¹ነገር ግን ዳግመኛ በኀዘን ወደ እናንተ እንዳልመጣ ስለ እኔ ቆረጥሁ።

¹But I have judged this with myself, not to come back to you in grief.

²እኔስ ባሳዝናችሁ፥ እንግዲያስ በእኔ ምክንያት ከሚያዝን በቀር ደስ የሚያሰኘኝ ማን ነው?

²For if *I* grieve you, who also [is] it that gladdens me, if not he that is grieved through me?

³ደስ ሊያሰኙኝ ከሚገባቸውም በመምጣቴ ኀዘን እንዳይሆንብኝ ይህንኑ ጻፍሁላችሁ፥ ደስታዬ የሁላችሁ ደስታ ነው ብዬ በሁላችሁ ታምኜአለሁና።

³And I have written this very [letter] [to you], that coming I may not have grief from those from whom I ought to have joy; trusting in you all that my joy is [that] of you all.

⁴በብዙ መከራና ከልብ ጭንቀት በብዙም እንባ ጽፌላችሁ ነበርና፤ ይህም እናንተን አብዝቼ የምወድበትን ፍቅር እንድታውቁ እንጂ እንዳሳዝናችሁ አይደለም።

⁴For out of much tribulation and distress of heart I wrote to you, with many tears; not that ye may be grieved, but that ye may know the love which I have very abundantly towards you.

⁵ነገር ግን ማንም አሳዝኖ ቢሆን፥ እንዳልከብድባችሁ፥ በክፍል ሁላችሁን እንጂ እኔን ያሳዘነ አይደለም።

⁵But if any one has grieved, he has grieved, not me, but in part (that I may not overcharge [you]) all of you.

⁶እንደዚህ ላለ ሰው ይህ ከእናንተ የምትበዙት የቀጣችሁት ቅጣት ይበቃዋልና እንደዚህ ያለው ከልክ በሚበዛ ኀዘን እንዳይዋጥ፥

⁶Sufficient to such a one [is] this rebuke which [has been inflicted] by the many;

⁷ይልቅ ተመልሳችሁ ይቅር ማለትና ማጽናናት ይገባችኋል።

⁷so that on the contrary ye should rather shew grace and encourage, lest perhaps such a one should be swallowed up with excessive grief.

⁸ስለዚህ ከእርሱ ጋር ፍቅርን እንድታጸኑ እለምናችኋለሁ፤

⁸Wherefore I exhort you to assure him of [your] love.

⁹ስለዚህ ደግሞ ጽፌ ነበርና፤ በሁሉ የምትታዘዙ እንደ ሆናችሁ የእናንተን መፈተን አውቅ ዘንድ አሳቤ ነበር።

⁹For to this end also I have written, that I might know, by putting you to the test, if as to everything ye are obedient.

¹⁰እናንተ ግን ይቅር የምትሉትን እኔ ደግሞ ይቅር እለዋለሁ፤ እኔም ይቅር ካልሁ፥ ይቅር ያልሁትን ስለ እናንተ በክርስቶስ ፊት ይቅር ብዬአለሁ፥

¹⁰But to whom ye forgive anything, *I* also; for I also, what I have forgiven, if I have forgiven anything, [it is] for your sakes in [the] person of Christ;

¹¹በሰይጣን እንዳንታለል፤ የእርሱን አሳብ አንስተውምና።

¹¹that we might not have Satan get an advantage against us, for we are not ignorant of *his* thoughts.

¹²ስለ ክርስቶስም ወንጌል ወደ ጢሮአዳ በመጣሁ ጊዜ፥ ለጌታ ሥራ በር ምንም ቢከፈትልኝ፥ ቲቶን ወንድሜን ስላላገኘሁት መንፈሴ ዕረፍት አልነበረውም፥

¹²Now when I came to Troas for the [publication of the] glad tidings of the Christ, a door also being opened to me in [the] Lord,

¹³ነገር ግን ከእነርሱ ተሰናብቼ ወደ መቄዶንያ ወጣሁ።

¹³I had no rest in my spirit at not finding Titus my brother; but bidding them adieu, I came away to Macedonia.

¹⁴ነገር ግን በክርስቶስ ሁልጊዜ ድል በመንሣቱ ለሚያዞረን በእኛም በየስፍራው ሁሉ የእውቀቱን ሽታ ለሚገልጥ ለአምላክ ምስጋና ይሁን፤

¹⁴But thanks [be] to God, who always leads us in triumph in the Christ, and makes manifest the odour of his knowledge through us in every place.

¹⁵በሚድኑቱና በሚጠፉቱ ዘንድ ለእግዚአብሔር የክርስቶስ መዓዛ ነንና፤

¹⁵For we are a sweet odour of Christ to God, in the saved and in those that perish:

¹⁶ለእነዚህ ለሞት የሚሆን የሞት ሽታ ለእነዚያም ለሕይወት የሚሆን የሕይወት ሽታ ነን። ለዚህም ነገር የሚበቃ ማን ነው?

¹⁶to the one an odour from death unto death, but to the others an odour from life unto life; and who [is] sufficient for these things?

¹⁷የእግዚአብሔርን ቃል ቀላቅለው እንደሚሸቃቅጡት እንደ ብዙዎቹ አይደለንምና፤ በቅንነት ግን ከእግዚአብሔር እንደ ተላክን በእግዚአብሔር ፊት በክርስቶስ ሆነን እንናገራለን።

¹⁷For we do not, as the many, make a trade of the word of God; but as of sincerity, but as of God, before God, we speak in Christ.