¹وقال لتلاميذه لا يمكن الا ان تأتي العثرات. ولكن ويل للذي تأتي بواسطته.

¹عیسی به شاگردان خود فرمود: «از روبرو شدن با وسوسه ها گریزی نیست اما وای بحال آن کس که سبب وسوسه می شود.

²خير له لو طوق عنقه بحجر رحى وطرح في البحر من ان يعثر احد هؤلاء الصغار.

²برای او بهتر است که با سنگ آسیابی به دور گردن خود به دریا انداخته شود از این که یکی از این کوچکان را گمراه کند.

³احترزوا لانفسكم. وان اخطأ اليك اخوك فوبخه. وان تاب فاغفر له.

³متوجه باشید! اگر برادرت به تو بدی کند او را سرزنش کن و اگر توبه کند او را ببخش.

⁴وان اخطأ اليك سبع مرات في اليوم ورجع اليك سبع مرات في اليوم قائلا انا تائب فاغفر له.

⁴حتی اگر روزی هفت بار به تو بدی کند و هفت بار پیش تو بیاید و بگوید: «توبه کردم»، او را ببخش.»

⁵فقال الرسل للرب زد ايماننا.

⁵رسولان به عیسی خداوند عرض کردند: «ایمان ما را زیاد کن.»

⁶فقال الرب لو كان لكم ايمان مثل حبة خردل لكنتم تقولون لهذه الجميزة انقلعي وانغرسي في البحر فتطيعكم

⁶خداوند جواب داد: «اگر شما به اندازۀ دانۀ اوری ای ایمان می داشتید می توانستید به این درخت توت بگویید: «از ریشه در بیا و در دریا کاشته شو.» و از شما اطاعت می کرد.

⁷ومن منكم له عبد يحرث او يرعى يقول له اذا دخل من الحقل تقدم سريعا واتكئ.

⁷فرض کنید یکی از شما غلامی دارد که قلبه می کند یا از گوسفندان پاسداری می کند. وقتی از مزرعه برگردد آیا او به آن غلام خواهد گفت: «فورأ بیا و بنشین؟»

⁸بل ألا يقول له اعدد ما اتعشى به وتمنطق واخدمني حتى آكل واشرب وبعد ذلك تأكل وتشرب انت.

⁸آیا به عوض آن نخواهد گفت: «نان مرا حاضر کن، کمرت را ببند و تا من می خورم و می نوشم خدمت کن، بعد می توانی غذای خودت را بخوری؟»

⁹فهل لذلك العبد فضل لانه فعل ما امر به لا اظن.

⁹و آیا او از آن غلام به خاطر آنکه اوامرش را اجراء کرده است ممنون خواهد بود؟

¹⁰كذلك انتم ايضا متى فعلتم كل ما أمرتم به فقولوا اننا عبيد بطالون. لاننا انما عملنا ما كان يجب علينا

¹⁰در مورد شما هم همینطور است، هرگاه تمام اوامری را که به شما داده شده بجا آورید بگوئید: ما غلامانی بیش نیستیم، فقط وظیفۀ خود را انجام داده ایم.»

¹¹وفي ذهابه الى اورشليم اجتاز في وسط السامرة والجليل.

¹¹عیسی در سفر خود به سوی اورشلیم از سرحد بین سامره و جلیل می گذشت.

¹²وفيما هو داخل الى قرية استقبله عشرة رجال برص فوقفوا من بعيد.

¹²هنگامی که می خواست به دهکده ای وارد شود با ده نفر جذامی روبرو شد. آنها دور ایستادند

¹³ورفعوا صوتا قائلين يا يسوع يا معلّم ارحمنا.

¹³و فریاد کردند: «ای عیسی، ای استاد، به ما رحم کن.»

¹⁴فنظر وقال لهم اذهبوا وأروا انفسكم للكهنة. وفيما هم منطلقون طهروا.

¹⁴وقتی عیسی آنها را دید فرمود: «بروید و خود را به کاهنان نشان بدهید.» و همچنانکه می رفتند پاک گشتند.

¹⁵فواحد منهم لما رأى انه شفي رجع يمجد الله بصوت عظيم.

¹⁵یکی از ایشان وقتی دید شفا یافته است در حالی که خدا را با صدای بلند حمد می گفت بازگشت

¹⁶وخرّ على وجهه عند رجليه شاكرا له. وكان سامريا.

¹⁶و خود را پیش پاهای عیسی انداخت و از او سپاسگزاری کرد. این شخص یک سامری بود.

¹⁷فاجاب يسوع وقال أليس العشرة قد طهروا. فاين التسعة.

¹⁷عیسی در این خصوص فرمود: «مگر هر ده نفر پاک نشدند؟ پس آن نُه نفر دیگر کجا هستند؟

¹⁸ألم يوجد من يرجع ليعطي مجدا للّه غير هذا الغريب الجنس.

¹⁸آیا غیر از این بیگانه کسی نبود که برگردد و خدا را حمد گوید؟»

¹⁹ثم قال له قم وامض. ايمانك خلصك

¹⁹به آن مرد فرمود: «برخیز و برو، ایمانت تو را شفا داده است.»

