¹And Bildad the Shuhite answereth and saith: —

¹Nang magkagayo'y sumagot si Bildad na Suhita, at nagsabi,

²Till when dost thou speak these things? And a strong wind — sayings of thy mouth?

²Hanggang kailan magsasalita ka ng mga bagay na ito? At hanggang kailan magiging gaya ng makapangyarihang hangin ang mga salita ng iyong bibig?

³Doth God pervert judgment? And doth the Mighty One pervert justice?

³Nagliliko ba ng kahatulan ang Dios? O nagliliko ba ang Makapangyarihan sa lahat ng kaganapan?

⁴If thy sons have sinned before Him, And He doth send them away, By the hand of their transgression,

⁴Kung ang iyong mga anak ay nangagkasala laban sa kaniya, at kaniyang ibinigay sila sa kamay ng kanilang pagkasalangsang:

⁵If thou dost seek early unto God, And unto the Mighty makest supplication,

⁵Kung hanapin mong mainam ang Dios, at iyong pamanhikan ang Makapangyarihan sa lahat;

⁶If pure and upright thou [art], Surely now He waketh for thee, And hath completed The habitation of thy righteousness.

⁶Kung ikaw ay malinis at matuwid; walang pagsalang ngayo'y gigising siya dahil sa iyo. At pasasaganain ang tahanan ng iyong katuwiran.

⁷And thy beginning hath been small, And thy latter end is very great.

⁷At bagaman ang iyong pasimula ay maliit, gayon ma'y ang iyong huling wakas ay lalaking mainam.

⁸For, ask I pray thee of a former generation, And prepare to a search of their fathers,

⁸Sapagka't ikaw ay magsisiyasat, isinasamo ko sa iyo, sa unang panahon, at pasiyahan mo ang sinaliksik ng kanilang mga magulang:

⁹(For of yesterday we [are], and we know not, For a shadow [are] our days on earth.)

⁹(Sapagka't tayo'y kahapon lamang, at walang nalalaman, sapagka't ang ating mga kaarawan sa lupa ay anino:)

¹⁰Do they not shew thee — speak to thee, And from their heart bring forth words?

¹⁰Hindi ka ba nila tuturuan, at sasaysayin sa iyo, at mangagsasalita ng mga salita mula sa kanilang puso?

¹¹`Doth a rush wise without mire? A reed increase without water?

¹¹Makatataas ba ang yantok ng walang putik? Tutubo ba ang tambo ng walang tubig?

¹²While it [is] in its budding — uncropt, Even before any herb it withereth.

¹²Samantalang nasa kasariwaan, at hindi pinuputol, natutuyong una kay sa alin mang damo.

¹³So [are] the paths of all forgetting God, And the hope of the profane doth perish,

¹³Gayon ang mga landas ng lahat na nagsisilimot sa Dios; at ang pagasa ng di banal ay mawawala:

¹⁴Whose confidence is loathsome, And the house of a spider his trust.

¹⁴Na ang kaniyang pagtitiwala ay mapaparam, at ang kaniyang tiwala ay isang bahay gagamba.

¹⁵He leaneth on his house — and it standeth not: He taketh hold on it — and it abideth not.

¹⁵Siya'y sasandal sa kaniyang bahay, nguni't hindi tatayo; siya'y pipigil na mahigpit dito, nguni't hindi makapagmamatigas.

¹⁶Green he [is] before the sun, And over his garden his branch goeth out.

¹⁶Siya'y sariwa sa harap ng araw, at ang kaniyang mga suwi ay sumisibol sa kaniyang halamanan.

¹⁷By a heap his roots are wrapped, A house of stones he looketh for.

¹⁷Ang kaniyang mga ugat ay nagkakapitan sa palibot ng bunton, kaniyang minamasdan ang dako ng mga bato.

¹⁸If [one] doth destroy him from his place, Then it hath feigned concerning him, I have not seen thee!

¹⁸Kung siya'y magiba sa kaniyang dako, kung magkagayo'y itatakuwil niya siya, na sinasabi: Hindi kita nakita.

¹⁹Lo, this [is] the joy of his way, And from the dust others spring up.`

¹⁹Narito, ito ang kagalakan ng kaniyang lakad, at mula sa lupa ay sisibol ang mga iba.

²⁰Lo, God doth not reject the perfect, Nor taketh hold on the hand of evil doers.

²⁰Narito, hindi itatakuwil ng Dios ang sakdal na tao, ni aalalayan man niya ang mga manggagawa ng kasamaan.

²¹While he filleth with laughter thy mouth, And thy lips with shouting,

²¹Kaniya namang pupunuin ang iyong bibig ng pagtawa, at ang iyong mga labi ng paghiyaw.

²²Those hating thee do put on shame, And the tent of the wicked is not!

²²Silang nangapopoot sa iyo ay mabibihisan ng pagkahiya; at ang tolda ng masama ay mawawala.