1اذكر يا رب ماذا صار لنا. اشرف وانظر الى عارنا.
1Mõtle, Issand, sellele, mis on meiega juhtunud, vaata ja näe meie teotust!
2قد صار ميراثنا للغرباء. بيوتنا للاجانب.
2Meie pärisosa on läinud võõraste, meie kojad muulaste kätte.
3صرنا ايتاما بلا اب. امهاتنا كارامل.
3Me oleme jäänud orbudeks, isatuiks, meie emad on lesed.
4شربنا ماءنا بالفضة. حطبنا بالثمن يأتي.
4Vett me joome raha eest, puid me saame ostes.
5على اعناقنا نضطهد. نتعب ولا راحة لنا.
5Jälitajad on meil kaela peal, me väsime, meile ei anta asu.
6اعطينا اليد للمصريين والاشوريين لنشبع خبزا.
6Egiptusele ja Assurile me andsime käe, et saada kõhutäit leiba.
7آباؤنا اخطأوا وليسوا بموجودين ونحن نحمل آثامهم.
7Meie vanemad tegid pattu: neid ei ole enam. Meie kanname nende süüd.
8عبيد حكموا علينا. ليس من يخلص من ايديهم.
8Orjad valitsevad meie üle, ei ole nende käest lahtikiskujat.
9بانفسنا نأتي بخبزنا من جرى سيف البرية.
9Elu ohustades toome enestele leiba, sest kõrbes on mõõk.
10جلودنا اسودّت كتنور من جرى نيران الجوع.
10Meie nahk hõõgub nagu ahi näljakõrvetuste pärast.
11اذلوا النساء في صهيون العذارى في مدن يهوذا.
11Siionis on naised raisatud ja Juuda linnades neitsid.
12الرؤساء بايديهم يعلقون ولم تعتبر وجوه الشيوخ.
12Vürstid on poodud nende käe läbi, vanade vastu ei ole olnud austust.
13اخذوا الشبان للطحن والصبيان عثروا تحت الحطب.
13Noored mehed peavad ajama käsikivi ja poisid komistavad puukoorma all.
14كفت الشيوخ عن الباب والشبان عن غنائهم.
14Vanemad on kadunud väravast, noorukid pillimängude juurest.
15مضى فرح قلبنا صار رقصنا نوحا.
15On lõppenud meie südame rõõm, meie tants on muutunud leinaks.
16سقط اكليل راسنا. ويل لنا لاننا قد اخطأنا.
16Kroon on langenud meie peast. Häda meile, et oleme pattu teinud!
17من اجل هذا حزن قلبنا. من اجل هذه اظلمت عيوننا.
17Seepärast on meie süda haige, nende asjade pärast on meie silmad jäänud pimedaks,
18من اجل جبل صهون الخرب. الثعالب ماشية فيه.
18Siioni mäe pärast, mis on nii laastatud, et seal luusivad rebased.
19انت يا رب الى الابد تجلس. كرسيك الى دور فدور.
19Sina, Issand, valitsed igavesti, sinu aujärg jääb põlvest põlve.
20لماذا تنسانا الى الابد وتتركنا طول الايام.
20Mispärast sa tahad meid unustada alatiseks, meid maha jätta pikaks ajaks?
21ارددنا يا رب اليك فنرتد. جدد ايامنا كالقديم.
21Too meid, Issand, tagasi enese juurde, siis me pöördume! Uuenda meie päevi nagu muiste!
22هل كل الرفض رفضتنا هل غضبت علينا جدا
22Või oled sa meid tõuganud hoopis ära, vihastunud meie peale üliväga?