, at mamamasdan ng aking mga mata, at hindi ng iba. Ang aking puso ay natutunaw sa loob ko.

²⁸But ye say, `Why do we pursue after him?` And the root of the matter hath been found in me.

²⁸Kung inyong sabihin: paanong aming pag-uusigin siya? Dangang ang kadahilanan ay nasusumpungan sa akin;

²⁹Be ye afraid because of the sword, For furious [are] the punishments of the sword, That ye may know that [there is] a judgment.

²⁹Mangatakot kayo sa tabak: sapagka't ang kapootan ang nagdadala ng mga parusa ng tabak, upang inyong malaman na may kahatulan.