¹اذا سرق انسان ثورا او شاة فذبحه او باعه يعوّض عن الثور بخمسة ثيران وعن الشاة باربعة من الغنم.

¹כי יגנב איש שור או שה וטבחו או מכרו חמשה בקר ישלם תחת השור וארבע צאן תחת השה׃

²ان وجد السارق وهو ينقب فضرب ومات فليس له دم.

²אם במחתרת ימצא הגנב והכה ומת אין לו דמים׃

³ولكن ان اشرقت عليه الشمس فله دم. انه يعوّض. ان لم يكن له يبع بسرقته.

³אם זרחה השמש עליו דמים לו שלם ישלם אם אין לו ונמכר בגנבתו׃

⁴ان وجدت السرقة في يده حيّة ثورا كانت ام حمارا ام شاة يعوّض باثنين

⁴אם המצא תמצא בידו הגנבה משור עד חמור עד שה חיים שנים ישלם׃

⁵اذا رعى انسان حقلا او كرما وسرّح مواشيه فرعت في حقل غيره فمن اجود حقله واجود كرمه يعوّض.

⁵כי יבער איש שדה או כרם ושלח את בעירה ובער בשדה אחר מיטב שדהו ומיטב כרמו ישלם׃

⁶اذا خرجت نار واصابت شوكا فاحترقت اكداس او زرع او حقل فالذي اوقد الوقيد يعوّض.

⁶כי תצא אש ומצאה קצים ונאכל גדיש או הקמה או השדה שלם ישלם המבער את הבערה׃

⁷اذا اعطى انسان صاحبه فضة او امتعة للحفظ فسرقت من بيت الانسان فان وجد السارق يعوّض باثنين.

⁷כי יתן איש אל רעהו כסף או כלים לשמר וגנב מבית האיש אם ימצא הגנב ישלם שנים׃

⁸وان لم يوجد السارق يقدم صاحب البيت الى الله ليحكم هل لم يمدّ يده الى ملك صاحبه.

⁸אם לא ימצא הגנב ונקרב בעל הבית אל האלהים אם לא שלח ידו במלאכת רעהו׃

⁹في كل دعوى جناية من جهة ثور او حمار او شاة او ثوب او مفقود ما يقال ان هذا هو تقدم الى الله دعواهما. فالذي يحكم الله بذنبه يعوّض صاحبه باثنين.

⁹על כל דבר פשע על שור על חמור על שה על שלמה על כל אבדה אשר יאמר כי הוא זה עד האלהים יבא דבר שניהם אשר ירשיען אלהים ישלם שנים לרעהו׃

¹⁰اذا اعطى انسان صاحبه حمارا او ثورا او شاة او بهيمة ما للحفظ فمات او انكسر او نهب وليس ناظر

¹⁰כי יתן איש אל רעהו חמור או שור או שה וכל בהמה לשמר ומת או נשבר או נשבה אין ראה׃

¹¹فيمين الرب تكون بينهما هل لم يمدّ يده الى ملك صاحبه. فيقبل صاحبه. فلا يعوّض.

¹¹שבעת יהוה תהיה בין שניהם אם לא שלח ידו במלאכת רעהו ולקח בעליו ולא ישלם׃

¹²وان سرق من عنده يعوّض صاحبه.

¹²ואם גנב יגנב מעמו ישלם לבעליו׃

¹³ان افترس يحضره شهادة. لا يعوّض عن المفترس.

¹³אם טרף יטרף יבאהו עד הטרפה לא ישלם׃

¹⁴واذا استعار انسان من صاحبه شيئا فانكسر او مات وصاحبه ليس معه يعوّض.

¹⁴וכי ישאל איש מעם רעהו ונשבר או מת בעליו אין עמו שלם ישלם׃

¹⁵وان كان صاحبه معه لا يعوّض. ان كان مستأجرا اتى باجرته

¹⁵אם בעליו עמו לא ישלם אם שכיר הוא בא בשכרו׃

¹⁶واذا راود رجل عذراء لم تخطب فاضطجع معها يمهرها لنفسه زوجة.

¹⁶וכי יפתה איש בתולה אשר לא ארשה ושכב עמה מהר ימהרנה לו לאשה׃

¹⁷ان ابى ابوها ان يعطيه اياها يزن له فضة كمهر العذارى.

¹⁷אם מאן ימאן אביה לתתה לו כסף ישקל כמהר הבתולת׃

¹⁸لا تدع ساحرة تعيش.

¹⁸מכשפה לא תחיה׃

¹⁹كل من اضطجع من بهيمة يقتل قتلا.

¹⁹כל שכב עם בהמה מות יומת׃

²⁰من ذبح لآلهة غير الرب وحده يهلك.

²⁰זבח לאלהים יחרם בלתי ליהוה לבדו׃

²¹ولا تضطهد الغريب ولا تضايقه. لانكم كنتم غرباء في ارض مصر.

²¹וגר לא תונה ולא תלחצנו כי גרים הייתם בארץ מצרים׃

²²لا تسئ الى ارملة ما ولا يتيم.

²²כל אלמנה ויתום לא תענון׃

²³ان اسأت اليه فاني ان صرخ اليّ اسمع صراخه.

²³אם ענה תענה אתו כי אם צעק יצעק אלי שמע אשמע צעקתו׃

²⁴فيحمى غضبي واقتلكم بالسيف. فتصير نساؤكم ارامل واولادكم يتامى.

²⁴וחרה אפי והרגתי אתכם בחרב והיו נשיכם אלמנות ובניכם יתמים׃

²⁵ان اقرضت فضة لشعبي الفقير الذي عندك فلا تكن له كالمرابي. لا تضعوا عليه ربا.

²⁵אם כסף תלוה את עמי את העני עמך לא תהיה לו כנשה לא תשימון עליו נשך׃

²⁶ان ارتهنت ثوب صاحبك فالى غروب الشمس ترده له.

²⁶אם חבל תחבל שלמת רעך עד בא השמש תשיבנו לו׃

²⁷لانه وحده غطاؤه. هو ثوبه لجلده. في ماذا ينام. فيكون اذا صرخ اليّ اني اسمع. لاني رؤوف

²⁷כי הוא כסותה לבדה הוא שמלתו לערו במה ישכב והיה כי יצעק אלי ושמעתי כי חנון אני׃

²⁸لا تسبّ الله. ولا تلعن رئيسا في شعبك.

²⁸אלהים לא תקלל ונשיא בעמך לא תאר׃

²⁹لا تؤخر ملء بيدرك وقطر معصرتك. وابكار بنيك تعطيني.

²⁹מלאתך ודמעך לא תאחר בכור בניך תתן לי׃

³⁰كذلك تفعل ببقرك وغنمك. سبعة ايام يكون مع امه وفي اليوم الثامن تعطيني اياه.

³⁰כן תעשה לשרך לצאנך שבעת ימים יהיה עם אמו ביום השמיני תתנו לי׃

³¹وتكونون لي اناس مقدّسين. ولحم فريسة في الصحراء لا تأكلوا. للكلاب تطرحونه

³¹ואנשי קדש תהיון לי ובשר בשדה טרפה לא תאכלו לכלב תשלכון אתו׃