²⁰ولما سأله الفريسيون متى يأتي ملكوت الله اجابهم وقال لا يأتي ملكوت الله بمراقبة.

²⁰پیروان فرقۀ فریسی از او سؤال کردند که پادشاهی خدا کی خواهد آمد. عیسی در جواب فرمود: «پادشاهی خدا طوری نمی آید که بتوان آن را مشاهده کرد

²¹ولا يقولون هوذا ههنا او هوذا هناك لان ها ملكوت الله داخلكم

²¹و کسی نخواهد گفت که، آن در اینجا یا در آنجا است، چون در حقیقت پادشاهی خدا در میان خود شماست.»

²²وقال للتلاميذ ستأتي ايام فيها تشتهون ان تروا يوما واحدا من ايام ابن الانسان ولا ترون.

²²به شاگردان فرمود: «زمانی خواهد آمد که شما آرزوی دیدن یکی از روزهای پسر انسان را خواهید داشت اما آن را نخواهید دید.

²³ويقولون لكم هوذا ههنا او هوذا هناك. لا تذهبوا ولا تتبعوا.

²³به شما خواهند گفت که به اینجا یا آنجا نگاه کنید. شما به دنبال آنها نروید،

²⁴لانه كما ان البرق الذي يبرق من ناحية تحت السماء يضيء الى ناحية تحت السماء كذلك يكون ايضا ابن الانسان في يومه.

²⁴زیرا پسر انسان در روز خود مانند برق که از این سر آسمان تا آن سر آسمان می درخشد خواهد بود.

²⁵ولكن ينبغي اولا ان يتألم كثيرا ويرفض من هذا الجيل.

²⁵اما لازم است که او اول رنجهای بسیار را بکشد و از طرف مردم این روزگار رد شود.

²⁶وكما كان في ايام نوح كذلك يكون ايضا في ايام ابن الانسان.

²⁶زمان پسر انسان مانند روزگار نوح خواهد بود.

²⁷كانوا يأكلون ويشربون ويزوجون ويتزوجون الى اليوم الذي فيه دخل نوح الفلك وجاء الطوفان واهلك الجميع.

²⁷مردم تا روزی که نوح وارد کشتی شد و سیل آمده همه را نابود کرد می خوردند و می نوشیدند، زن می گرفتند و شوهر می کردند.

²⁸كذلك ايضا كما كان في ايام لوط كانوا يأكلون ويشربون ويشترون ويبيعون ويغرسون ويبنون.

²⁸همچنین مانند زمان لوط خواهد بود که مردم می خوردند و می نوشیدند و به خرید و فروش و کشت و کار و خانه سازی مشغول بودند.

²⁹ولكن اليوم الذي فيه خرج لوط من سدوم امطر نارا وكبريتا من السماء فاهلك الجميع.

²⁹اما در روزی که لوط از سدوم بیرون آمد آتش و سنگ گوگرد از آسمان بارید و همه را از بین برد.

³⁰هكذا يكون في اليوم الذي فيه يظهر ابن الانسان

³⁰روزی که پسر انسان ظهور کند مانند آن روزگار خواهد بود.

³¹في ذلك اليوم من كان على السطح وامتعته في البيت فلا ينزل ليأخذها. والذي في الحقل كذلك لا يرجع الى الوراء.

³¹در آن روز مردی که در پشت بام است و دارائی اش در خانه می باشد نباید برای بردن آن ها پایین بیاید. همچنین کسی که در مزرعه است نباید برگردد.

³²اذكروا امرأة لوط.

³²زن لوط را بیاد داشته باشید!

³³من طلب ان يخلّص نفسه يهلكها ومن اهلكها يحييها.

³³هر که برای نجات جان خود بکوشد آن را از دست می دهد و هر که جان خود را فدا کند آن را نجات خواهد داد.

³⁴اقول لكم انه في تلك الليلة يكون اثنان على فراش واحد فيؤخذ الواحد ويترك الآخر.

³⁴بدانید که در آن شب از دو نفر که در یک بستر هستند یکی را می برند و دیگری را می گذارند.

³⁵تكون اثنتان تطحنان معا فتؤخذ الواحدة وتترك الاخرى.

³⁵از دو زن که با هم دستاس می کنند یکی را می برند و دیگری را می گذارند.

³⁶يكون اثنان في الحقل فيؤخذ الواحد ويترك الآخر.

³⁶از دو مردی که در مزرعه باشند یکی برداشته می شود و دیگری در جای خود می ماند.»وقتی آن ها این را شنیدند پرسیدند: «کجا ای خداوند؟» او فرمود: «هر جا لاشه ای باشد لاشخورها جمع می شوند.»

³⁷فاجابوا وقالوا له اين يا رب. فقال لهم حيث تكون الجثّة هناك تجتمع النسور

³⁷وقتی آن ها این را شنیدند پرسیدند: «کجا ای خداوند؟» او فرمود: «هر جا لاشه ای باشد لاشخورها جمع می شوند.»