¹ويل للمفتكرين بالبطل والصانعين الشر على مضاجعهم. في نور الصباح يفعلونه لانه في قدرة يدهم.

¹وای بر شما که در شب نقشه های شوم می کشید و وقتی که صبح می شود، آن ها را عملی می سازید. در هر فرصتی که به دست آورید، مرتکب کارهای زشت می شوید.

²فانهم يشتهون الحقول ويغتصبونها والبيوت ويأخذونها ويظلمون الرجل وبيته والانسان وميراثه.

²به زمین و خانۀ مردم طمع می کنید و آن ها را از ایشان بزور می گیرید. مال و خانۀ هیچ کسی از دست شما در امان نیست.

³لذلك هكذا قال الرب. هانذا افتكر على هذه العشيرة بشر لا تزيلون منه اعناقكم ولا تسلكون بالتشامخ لانه زمان رديء

³بنابران خداوند می فرماید: «من تصمیم گرفته ام بر سر شما چنان بلائی را نازل کنم که نتوانید از آن فرار کنید. به روزگار بد گرفتار می شوید و دیگر با کبر و غرور قدم بر نمی دارید.

⁴في ذلك اليوم ينطق عليكم بهجو ويرثى بمرثاة ويقال خربنا خرابا. بدل نصيب شعبي. كيف ينزعه عني. يقسم للمرتدّ حقولنا.

⁴در آن زمان، شما مَثَل و زبانزد مردم می شوید. با تلخی نوحه سرائی می کنید و می گوئید: ما بکلی تباه شدیم، زیرا خداوند سرزمین ما را از ما گرفت و بین مردمی تقسیم کرد که ما را به اسارت بردند.»

⁵لذلك لا يكون لك من يلقي حبلا في نصيب بين جماعة الرب

⁵پس آن وقتی که سرزمین را به قوم برگزیدۀ خود بازگردانم، شما از آن سهمی نمی گیرید.

⁶يتنبأون قائلين لا تتنبأوا. لا يتنبأون عن هذه الأمور لا يزول العار

⁶اما مردم به من می گویند: «برای ما موعظه نکن و این حرفها را بزبان نیاور. خدا نمی خواهد که ما خوار و رسوا شویم.

⁷ايها المسمى بيت يعقوب هل قصرت روح الرب. أهذه افعاله. أليست اقوالي صالحة نحو من يسلك بالاستقامة.

⁷ای خاندان یعقوب، آیا می دانید که مورد نفرین خداوند قرار گرفته اید؟ آیا فکر می کنید که صبر او تمام شده است؟ آیا او واقعاً با شما چنین رفتار می کند؟ خیر، سخنان او به کسانی که اعمال و کردار درست داشته باشند، نیکو است.»

⁸ولكن بالامس قام شعبي كعدوّ. تنزعون الرداء عن الثوب من المجتازين بالطمأنينة ومن الراجعين من القتال.

⁸خداوند می فرماید: «اما شما برضد قوم برگزیدۀ من برخاسته و دشمن آن ها شده اید. مردانی که از میدان جنگ بر می گردند، به این امید می باشند که در وطن خود در امان خواهند بود، اما شما لباس شان را می دزدید و آن ها را برهنه می کنید.

⁹تطردون نساء شعبي من بيت تنعّمهنّ تاخذون عن اطفالهنّ زينتي الى الابد

⁹زنان قوم برگزیدۀ مرا از خانه های عزیز شان بیرون می رانید و اطفال آن ها را از حق و برکاتی که من به آن ها داده ام، برای همیشه محروم می کنید.

¹⁰قوموا واذهبوا لانه ليست هذه هي الراحة. من اجل نجاسة تهلك والهلاك شديد.

¹⁰برخیزید و بروید! دیگر در اینجا در امان نخواهید بود، زیرا بخاطر گناهان شما اینجا محکوم به فنا شده است.

¹¹لو كان احد وهو سالك بالريح والكذب يكذب قائلا اتنبأ لك عن الخمر والمسكر لكان هو نبيّ هذا الشعب

¹¹اگر شخص دروغگو و فریبکاری بیاید و با شما در بارۀ کیف و لذت شراب صحبت کند، فوراً او را به پیغمبری می پذیرید.

¹²اني اجمع جميعك يا يعقوب. اضمّ بقية اسرائيل. اضعهم معا كغنم الحظيرة كقطيع في وسط مرعاه يضجّ من الناس.

¹²ای یعقوب، من تمامی خاندان ترا جمع می کنم و بازماندگان اسرائیل را فراهم آورده و مثل گوسفندان در طویله بر می گردانم. جمعیت آن ها افزایش می یابد و شور و غوغای شان دشت و دمن را پُر می کند.راه را برای شان باز می کنم. آن ها را از اسارت نجات داده به سرزمین خود شان هدایت می نمایم و من، خداوند پادشاه و پیشوای آن ها می شوم.»

¹³قد صعد الفاتك امامهم. يقتحمون ويعبرون من الباب ويخرجون منه ويجتاز ملكهم امامهم والرب في راسهم

¹³راه را برای شان باز می کنم. آن ها را از اسارت نجات داده به سرزمین خود شان هدایت می نمایم و من، خداوند پادشاه و پیشوای آن ها می شوم.»