1في ذلك اليوم يغنى بهذه الاغنية في ارض يهوذا. لنا مدينة قوية. يجعل الخلاص اسوارا ومترسة.
1Sel päeval lauldakse Juudamaal seda laulu: Meil on tugev linn, pääste on pandud müürideks ja kaitsevalliks.
2افتحوا الابواب لتدخل الامة البارة الحافظة الامانة.
2Avage väravad, et saaks sisse minna õige rahvas, kes püsib usus!
3ذو الراي الممكن تحفظه سالما سالما لانه عليك متوكل.
3Kindlameelsele sa hoiad rahu, rahu, sest ta loodab sinu peale.
4توكلوا على الرب الى الابد لان في ياه الرب صخر الدهور.
4Lootke alati Issanda peale, sest Issand Jumal on igavene kalju.
5لانه يخفض سكان العلاء يضع القرية المرتفعة. يضعها الى الارض. يلصقها بالتراب.
5Sest tema langetab need, kes elavad kõrgel, ligipääsmatu linna; ta alandab seda, alandab maani, paiskab põrmu.
6تدوسها الرجل رجلا البائس اقدام المساكين
6Seda tallab jalg, õnnetute jalad, viletsate sammud.
7طريق الصدّيق استقامة. تمهد ايها المستقيم سبيل الصدّيق.
7Õigete tee on tasane, sina sillutad siledaks õigete raja.
8ففي طريق احكامك يا رب انتظرناك. الى اسمك والى ذكرك شهوة النفس.
8Issand! Me ootame sind ka su kohtumõistmiste teel, hing igatseb su nime ja su mälestust.
9بنفسي اشتهيتك في الليل. ايضا بروحي في داخلي اليك ابتكر. لانه حينما تكون احكامك في الارض يتعلم سكان المسكونة العدل.
9Mu hing igatseb sind öösel, vaimgi mu sees otsib sind, sest kui sinu kohtumõistmised tabavad maad, õpivad ilmamaa elanikud õiglust.
10يرحم المنافق ولا يتعلّم العدل. في ارض الاستقامة يصنع شرا ولا يرى جلال الرب
10Leiab aga õel armu, ei õpi ta õiglust, õigusemaalgi teeb ta ülekohut ega näe Issanda kõrgust.
11يا رب ارتفعت يدك ولا يرون. يرون ويخزون من الغيرة على الشعب وتاكلهم نار اعدائك.
11Issand, sinu käsi on tõstetud kõrgele, aga nad ei näe seda. Nähku nad siis su püha viha rahva pärast ja häbenegu! Jah, neelaku neid tuli kui sinu vaenlasi!
12يا رب تجعل لنا سلاما لانك كل اعمالنا صنعتها لنا.
12Issand, sina saadad meile rahu, sest kõik meie teodki oled sina teinud.
13ايها الرب الهنا قد استولى علينا سادة سواك. بك وحدك نذكر اسمك.
13Issand, meie Jumal! Meid on valitsenud muud isandad peale sinu - me kiidame üksnes sind, sinu nime.
14هم اموات لا يحيون. اخيلة لا تقوم. لذلك عاقبت واهلكتهم وأبدت كل ذكرهم
14Surnud ei ärka ellu, kadunud ei tõuse üles. Sest sina nuhtlesid neid ja hävitasid nad ning kaotasid neist iga mälestuse.
15زدت الامة يا رب زدت الامة. تمجدت. وسعت كل اطراف الارض.
15Sina oled lisanud rahvast, Issand, oled lisanud rahvast, oled näidanud oma au, oled laiendanud kõik maa piirid.
16يا رب في الضيق طلبوك. سكبوا مخافتة عند تأديبك اياهم.
16Issand, nad otsisid sind kitsikuses, sosistasid lausumisi, kui sina neid karistasid.
17كما ان الحبلى التي تقارب الولادة تتلوى وتصرخ في مخاضها هكذا كنا قدامك يا رب.
17Otsekui lapseootel olija, kel sünnitus ligineb, vaevleb ja kisendab oma valudes, nõnda olime meiegi sinu ees, Issand.
18حبلنا تلوينا كاننا ولدنا ريحا. لم نصنع خلاصا في الارض ولم يسقط سكان المسكونة.
18Me olime lapseootel, vaevlesime, aga otsekui oleksime sünnitanud tuult: päästet me maale ei toonud ja ilmamaa elanikke ei sündinud.
19تحيا امواتك تقوم الجثث. استيقظوا ترنموا يا سكان التراب. لان طلك طل اعشاب والارض تسقط الاخيلة
19Aga sinu surnud ärkavad ellu, minu laibad tõusevad üles. Ärgake ja hõisake, põrmus lamajad! Sest sinu kaste on valguse kaste ja maa paiskab välja kadunud.
20هلم يا شعبي ادخل مخادعك واغلق ابوابك خلفك. اختبئ نحو لحيظة حتى يعبر الغضب.
20Tule, mu rahvas, mine oma kambritesse ja sule uksed enese tagant, peitu üürikeseks ajaks, kuni raev möödub.
21لانه هوذا الرب يخرج من مكانه ليعاقب اثم سكان الارض فيهم فتكشف الارض دماءها ولا تغطي قتلاها في ما بعد
21Sest vaata, Issand väljub oma asupaigast nuhtlema maa elanikke nende ülekohtu pärast. Siis paljastab maa oma veresüü ega kata enam neid, kes ta peal on tapetud.