1Words of Lemuel a king, a declaration that his mother taught him:
1Ang mga salita ng haring Lemuel; ang sanggunian na itinuro sa kaniya ng kaniyang ina.
2`What, my son? and what, son of my womb? And what, son of my vows?
2Ano anak ko? at ano, Oh anak ng aking bahay-bata? At ano, Oh anak ng aking mga panata?
3Give not to women thy strength, And thy ways to wiping away of kings.
3Huwag mong ibigay ang iyong kalakasan sa mga babae, o ang iyo mang mga lakad sa lumilipol ng mga hari.
4Not for kings, O Lemuel, Not for kings, to drink wine, And for princes a desire of strong drink.
4Hindi sa mga hari, Oh Lemuel, hindi sa mga hari ang paginom ng alak; ni sa mga pangulo man, na magsabi, saan nandoon ang matapang na alak?
5Lest he drink, and forget the decree, And change the judgment of any of the sons of affliction.
5Baka sila'y uminom, at makalimotan ang kautusan, at humamak ng kahatulan sa sinomang nagdadalamhati.
6Give strong drink to the perishing, And wine to the bitter in soul,
6Bigyan mo ng matapang na inumin siya na handang manaw, at ng alak ang mapanglaw na loob.
7He drinketh, and forgetteth his poverty, And his misery he remembereth not again.
7Uminom siya at limutin niya ang kaniyang kahirapan, at huwag nang alalahanin pa ang kaniyang karalitaan.
8Open thy mouth for the dumb, For the right of all sons of change.
8Bukhin mo ang iyong bibig sa pipi, sa bagay ng lahat ng naiwang walang kandili.
9Open thy mouth, judge righteously, Both the cause of the poor and needy!`
9Bukhin mo ang iyong bibig, humatol ka ng katuwiran, at mangasiwa ka ng kahatulan sa dukha at mapagkailangan.
10A woman of worth who doth find? Yea, far above rubies [is] her price.
10Isang mabait na babae sinong makakasumpong? Sapagka't ang kaniyang halaga ay higit na makapupo kay sa mga rubi.
11The heart of her husband hath trusted in her, And spoil he lacketh not.
11Ang puso ng kaniyang asawa ay tumitiwala sa kaniya, at siya'y hindi kukulangin ng pakinabang.
12She hath done him good, and not evil, All days of her life.
12Gumagawa siya ng mabuti sa kaniya at hindi kasamaan lahat ng mga kaarawan ng kaniyang buhay.
13She hath sought wool and flax, And with delight she worketh [with] her hands.
13Siya'y humahanap ng balahibo ng tupa at lino, at gumagawang kusa ng kaniyang mga kamay.
14She hath been as ships of the merchant, From afar she bringeth in her bread.
14Siya'y parang mga sasakyang dagat ng kalakal; nagdadala siya ng kaniyang pagkain mula sa malayo.
15Yea, she riseth while yet night, And giveth food to her household, And a portion to her damsels.
15Siya'y bumabangon naman samantalang gabi pa, at nagbibigay ng pagkain sa kaniyang sangbahayan, at ng kanilang gawain sa kaniyang alilang babae.
16She hath considered a field, and taketh it, From the fruit of her hands she hath planted a vineyard.
16Kaniyang minamasdan ang bukid at binibili: sa pamamagitan ng kaniyang kamay ay nagtatanim siya ng ubasan.
17She hath girded with might her loins, And doth strengthen her arms.
17Binibigkisan niya ang kaniyang mga balakang ng kalakasan, at nagpapalakas ng kaniyang mga bisig.
18She hath perceived when her merchandise [is] good, Her lamp is not extinguished in the night.
18Kaniyang namamalas na ang kaniyang kalakal ay makikinabang: ang kaniyang ilaw ay hindi namamatay sa gabi.
19Her hands she hath sent forth on a spindle, And her hands have held a distaff.
19Kaniyang itinangan ang kaniyang mga kamay sa panulid, at ang kaniyang mga kamay ay humahawak ng panghabi.
20Her hand she hath spread forth to the poor, Yea, her hands she sent forth to the needy.
20Iginagawad niya ang kaniyang kamay sa dukha: Oo, iniaabot niya ang kaniyang mga kamay sa mapagkailangan.
21She is not afraid of her household from snow, For all her household are clothed [with] scarlet.
21Hindi niya ikinatatakot ang kaniyang sangbahayan sa niebe; sapagka't ang boo niyang sangbahayan ay nakapanamit ng mapulang mapula.
22Ornamental coverings she hath made for herself, Silk and purple [are] her clothing.
22Gumagawa siya sa ganang kaniya ng mga unang may burda; ang kaniyang pananamit ay mainam na kayong lino at ng kayong kulay ube.
23Known in the gates is her husband, In his sitting with elders of the land.
23Ang kaniyang asawa ay kilala sa mga pintuang-bayan, pagka siya'y nauupo sa kasamahan ng mga matanda ng lupain.
24Linen garments she hath made, and selleth, And a girdle she hath given to the merchant.
24Gumagawa siya ng mga kasuutang kayong lino at ipinagbibili; at nagbibigay ng mga pamigkis sa mga mangangalakal.
25Strength and honour [are] her clothing, And she rejoiceth at a latter day.
25Kalakasan at kamahalan ay siyang kaniyang suot. At kaniyang tinatawanan ang panahong darating.
26Her mouth she hath opened in wisdom, And the law of kindness [is] on her tongue.
26Binubuka niya ang kaniyang bibig na may karunungan; at ang kautusan ng kagandahang-loob ay nasa kaniyang dila.
27She [is] watching the ways of her household, And bread of sloth she eateth not.
27Kaniyang tinitignang mabuti ang mga lakad ng kaniyang sangbahayan, at hindi kumakain ng tinapay ng katamaran.
28Her sons have risen up, and pronounce her happy, Her husband, and he praiseth her,
28Nagsisibangon ang kaniyang mga anak, at tinatawag siyang mapalad; gayon din ang kaniyang asawa, at pinupuri siya niya, na sinasabi:
29`Many [are] the daughters who have done worthily, Thou hast gone up above them all.`
29Maraming anak na babae ay nagsisigawang may kabaitan, nguni't ikaw, ay humihigit sa kanilang lahat.
30The grace [is] false, and the beauty [is] vain, A woman fearing Jehovah, she may boast herself.
30Ang lingap ay magdaraya, at ang kagandahan ay walang kabuluhan: nguni't ang babae na natatakot sa Panginoon, ay siya'y pupurihin.
31Give ye to her of the fruit of her hands, And her works do praise her in the gates!
31Bigyan ninyo siya ng bunga ng kaniyang mga kamay; at purihin siya ng kaniyang mga gawa sa mga pintuang-bayan.