¹وكان لما شاخ صموئيل انه جعل بنيه قضاة لاسرائيل.

¹ויהי כאשר זקן שמואל וישם את בניו שפטים לישראל׃

²وكان اسم ابنه البكر يوئيل واسم ثانيه ابيا كانا قاضيين في بئر سبع.

²ויהי שם בנו הבכור יואל ושם משנהו אביה שפטים בבאר שבע׃

³ولم يسلك ابناه في طريقه بل مالا وراء المكسب واخذا رشوة وعوّجا القضاء.

³ולא הלכו בניו בדרכו ויטו אחרי הבצע ויקחו שחד ויטו משפט׃

⁴فاجتمع كل شيوخ اسرائيل وجاءوا الى صموئيل الى الرامة

⁴ויתקבצו כל זקני ישראל ויבאו אל שמואל הרמתה׃

⁵وقالوا له هوذا انت قد شخت وابناك لم يسيرا في طريقك. فالآن اجعل لنا ملكا يقضي لنا كسائر الشعوب.

⁵ויאמרו אליו הנה אתה זקנת ובניך לא הלכו בדרכיך עתה שימה לנו מלך לשפטנו ככל הגוים׃

⁶فساء الأمر في عيني صموئيل اذ قالوا اعطنا ملكا يقضي لنا. وصلى صموئيل الى الرب.

⁶וירע הדבר בעיני שמואל כאשר אמרו תנה לנו מלך לשפטנו ויתפלל שמואל אל יהוה׃

⁷فقال الرب لصموئيل اسمع لصوت الشعب في كل ما يقولون لك. لانهم لم يرفضوك انت بل اياي رفضوا حتى لا املك عليهم.

⁷ויאמר יהוה אל שמואל שמע בקול העם לכל אשר יאמרו אליך כי לא אתך מאסו כי אתי מאסו ממלך עליהם׃

⁸حسب كل اعمالهم التي عملوا من يوم اصعدتهم من مصر الى هذا اليوم وتركوني وعبدوا آلهة اخرى هكذا هم عاملون بك ايضا.

⁸ככל המעשים אשר עשו מיום העלתי אתם ממצרים ועד היום הזה ויעזבני ויעבדו אלהים אחרים כן המה עשים גם לך׃

⁹فالآن اسمع لصوتهم. ولكن أشهدنّ عليهم واخبرهم بقضاء الملك الذي يملك عليهم

⁹ועתה שמע בקולם אך כי העד תעיד בהם והגדת להם משפט המלך אשר ימלך עליהם׃

¹⁰فكلم صموئيل الشعب الذين طلبوا منه ملكا بجميع كلام الرب

¹⁰ויאמר שמואל את כל דברי יהוה אל העם השאלים מאתו מלך׃

¹¹وقال هذا يكون قضاء الملك الذي يملك عليكم. يأخذ بنيكم ويجعلهم لنفسه لمراكبه وفرسانه فيركضون امام مراكبه.

¹¹ויאמר זה יהיה משפט המלך אשר ימלך עליכם את בניכם יקח ושם לו במרכבתו ובפרשיו ורצו לפני מרכבתו׃

¹²ويجعل لنفسه رؤساء الوف ورؤساء خماسين فيحرثون حراثته ويحصدون حصاده ويعملون عدّة حربه وأدوات مراكبه.

¹²ולשום לו שרי אלפים ושרי חמשים ולחרש חרישו ולקצר קצירו ולעשות כלי מלחמתו וכלי רכבו׃

¹³ويأخذ بناتكم عطارات وطباخات وخبازات.

¹³ואת בנותיכם יקח לרקחות ולטבחות ולאפות׃

¹⁴ويأخذ حقولكم وكرومكم وزيتونكم اجودها ويعطيها لعبيده.

¹⁴ואת שדותיכם ואת כרמיכם וזיתיכם הטובים יקח ונתן לעבדיו׃

¹⁵ويعشّر زروعكم وكرومكم ويعطي لخصيانه وعبيده.

¹⁵וזרעיכם וכרמיכם יעשר ונתן לסריסיו ולעבדיו׃

¹⁶ويأخذ عبيدكم وجواريكم وشبانكم الحسان وحميركم ويستعملهم لشغله.

¹⁶ואת עבדיכם ואת שפחותיכם ואת בחוריכם הטובים ואת חמוריכם יקח ועשה למלאכתו׃

¹⁷ويعشّر غنمكم وانتم تكونون له عبيدا.

¹⁷צאנכם יעשר ואתם תהיו לו לעבדים׃

¹⁸فتصرخون في ذلك اليوم من وجه ملككم الذي اخترتموه لانفسكم فلا يستجيب لكم الرب في ذلك اليوم.

¹⁸וזעקתם ביום ההוא מלפני מלככם אשר בחרתם לכם ולא יענה יהוה אתכם ביום ההוא׃

¹⁹فأبى الشعب ان يسمعوا لصوت صموئيل وقالوا لا بل يكون علينا ملك.

¹⁹וימאנו העם לשמע בקול שמואל ויאמרו לא כי אם מלך יהיה עלינו׃

²⁰فنكون نحن ايضا مثل سائر الشعوب ويقضي لنا ملكنا ويخرج امامنا ويحارب حروبنا.

²⁰והיינו גם אנחנו ככל הגוים ושפטנו מלכנו ויצא לפנינו ונלחם את מלחמתנו׃

²¹فسمع صموئيل كل كلام الشعب وتكلم به في اذني الرب.

²¹וישמע שמואל את כל דברי העם וידברם באזני יהוה׃

²²فقال الرب لصموئيل اسمع لصوتهم وملّك عليهم ملكا. فقال صموئيل لرجال اسرائيل اذهبوا كل واحد الى مدينته

²²ויאמר יהוה אל שמואל שמע בקולם והמלכת להם מלך ויאמר שמואל אל אנשי ישראל לכו איש לעירו׃